กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 459

ผู้อาวุโสสี่เดินโซซัดโซเซออกมาอย่างอกสั่นขวัญหาย เขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างไรความรู้สึก “คนที่สมควรตายที่สุดควรคือข้า เป็นข้าที่ควบคุมคำสาปโลหิตไว้ไม่ได้ ทำให้คนในเผ่าที่ผูกติดอยู่ที่ประตูเหล็กออกมาได้ทั้งหมด ข้าคือคนที่สมควรตาย”

ผู้อาวุโสสามกับผู้อาวุโสสี่พากันแสวงหาความตาย

ผู้อาวุโสสูงมาถึง เขามีสีหน้าโกรธจัดและขว้างไม้เท้าในมืออย่างแรง

“พวกเจ้าอยากตายก็ไปตายให้ไกลๆ ข้า ผู้คนของเผ่าหยกล้มตายไปมากมาย พวกเจ้าไม่ช่วยทุกคนในฐานะผู้อาวุโสก็ไม่สมควรแล้ว ยังคิดจะมาคิดฆ่าตัวตายที่นี่ด้วยรึ ถ้าทุกคนเป็นเหมือนพวกเจ้าหมด ใครจะคอยตามหาไข่มุกมังกร ท่านหัวหน้าเผ่าคนเดียวรึ!”

“ผู้อาวุโสสูง...”

ผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสสี่ซึ่งมีผมเป็นสีขาวดอกเลาคุกเข่าลง หลั่งน้ำตาอย่างนึกตำหนิตนเอง

“หัวหน้าเผ่ายังอยู่ในหมู่บ้าน ถ้าหัวหน้าเผ่าเห็นพวกเจ้าในสภาพแบบนี้... เห็นพวกเจ้าเป็นเช่นนี้ ไม่กลัวว่าจะทำให้นางทุกข์ใจหรือ”

เมื่อเห็นความเศร้าเสียใจของผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสสี่ ผู้อาวุโสสูงจึงลดเสียงลง แม้ว่าในใจจะเจ็บปวดเหมือนถูกกรีดด้วยมีดก็ตาม

“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าเจ็บปวดและเสียใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ยิ่งเป็นแบบนี้เราก็ยิ่งต้องร่วมใจกันตามหาไข่มุกมังกรให้เจอ ขอเพียงแค่ตามหาไข่มุกมังกรได้โดยเร็ว คำสาปโลหิตของเผ่าหยกก็จะถูกทำลาย ไม่เช่นนั้นคำสาปโลหิตของเผ่าหยกจะยังคงถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น พวกเจ้าต่างรู้ดีว่าผู้ที่ถูกคำสาปโลหิตต้องเจ็บปวดเพียงใด บรรพบุรุษของเราต้องตายอย่างอนาถเพราะคำสาปโลหิตนี้ไปมากมายแค่ไหน หรือพวกเจ้าต้องการให้ลูกหลานเผ่าหยกรุ่นหลังต้องลิ้มรสความทุกข์ทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างที่พวกเราพบเจอ”

คำพูดของผู้อาวุโสสูงดังกังวานและทรงพลัง ผู้อาวุโสสามและผู้อาวุโสสี่เช็ดน้ำตาและพยายามลุกขึ้นยืน

พวกเขาจะตายไม่ได้

ต่อให้ต้องตายก็ต้องหาไข่มุกมังกรให้ได้

“ท่านหัวหน้าเผ่าก็พูดเป็นเล่น ท่านเป็นถึงหัวหน้าของเผ่าหยก เพียงแค่ท่านออกคำสั่ง ใครจะกล้าปฏิเสธ”

ผู้อาวุโสสูงเชิญกู้ชูหน่วนเข้าไปในเรือนอย่างนอบน้อม

ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ตามเข้าไปด้วย

ภายในห้องนั้น กู้ชูหน่วนเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “ท่านผู้อาวุโสสูง ท่านจะช่วยข้าปลดผนึกหน่อยได้หรือไม่”

“ปลดผนึก?”

“ใช่” นางอยากฟื้นคืนวิทยายุทธ อยากจะหาไข่มุกมังกรทั้งเจ็ดให้ได้โดยเร็วที่สุด เรื่องนี้จะล่าช้าไม่ได้

ผู้อาวุโสสูงปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดเลยว่า “ไม่ได้”

“เพราะอะไร” กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

ไม่สิ ท่านหัวหน้าเผ่า ผู้อาวุโสสูงทำเช่นนี้ก็เพื่อท่าน หลังจากผ่านเรื่องเมื่อวานนี้มา คิดว่าท่านน่าจะรู้อะไรไม่มากก็น้อย พวกเราเผ่าหยกล้วนตกอยู่ในคำสาปโลหิต ผู้ชายที่ตกอยู่ในคำสาป ร่างกายจะค่อยๆ เน่าเปื่อยจากภายในสู่ภายนอก จนสุดท้ายก็ต้องตายด้วยความเจ็บปวด ท่านดูคนในเผ่าของเราสิ ยังอายุไม่ถึงสี่สิบ เส้นผมก็กลายเป็นสีขาวกันหมดแล้ว นั่นหมายความว่าร่างกายภายในถูกบั่นทอนไปมากแล้ว

กระดูกทั่วทั้งร่างจะแตกหักทีละชิ้น ต้องทรมานยิ่งกว่าตาย หากจะรอให้กระดูกงอกขึ้นใหม่ต้องใช้เวลาประมาณยี่สิบวัน ท่านเองก็เป็นคนของเผ่าหยก ที่คำสาปโลหิตของท่านไม่สำแดงฤทธิ์

“ต่อมาพลังผนึกของผู้อาวุโสสูงสุดเริ่มอ่อนแรงลง ท่านจึงผนึกวรยุทธ์ของตนเอง หลังจากนั้นคำสาปโลหิตก็ไม่สำแดงฤทธิ์ขึ้นมาอีก หากท่านปลดผนึกตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะเป็นการเปิดเผยตัวตนของท่านในฐานะคนของเผ่าหยก แต่คำสาปโลหิตที่ควบคุมไว้อย่างยากลำบากก็จะระเบิดพลังออกมาด้วย”

กู้ชูหน่วนพอจะเข้าใจบ้างแล้ว