กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 221

กรงที่กู้ชูหน่วนอยู่มีเพียง นาง อี้เฉินเฟย ฝูกวงและเยี่ยเฟิง

เยี่ยเฟิงเมาจนสติเลอะเลือน ไม่มีกำลังต่อสู้ ส่วนวิชาตัวเบาของกู้ชูหน่วนไม่เลว ทว่าไม่มีกำลังภายใน จำต้องพึ่งเข็มอาบยาพิษกับอาวุธลับแอบจู่โจม

อี้เฉินเฟยกับฝูกวงรับมือยอดฝีมือกว่าสิบคน ทว่าก็ไม่ตกเป็นรอง

ปรมาจารย์หลินดันรู้สึกละอายและขุ่นเคืองจนแปรเปลี่ยนเป็นความเกรี้ยวกราด เดินย่างสามขุมมาตรงหน้าด้วยอารมณ์โกรธขึ้ง เหวี่ยงกระบี่หมายจะตัดกระเช้าลอยฟ้า(กรง)ทิ้ง

ถึงแม้เหล่าคนปรนนิบัติจะมาถึงป้อมปราการที่หนึ่งแล้ว ทว่าพวกเขายังคงอยู่ห่างมาก ยามตัดทิ้งยามนี้ พวกเขาทุกคนต้องตกลงสู่เหวอย่างไม่ต้องสงสัย

ฝูกวงเห็นดังนั้นก็ไม่หวั่นต่อภยันตราย ย้อนกลับไปแล้วหมุนเท้าปล่อยลูกถีบใส่ศีรษะของปรมาจารย์หลิน

นี่เป็นกระบวนท่าที่หยามศักดิ์ศรีมาก ปรมาจารย์หลินโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ทว่าก็ได้แต่พลิกกายหลบหลีก เพราะฝูกวงเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก

"เคร้ง ๆ ๆ"

ชั่ววินาทีที่เขาพลิกตัว บรรดาผู้ถือธงที่อยู่ใกล้เขาล้วนถูกฝูกวงใช้กระบี่พุ่งแทงจนสิ้นลมหายใจ

"ช่วยคนออกจากหอคอยลมเมฆของข้าก็แล้ว ยังกล้าสังหารลูกน้องข้าอีก เจ้าคิดว่าข้าเป็นหน่วนซื่อจือ*ที่เจ้าจะบีบจับตามใจชอบหรือไร?"

ปรมาจารย์หลินโบกมือ เหล่าผู้ถือธงพลันเข้ามาโอบล้อมฝูกวงอย่างหนาแน่น ไม่มีจุดรั่วไหลเลย

ฝูกวงยิ้มเย็น แววตาเปี่ยมไปด้วยความดูแคลน เขาไม่ได้พูดไร้สาระกับพวกเขา

ร่างผอมแห้งยืนเบื้องหน้ากระเช้าลอยฟ้าอย่างห้าวหาญ ประหนึ่งเทพสงครามองค์หนึ่ง หากมันผู้ใดก้าวข้ามเขต เขาก็จะฆ่าไม่เหลือ แม้นชีวีจะมอดไหม้ ทว่าก็จะปกป้องกระเช้าลอยฟ้า ปกป้องกู้ชูหน่วนให้จงได้

บนเส้นทางลำเลียงคนมียอดฝีมือที่อยู่ในกรงใกล้เข้ามาเยอะขึ้นเรื่อย ๆ

แม้นวรยุทธอี้เฉินเฟยจะสูงปานใด ทว่าเมื่อต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือมากมายเช่นนี้ ย่อมเกินกำลังแน่

สถานการณ์ย่ำแย่สำหรับพวกเขามากขึ้นทุกที

หัวหน้าผู้เป็นยอดฝีมือระดับสี่พุ่งทะยานเพื่อฝ่าการปกป้องของอี้เฉินเฟย แล้วมุ่งมายังพวกกู้ชูหน่วนในกรง

อี้เฉินเฟยหน้าถอดสี งัดกระบวนท่ามารุตหิมะโปรยปราย ใช้ความอ่อนพิชิตความแข็ง จนทำให้ยอดฝีมือระดับสี่ต้องกระเถิบถอย

"ปังปังปัง"