กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 221

กรงที่กู้ชูหน่วนอยู่มีเพียง นาง อี้เฉินเฟย ฝูกวงและเยี่ยเฟิง

เยี่ยเฟิงเมาจนสติเลอะเลือน ไม่มีกำลังต่อสู้ ส่วนวิชาตัวเบาของกู้ชูหน่วนไม่เลว ทว่าไม่มีกำลังภายใน จำต้องพึ่งเข็มอาบยาพิษกับอาวุธลับแอบจู่โจม

อี้เฉินเฟยกับฝูกวงรับมือยอดฝีมือกว่าสิบคน ทว่าก็ไม่ตกเป็นรอง

ปรมาจารย์หลินดันรู้สึกละอายและขุ่นเคืองจนแปรเปลี่ยนเป็นความเกรี้ยวกราด เดินย่างสามขุมมาตรงหน้าด้วยอารมณ์โกรธขึ้ง เหวี่ยงกระบี่หมายจะตัดกระเช้าลอยฟ้า(กรง)ทิ้ง

ถึงแม้เหล่าคนปรนนิบัติจะมาถึงป้อมปราการที่หนึ่งแล้ว ทว่าพวกเขายังคงอยู่ห่างมาก ยามตัดทิ้งยามนี้ พวกเขาทุกคนต้องตกลงสู่เหวอย่างไม่ต้องสงสัย

ฝูกวงเห็นดังนั้นก็ไม่หวั่นต่อภยันตราย ย้อนกลับไปแล้วหมุนเท้าปล่อยลูกถีบใส่ศีรษะของปรมาจารย์หลิน

นี่เป็นกระบวนท่าที่หยามศักดิ์ศรีมาก ปรมาจารย์หลินโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ทว่าก็ได้แต่พลิกกายหลบหลีก เพราะฝูกวงเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก

"เคร้ง ๆ ๆ"

วินาทีที่เยี่ยเฟิงรู้สึกสิ้นหวัง พลางเห็นอี้เฉินเฟยใข้นิ้วมือซ้ายผิวปาก แล้วขลุ่ยหยกที่อยู่บนเอวของกู้ชูหน่วนก็ลอยไปหาเขา

เสียงขลุ่ยอันใสกังวานลอดผ่านกรง ผ่านผู้คน และกระจายไปทั่วหุบเขา ซึ่งเสียงยังดังอ้อยอิ่งลอยวนอยู่เช่นนั้นไม่หยุดหย่อน

เมื่อเกิดเสียงขลุ่ย อุณหภูมิพลันลดลงอย่างเร็วไว แม้จะอยู่ในช่วงรัตติกาล ทว่าก็สามารถเชยชมหิมะที่โรยตัวลงมาอย่างแช่มช้า

เกล็ดหิมะเริงระบำดั่งนางฟ้าตัวน้อย ๆ ร่ายรำอยู่กลางอากาศ ก่อเกิดเป็นภาพงดงามขึ้น

คนจำนวนไม่น้อยต่างพากันสงสัย

อากาศร้อนอบอ้าวเช่นนี้ ไยจึงมีหิมะตก

สมองยังไม่ทันหมุน พลางเห็นเกล็ดหิมะแปลงร่างเป็นดาบคมแหลม ก่อนจะจู่โจมเหล่ายอดฝีมืออย่างแรงกล้า

เนื่องจากท้องฟ้ามืดมน กอปรกับเหนือการคาดหมาย ยอดฝีมือจำนวนไม่น้อยจึงต้องสังเวยชีวิตให้แด่เกล็ดหิมะ