กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 208

"อย่างเช่น เจ้าบอกข้ามาว่าที่นี่มีผู้ปรนนิบัติทั้งหมดกี่คนและจะทำอย่างไรถึงจะพาผู้คอยปรนนิบัติเหล่านั้นออกไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย"

เจียงซวี่ตกใจเพราะนางไม่น้อย "เจ้าต้องการนำพวกเขาออกไปจากเผ่าปีศาจอย่างนั้นหรือ? นั่นเป็นเรื่องที่ไม่อาจเป็นไปได้"

กู้ชูหน่วนจับคางและมองเขาด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์

ความหมายในแววตาของนางนั้นชัดเจนอย่างมาก หากนางไม่สามารถนำผู้คอยปรนนิบัติเหล่านั้นออกไปได้ เช่นนั้นก็สังเวยชีวิตไปพร้อมกัน

เจียงซวี่ตะโกนออกมาด้วยความโมโห "เจ้าบ้าไปแล้วหรืออย่างไร? เจ้าเห็นว่าเผ่าปีศาจเป็นตลาดสดที่จะมาก็มา จะไปก็ไปง่ายๆ อย่างนั้นหรือ"

"ฉะนั้นข้าจึงต้องการความร่วมมือจากเจ้ายังไงล่ะ หากเจ้าไม่ให้ความร่วมมือ เช่นนั้นข้าจะปล่อยเจ้าไว้ทำไม?"

เจียงซวี่แทบหยุดหายใจ

เมื่อนึกถึงว่าเขาอาจถูกส่งไปยังเตียงของผู้นำกองธงกล้วยไม้และอาจตายจากการถูกเจาะลำไส้ให้เน่าเปื่อย ทำให้ร่างกายของเจียงซวี่สั่นสะท้าน

กู้ชูหน่วนไม่ต้องการพูดไร้สาระมากนัก จึงพูดออกมาตรงๆ "พี่เฉินเฟย ในเมื่อเขาอยากจะเป็นผู้คอยปรนนิบัติเช่นนี้ หากเจ้าไม่ทำให้เขาสมหวัง เช่นนั้นก็คงดูไม่ดีกระมัง"

"ได้"

อี้เฉินเฟยยิ้มและประคองเจียงซวี่ขึ้นมา จากนั้นไตร่ตรองใบหน้าของเขา

หัวใจของเจียงซวี่เต้นแรงและเร็วแทบไม่เป็นจังหวะ

เขาคิดหาวิธีหลบหนีมาโดยตลอด แต่กลับไม่มีหนทางหนีออกไปได้เลย

เขาประเมินอี้เฉินเฟยต่ำไป แม้ว่าอี้เฉินเฟยจะเป็นคนของนักปราชญ์ขงจื้อ ที่มีความสามารถในด้านการอ่านตำราและแต่งบทกวี เขาไม่ได้เป็นเพียงนักปราชญ์ทางด้านวิชาการ ศิลปะการต่อสู้และบุคลิกของเขานั้นช่างยากแท้หยั่งถึง

เขากำลังเดิมพันว่าฝีมือการปลอมตัวของอี้เฉินเฟยนั้นกระจอกธรรมดา

แต่เขากลับแพ้