กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 583
"น้องชายของหม่อมฉันเป็นคนขี้อาย เขาชอบเจ้า แต่กลับไม่กล้าพูดออกมา คาดว่าเขาคงคิดว่าตัวเองสูงเกินไปและไม่คู่ควรกับพระองค์ ฉะนั้น......พระองค์น่าจะเข้าใจ"
จักรพรรดินีตกตะลึง
พระองค์ไม่เข้าใจ
เขาไม่รังเกียจที่พระองค์ตัวเตี้ยเช่นนี้ พระองค์ก็ขอบคุณฟ้าขอบคุณสวรรค์อย่างมากแล้ว
จะไปรังเกียจที่เขาตัวสูงได้อย่างไร
กู้ชูหน่วนขยับเข้าไปใกล้พระองค์และกระซิบ "น้องชายของหม่อมฉันขี้อาย ฉะนั้นเขาจึงแอบบอกหม่อมฉันว่า วันแต่งงานวันนั้นห้ามให้หม่อมฉันอยู่ด้วย ไม่เช่นนั้นเขาจะทำตัวไม่ถูก พระองค์ดูสิ หม่อมฉันมีน้องชายแค่เพียงคนเดียว ความหวังนี้ก็เก็บอยู่ในใจของเขามาไม่รู้กี่ปีมาแล้ว หากหม่อมฉันเข้าร่วมงานแต่งงานของเขา เช่นนั้นจะทำให้เขา......เฮ้อ......"
มุมปากของเหวินเส่าอี๋กระตุก จากนั้นจึงหลับตาลง
เขาเก็บอารมณ์โกรธเอาไว้และบอกตัวเองไม่ให้โมโห
แต่ อารมณ์โกรธของเขายังคงปะทุออกมา โดยเฉพาะเมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้ยางอายของพระองค์
ทันใดนั้นจักรพรรดินีก็เข้าใจได้ทันที "ข้าเข้าใจแล้ว หากพูดเช่นนี้ ข้าก็ควรเคารพการตัดสินใจของคุณชายเหวิน แต่ถึงอย่างไรเจ้าก็เดินทางมาไกลและยังเป็นพี่สาวของคุณชายเหวิน......"
"ไม่เป็นไรเพคะ หม่อมฉันคิดไว้แล้ว ในเมื่อน้องชายไม่ต้องการให้หม่อมฉันมาร่วมงานแต่งงาน เช่นนั้นหม่อมฉันก็จะไม่มา ได้ยินมาว่ามีสถานที่ที่สวยงามมากในทางตอนเหนือสุดของรัฐชาววะ เช่นนั้นหม่อมฉันเดินทางไปชมความสวยงามของที่นั่นจะดีกว่า รอให้งานแต่งงานของพวกท่านทั้งสองผ่านพ้นไป หม่อมฉันค่อยไปดื่มเหล้าแสดงความยินดี"
จักรพรรดินียิ้ม "เจ้าต้องการไปยังขั้วโลกเหนือหรือ?"
"ทำไมหรือ? หรือว่าพระองค์กลัวว่าหม่อมฉันจะไปแอบขโมยหรือแอบทำอะไรที่นั่นหรือเพคะ?"
"พูดเช่นนั้นได้อย่างไร เจ้าเป็นพี่สาวของคุณชายเหวิน อีกทั้งยังส่งคุณชายเหวินเดินทางมาไกลแสนไกล ข้าควรจะขอบคุณเจ้าต่างหาก ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไร ข้าก็จะพยายามทำตามความต้องการของเจ้าอย่างดีที่สุด เพียงแต่......"
"เพียงแต่อะไรหรือเพคะ?"
"เพียงแต่ขั้วโลกเหนือนั้นมีความอันตรายอย่างมาก หลายพันปีมานี้มีคนเข้าไปเป็นจำนวนมาก และมักไม่สามารถออกมาได้และมีเพียงคุณชายเหวินเท่านั้นที่สามารถออกมาได้"
"ฝ่าบาทบอกว่าที่นั่นอันตราย ไม่ทราบว่าที่นั่นอันตรายอย่างไรหรือเพคะ?"
