กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 305

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนางเห็นผู้นำกองธงกล้วยไม้กระทำชำเราเขาต่อหน้านางหรือเปล่า จึงทำให้เขารู้สึกห่างเหินมากขึ้นเมื่ออยู่กับกู้ชูหน่วน

"บาดแผลที่มือของเจ้ายังเจ็บอยู่หรือไม่?"

เยี่ยเฟิงเหลือบมองที่นิ้วก้อยและนิ้วนางที่หักและยิ้มอย่างแผ่วเบา "ข้าชินแล้ว เดี๋ยวก็ดีขึ้น"

เขาพูดอย่างเรียบง่าย แต่กลับทำให้กู้ชูหน่วนเป็นกังวล

อะไรคือชินล่ะ

เรื่องเช่นนี้ก็บอกว่าชินแล้วได้ด้วยหรือ?

เมื่อมองดูรูปร่างที่ผ่าเผยและสง่าของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่มีความสง่างามอย่างมาก แต่เขากลับสวมเสื้อคลุมผ้าลินินเนื้อหยาบและเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ก็ไม่รู้ว่ามีการปะติดไม่รู้เท่าไร ซึ่งดูแล้วไม่งดงามเอาเสียเลย

"ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ยอมกลับไปเรียนที่สำนักศึกษาหลวงและไม่ยอมให้ข้าอยู่ด้วยกันกับเจ้า ฉะนั้นข้าจึงได้ให้ฝูกวงเป็นคนพาพวกเจ้าไปที่นิกายเทพอสูร นิกายเทพอสูรยอมรับตัวพวกเจ้าเอาไว้ ต่อให้ผู้นำกองธงกล้วยไม้มีความสามารถมากเพียงใด เขาก็ไม่สามารถไปถึงนิกายเทพอสูรได้อย่างแน่นอน"

ยายเยี่ยดีใจและรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย "แม่นางกู้ พวกข้า......พวกข้าไปที่นิกายเทพอสูรได้จริงๆ อย่างนั้นหรือ?"

"แน่นอน หากไม่เชื่อท่านถามฝูกวงดูได้" กู้ชูหน่วนแตะไหล่ของฝูกวง

เจ้าหมอนี่ หลังจากที่เขากลับมาจากการไปกำจัดผู้นำเผ่าเพลิงฟ้า เขาก็ดูแปลกไปเล็กน้อย ดูไร้ความรู้สึกหม่นหมอง

ฝูกวงดึงสติและตอบสนองกลับ "อ๋า......ขอรับ ข้าได้บอกคนของนิกายเทพอสูรเอาไว้แล้ว พวกเขายอมรับให้พวกเจ้าไปที่นั่น ต่อไปพวกเจ้าก็สามารถใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นได้อย่างสบายใจและไม่มีใครสามารถรบกวนพวกเจ้าได้"

"เพียงแค่พวกข้าไปถึงนิกายเทพอสูร ผู้นำกองธงกล้วยไม้ก็ไม่สามารถสร้างปัญหารบกวนพวกข้าได้อีกใช่หรือไม่?"