กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 406

"งั้นยังไม่รีบพยุงเขาขึ้นมานอนอีก"

"รอเดี๋ยว นอนบนหินก็ได้ แต่ส่วนสำคัญของร่างกายต้องบังไว้" เยี่ยจิ่งหานกล่าว

"ทำราวกับข้าไม่เคยเห็นร่างกายท่าน"

"กู้ชูหน่วน" เยี่ยจิ่งหานขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน

เขายอมถอยสุด ๆ แล้ว

"ได้ ได้ ได้ นอกจากตำแหน่งที่ต้องฝังเข็ม นอกนั้นก็บังได้ พอใจหรือยัง"

สีหน้าเยี่ยจิ่งหานดีขึ้นเล็กน้อย

ไม่นาน เขาก็รู้ว่าตัวเองถูกสตรีผู้นี้แกล้งอีกแล้ว

เขานอนบนหินอันร้อนแผ่ว กู้ชูหน่วนก็ถอดเสื้อของเขาเกือบทั่วร่างกาย จากนั้นก็ฝังเข็มจากหน้าอกลงไปมากมาย เขาเจ็บจนน้ำตาเกือบไหล

มิน่าล่ะชิงเฟิงจึงพูดติดปากว่า ยอมเชื่อผีก็ดีกว่าเชื่อคำพูดของสตรีคนนี้

หลีลั่วไม่กล้ามองสีหน้านายท่านเลย

เป็นการโค่นล้มวิสัยทัศน์การใช้ชีวิตโดยสิ้นเชิง

พระชายารักษาขาก็ต้องฝังเข็มที่ขาสิ ไยจึงใช้วิธีอุบาทว์แบบนี้?

นายท่านนั้นเป็นผู้สูงศักดิ์ เคยอับอายแบบนี้เสียที่ไหน

"กู้ชูหน่วน ทางที่ดีเจ้าต้องอธิษฐานให้รักษาขาข้าหาย หาไม่แล้ว......"

เขาไม่ได้กล่าวประโยคช่วงท้ายหมด ทว่าทุกคนล้วนฟังออกว่าเป็นการตักเตือน

"ท่านหุบปากเสีย ตื่นตระหนกอยู่ได้ ข้าฝังเข็มยาก"