กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 399

sprite

“ท่านอ๋อง ท่านควรปล่อยข้าแล้วหรือเปล่า”

กู้ชูหน่วนผลักออก ร่างของเยี่ยจิ่งหานเสมือนกำลังแขนที่เป็นกำแพงทองแดงเหล็กนั้นไม่สามารถผลักออกไปได้เลย

โดยไม่ได้คาดคิดเยี่ยจิ่งหานได้กอดนางและจูบเข้าไปทีหนึ่ง

กู้ชูหน่วนตะลึง

ชายผู้นี้

ถึงกับกล้ากระทำบางสิ่งกับนางแล้ว

กู้ชูหน่วนดิ้นรนขัดขืนรุนแรง แต่ยิ่งนางดิ้นรนมากเท่าไหร่เยี่ยจิ่งหานก็ยิ่งเอาแต่ใจมากขึ้นเท่านั้น

ด้วยความโกรธกู้ชูหน่วนยกขาเตะเข้าไปที่เป้าของเขาโดยตรง

"ซี๊ด......"

เยี่ยจิ่งหานเจ็บปวดจนอ้าปากสูดลมหายใจอันเย็นเข้าพร้อมกับจ้องนางด้วยความโมโห

“เจ้าต้องการให้ข้าไร้สิ้นลูกหลานหรือ?”

“ข้าไม่ชอบถูกบังคับ”

เมื่อคำพูดจบลงสองมือของกู้ชูหน่วนก็โอบรอบคอของเขา

ใครมาบอกเขาหน่อยว่าเขาแต่งงานกับภรรยาแบบใดกัน?

เหตุใดเขาถึงรู้สึกว่าเขาต่างหากที่เป็นภรรยาตัวน้อยผู้นั้น

ในรถม้าเกิดเสน่หา

ชายชราที่ขับรถได้ยินเข้าก็หน้าแดง

รถม้าเกิดเสียงปึงชนเข้ากับหินจนเกือบจะพลิกคว่ำ

กู้ชูหน่วนยืนทรงตัวไม่อยู่จนกือบจะกลิ้งลงรถม้าไป

สีหน้าของเยี่ยจิ่งหานหมองลง "หากกล้าชนหินอีกครั้งระวังข้าจะถลกหนังของเจ้าซะ"

"ขอรับๆๆๆ......"

เยี่ยจิ่งหานหดหู่ใจ

กู้ชูหน่วนก็หดหู่ใจเช่นเดียวกัน

จู่ๆรถม้าก็หยุดกะทันหัน

คราวนี้หากไม่ได้เยี่ยจิ่งหานดึงเอาไว้ กู้ชูหน่วนก็คงจะตกจากที่นอนบนรถม้าอย่างแน่นอน

กู้ชูหน่วนโกรธจัด "เจ้าทำอันใด? ต้องการเป็นปรปักษ์กับข้าให้ได้หรือ?"

“ตอบ......ตอบฮูหยิน ถนนด้านหน้าถูกขวางเอาไว้”

เยี่ยจิ่งหานหยิบเสื้อคลุมคลุมบนร่างของกู้ชูหน่วนในทันทีเพื่อปกปิดร่างกายที่เผยออกมาของนาง

เกิดเสียงต่อสู้ดังขึ้นอยู่เบื้องเขา เยี่ยจิ่งหานยกผ้าม่านรถขึ้นกลับเห็นกลุ่มมือสังหารชุดดำกลุ่มหนึ่งล้อมสังหารทหารของรัฐฉู่

ทหารของรัฐฉู่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ละคนปกป้องหญิงวัยกลางคนอย่างสุดชีวิต

มือสังหารชุดดำเหล่านั้นล้วนเป็นยอดฝีมือระดับหนึ่งขึ้นไปทั้งสิ้น

ในนั้นยังมียอดฝีมือระดับสามที่มีความสามารถยิ่งนัก

แม้ว่าสตรีวัยกลางคนจะมียอดฝีมือไม่น้อยคุ้มกันอยู่แต่ก็มีจำนวนน้อยกว่า

กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 399

อ่าน บทที่ 399 นิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ เป็นแบบเต็มอ่าน บทที่ 399 และบทถัดไปได้ฟรีทางออนไลน์ที่นี่

หมายเหตุ: เว็บไซต์ novelones.com รองรับการอ่านฟรีและดาวน์โหลด PDF สำหรับนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์

บทที่ 399