กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 220

อี้เฉินเฟยจัดการให้ผู้คอยปรนนิบัติขึ้นกระเช้าลอยฟ้าออกไปอย่างรวดเร็ว เขาคอยประคองเยี่ยเฟิงที่เมาเหล้าและคอยดึงกรงเลื่อนสุดท้ายที่อยู่ในมือของกู้ชูหน่วน

"รีบไป"

"พวกเจ้าขึ้นไปยังกระเช้าก่อน ข้าจะตามไปทีหลัง" กู้ชูหน่วนพยายามสังเกตมองไปไกลๆ นางรู้สึกได้ว่าตรงนั้นมีรัศมีของผู้มีศิลปะการต่อสู้ชั้นสูงกำลังใกล้เข้ามา

ดวงตาที่เย็นเยียบมองไปรอบๆ มีเพียงซากศพจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น กลิ่นเลือดก็อบอวลไปทั่วทั้งภูเขา

นางเอื้อมมือหยิบไข่มุกเม็ดเล็กๆ จากกระเป๋าใบเล็กที่พันรอบเอวของนางแล้วโยนมันลงบนป้อมปราการ จากนั้นนางก็วิ่งไปที่กรงเลื่อนและตะโกนว่า "ฝูกวง ขึ้นกรงเลื่อน"

"นายท่าน ยังหาอี้เฉินเฟยจัดการให้ผู้คอยปรนนิบัติขึ้นกระเช้าลอยฟ้าออกไปอย่างรวดเร็ว เขาคอยประคองเยี่ยเฟิงที่เมาเหล้าและคอยดึงกรงเลื่อนสุดท้ายที่อยู่ในมือของกู้ชูหน่วน

"รีบไป"

"พวกเจ้าขึ้นไปยังกระเช้าก่อน ข้าจะตามไปทีหลัง" กู้ชูหน่วนพยายามสังเกตมองไปไกลๆ นางรู้สึกได้ว่าตรงนั้นมีรัศมีของผู้มีศิลปะการต่อสู้ชั้นสูงกำลังใกล้เข้ามา

ดวงตาที่เย็นเยียบมองไปรอบๆ มีเพียงซากศพจำนวนมากนอนอยู่บนพื้น กลิ่นเลือดก็อบอวลไปทั่วทั้งภูเขา

นางเอื้อมมือหยิบไข่มุกเม็ดเล็กๆ จากกระเป๋าใบเล็กที่พันรอบเอวของนางแล้วโยนมันลงบนป้อมปราการ จากนั้นนางก็วิ่งไปที่กรงเลื่อนและตะโกนว่า "ฝูกวง ขึ้นกรงเลื่อน"

"นายท่าน ยังหาสายที่มองไม่เห็นเส้นสุดท้ายไม่พบเลย"

"หาไม่เจอก็ไม่เป็นไร ขึ้นมาก่อน"

"นายท่าน ท่านไปก่อนเลย ประเดี๋ยวข้าจะตามไป"

กู้ชูหน่วนกระทืบเท้า

เจ้าโง่เง่าคนนี้

ประเดี๋ยวพวกเขาก็ออกไปแล้ว เขาจะตามมาได้อย่างไร?

"ข้าสั่งให้เจ้า ขึ้นกรงเลื่อนตอนนี้"

ฝูกวงที่อยู่ด้านล่างของหน้าผากะพริบตาไปมาด้วยความคิดไม่ตก

เขาไม่ต้องการต่อต้านคำสั่งของนายท่าน แต่เขาไม่ยอมแพ้โอกาสต่อสู้เพื่อให้นายท่านได้ออกไป

เมื่อเห็นว่ากู้ชูหน่วนยังคงยืนกราน ก็ทำได้เพียงใช้กำลังเต็มที่เพื่อทำให้ผู้มีศิลปะการต่อสู้สูงส่งที่ไล่ตามตกใจ จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นกรงเลื่อน

"ตุ่บ......"

มีเสียงกรีดร้องในคืนที่มืดมิด