กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 306

ในขณะที่กู้ชูหน่วนและเยี่ยเฟิงกำลังบอกลากันนั้น มีการเคลื่อนไหวที่แทบจะไม่ได้ยินในพงหญ้าที่อยู่ไม่ไกลนัก

ดวงตาของกู้ชูหน่วนหรี่ลง "ใคร ใครอยู่ตรงนั้น?"

เมื่อพูดจบ ฝูกวงก็ได้รีบเดินไปเพื่อจะนำตัวคนที่พงหญ้าออกมา

"อย่าฆ่าข้า อย่าทุบตีข้า ขอร้องล่ะ ข้าไม่ใช่เยี่ยเฟิง ขอร้องล่ะอย่าทำอะไรข้าเลย"

ทุกคนต่างพากันมองและรู้สึกประหลาดใจ

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่เจียงซวี่หรอกหรือ?

ในอดีตเจียงซวี่นั้นเลือดเย็นและโหดร้าย วิธีการของเขานั้นโหดเหี้ยมและดูเย่อหยิ่งผยอง

แต่เขาในตอนนี้ ผมของเขายุ่งเหยิงเหมือนรังนกและเสื้อผ้าของเขาเลอะเทอะและขาดรุ่งริ่ง เผยให้เห็นรอยแส้และรอยไหม้ไขว้เกี่ยวกันไม่น้อย

ใบหน้าของเขาสกปรกโสโครกไม่เหมือนอดีตที่หล่อเหลา แววตาของเขาขุ่นมัวและอยู่ไม่นิ่ง เขาขยับตัวหดไปมาซ้ายขวาเพื่อทำทีท่าหลบและกอดร่างแน่นบ่นพึมพำกับตัวเอง "อย่าทุบตีข้า ขอร้องพวกเจ้าล่ะ อย่าทำอะไรข้าเลย"

ท่าทางที่น่าอดสูของเขา ทำให้ทุกคนต่างพากันแปลกใจ

กู้ชูหน่วนไม่มีความรู้สึกดีเมื่อเห็นเขา ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานตลอดชีวิตของเยี่ยเฟิง เขาไม่อาจหลุดพ้นไปได้อย่างแน่นอน

"คนชั่วช้าเช่นนี้หากไม่ฆ่าทิ้งเสีย จะเก็บเอาไว้ทำไม ฝูกวง จัดการเขาเสีย"

"ขอรับ"

"อย่า อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้าเลย ข้าสำนึกผิดแล้ว ข้าไม่กล้าอีกแล้ว ขอร้องพวกเจ้าล่ะ ฮือ......ขอร้องล่ะ"

เจียงซวี่คลานมาที่ข้างกายของเยี่ยเฟิงราวกับคนบ้าคลั่งและกอดขาของเยี่ยเฟิงเอาไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว

เยี่ยเฟิงเหลือบมองดูร่องรอยแผลที่ดูคลุมเครือภายใต้เสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเขาและรวมไปถึงรอยบาดแผลจากแส้ฟาด เขาขมวดคิ้ว "เขา......ดูเหมือนจะเสียสติไปแล้ว ไม่เช่นนั้นก็ปล่อยเขาไปเถอะ"

กู้ชูหน่วนรู้สึกโมโหมาก "เจ้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่ได้แสร้งทำ? เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเขาไม่ได้ทำไปเพื่อให้เจ้ารู้สึกสงสารเขา?"

เยี่ยเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่เจียงซวี่อีกครั้ง

เห็นเพียงเจียงซวี่หัวเราะและสลับกับร้องไห้ จากนั้นหยิบจับเศษดินโคลนสกปรกและจับเข้าไปในปาก จากนั้นปรบมือและหัวเราะดีใจ "อร่อย อร่อยมาก"

กู้ชูหน่วนเตะเขาออกไป "แสร้งอะไรของเจ้า เจ้าคิดว่าเจ้าทำเช่นนี้ก็สามารถหลุดรอดไปได้อย่างนั้นหรือ?"

"ฮือๆ......ข้าเจ็บ เจ้าเป็นคนไม่ดี ฮือๆ......ข้าไม่ได้ชื่อเยี่ยเฟิง ทำไมเจ้าต้องทำร้ายข้าด้วย"

กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างเยือกเย็น "หากเป็นอย่างที่เจ้าพูด หากคือเยี่ยเฟิง เช่นนั้นก็สมควรถูกทำร้ายอย่างนั้นหรือ?"

"ข้าไม่ใช่เยี่ยเฟิง พวกเจ้าอย่าทำอะไรข้าเลย อย่าทำร้ายข้าเลย ข้ากลัวแล้ว"

กู้ชูหน่วนยกเท้าขึ้นและต้องการกระทืบเขาให้ตายทั้งเป็น แต่เยี่ยเฟิงกลับเข้ามาขัดขวางเอาไว้ "เขาบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก หากเจ้ากระทืบเขาลงไป หากเขาไม่ตายก็คงต้องพิการ"