พรึ่บ......
กู้ชูหน่วนหันหลังลงจากหลังม้าโดยที่การเคลื่อนไหวนั้นคล่องแคล่ว เท้านางเกี่ยวครั้งหนึ่งก็ได้เกี่ยวดาบยาวเล่มหนึ่งขึ้นมาจากนั้นยกดาบขึ้นด้วยมือแล้วเข้าร่วมวงต่อสู้
ผู้ที่มีจุดเส้นวรยุทธ์ขั้นที่สี่เช่นเดียวกันทว่าแม้แต่มุมเสื้อของกู้ชูหน่วนก็ไม่ทันได้แตะก็ถูกกู้ชูหน่วนจี้ตรงคอเสียแล้ว
เยี่ยจิ่งหานหรี่ตาลงเล็กน้อย
กระบวนท่าการต่อสู้ของกู้ชูหน่วนนั้นช่างพิเศษนัก เขามองดูเป็นเวลานานแต่ก็ดูไม่ออกว่านางอยู่สำนักใดกันแน่
แต่ว่าการเคลื่อนไหวของนางรวดเร็ว การจู่โจมและการป้องกันดี การรุกและรับดีเยี่ยม มักจะไม่ทันคาดคิดก็จู่โจมฝ่ายตรงข้ามอย่างหมายเอาชีวิต ไม่เหมือนผู้ที่ไม่เคยฝึกฝนวิทยายุทธมาก่อน
นางมีเพียงแค่จุดเส้นวรยุทธ์ขั้นที่สี่แต่นางสามารถเอาชนะยอดฝีมือระดับหนึ่งได้อย่างเท่าเทียมกันไม่สามารถแยกแยะแพ้ชนะได้
เยี่ยจิ่งหานอดไม่ได้ที่จะมองนางเก่งกาจขึ้นอยู่บ้าง
การเดินทางไปเมืองอู๋ซวงในครั้งนี้ของเขาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บนั้นเป็นความลับสุดยอด
ในตอนนี้ฐานะของเขาได้ถูกเปิดเผย แววตาของเยี่ยจิ่งหานเปล่งประกายกลิ่นไอของการสังหารแว๊บขึ้น
เพียงแค่สะบัดแขนเสื้อเท่านั้นยอดฝีมือนับสิบก็ได้กลายเป็นหมอกโลหิตไปในทันที เหลือเพียงยอดฝีมือระดับสามเพียงคนเดียวเท่านั้น
เพียงแต่ว่ายอดฝีมือระดับสามผู้นั้นแค่หนีรอดไปได้เพียงสามก้าวก็ถูกเยี่ยจิ่งหานสังหารไปเช่นเดียวกัน
กู้ชูหน่วนรู้สึกแน่นหน้าอกยิ่งนัก
นี่ก็คือความแตกต่างของความสามารถ นางจำต้องเพิ่มพูนความสามารถให้เร็ว
“ฮูหยิน ฮูหยิน...... ”
ที่ไม่ไกลนักองครักษ์หลายนายตะโกนเรียกด้วยความวิตก “เร็ว รีบไปเรียกหมอมา”
กู้ชูหน่วนหันข้างมองไปกลับเห็นอัครมเหสีรัฐฉู่ในชุดลำลองได้หมดสติไป สาวใช้และเหล่าคนรับใช้ทั้งหลายตกใจกันถ้วนหน้า
“คุณหนูกู้ ท่านนั่นเอง ท่านรีบดูว่าฮูหยนว่าเป็นอย่างไรบ้าง” สาวใช้ซิ่งเอ๋อร์เหลือบมองก็จำกู้ชูหน่วนได้แล้วจากนั้นคุกเข่าลงในทันที ก้มศีรษะลงโขกคำนับเสียงดังทีละครั้งทีละครั้งติดต่อกัน
กู้ชูหน่วนประคองซิ่งเอ๋อร์ลุกขึ้น ตรวจชีพจรของอัครมเหสีฉู่จากนั้นก็หยิบเข็มออกมาฝังให้กับนาง "วางใจเถอะ นางเพียงแค่หดหู่ใจมากเกินไปและเหน็ดเหนื่อยเกินไปถึงได้สลบไป พักผ่อนครู่หนึ่งก็จะดีขึ้น"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...