"เอ่อ......ที่นั่นมีมังกรน้ำแข็งที่มีฝีมือระดับเจ็ด ระดับเจ็ดเลยเชียวนะ"
กู้ชูหน่วนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
นางคิดว่าจะรู้อะไรเพิ่มขึ้นบ้างจากปากของจักรพรรดินี
ไม่คิดเลยว่าจะไม่ได้อะไรเลย
"วางใจได้เพคะ หม่อมฉันจะไม่เข้าไปยังขั้วโลกเหนือ เพียงแค่มองทิวทัศน์จากไกลๆ เท่านั้นเพคะ"
"เอ่อ......"
บอกว่าเขาอยากไปชมทิวทัศน์ที่ขั้วโลกเหนือ ตั้งแต่ที่พ่อของเหวินเส่าอี๋จากไปก็ไม่เคยมาเข้าฝันของหม่อมฉัน แค่มีเพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ฝ่าบาทคิดว่าหากหม่อมฉันไม่ไป
หัวใจของเหวินเส่าอี๋เต้นแรงและพูดด้วยความโกรธ "กู้ชูหน่วน......"
นางยังจะพูดจาเหลวไหลไปอีกเท่าไร?
จักรพรรดินีตกใจ "เจ้าแซ่กู้หรือ?"
"ใช่เพคะ หลังจากที่ท่านพ่อที่ตายจากไปของหม่อมฉันและเหวินเส่าอี๋ได้แต่งงานเข้าไปอยู่บ้านท่านแม่ ฉะนั้นคนหนึ่งจะใช้แซ่ของแม่และอีกคนหนึ่งใช้แซ่ของพ่อเพคะ"
"ตุ่บ......"
กู้ชูหน่วนพูดท่านพ่อที่ตายจากไปของหม่อมฉันและเหวินเส่าอี๋ ทำให้เหวินเส่าอี๋โกรธจัดและกระอักเลือดออกมา
"ดูสิ อาการป่วยของน้องชายหม่อมฉันกำเริบขึ้นอีกแล้ว คงอยากแต่งงานจนคลุ้มคลั่งไปแล้วหรือยังไง จะมัวชักช้ายืดเยื้อเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว
"ข้าขอออกคำสั่งให้รีบไปจัดเตรียมงานแต่งงาน ข้าจะแต่งงาน"
"เพคะ"
เช่นนั้นฝ่าบาทอนุญาตให้หม่อมฉันไปขั้วโลกเหนือได้หรือไม่เพคะ หากฝ่าบาทไม่อนุญาต เช่นนั้นหม่อมฉันก็จะไม่มอบน้องชายให้กับฝ่าบาท
"ได้ๆ ข้าอนุญาต เรื่องที่สำคัญตอนนี้ก็คือจัดงานแต่งงานกับพระสวามีของข้า"
"ตกลงเพคะ ขอบพระทัยฝ่าบาท ยินดีกับฝ่าบาทด้วยเพคะ"
"เช่นกันๆ"
เหวินเส่าอี๋หมดคำพูด
"เช่นนั้นข้าสั่งให้คนไปส่งเจ้าที่ขั้วโลกเหนือ" "เช่นนั้นก็ดีมากเลยเพคะ"
ทั้งสองเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย
คนหนึ่งแทบอดไม่อยากจะส่งกู้ชูหน่วนไปไกลๆ เพื่อไม่ให้นางเข้ามาขัดขวาง
คนหนึ่งแทบอดไม่ที่จะไปถึงขั้วโลกเหนือในทันที เพื่อค้นหาไข่มุกมังกรเม็ดที่หก
"เช่นนั้นน้องชายของหม่อมฉันก็ยกให้เป็นหน้าที่ของฝ่าบาทคอยดูแล ฝ่าบาทรีบเข้าห้องหอกับเขานะเพคะ เขาจะได้ไม่กังวลและเขินอายที่จะพูดออกมา"
"ต้องเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว คืนนี้ข้าจะเข้าห้องหอกับเขา"
"คืนนี้?" เร็วเช่นนั้นเลยหรือ?
"เร็วดีกว่าช้าน่ะ"
กู้ชูหน่วนแอบยิ้มและใช้โอกาสตอนที่ทุกคนไม่สนใจกดจุดลงไปบริเวณจุดเลือดลมและหัวเราะยิ้ม "น้องชายที่แสนดี จักรพรรดินีชื่นชอบเจ้ามากเช่นนี้ เจ้าอย่าลืมปรนนิบัติพระองค์ให้ดีล่ะ อย่าทำอะไรมิดีมิร้ายโดยเด็ดขาด"
เหวินเส่าอี๋จ้องมองกู้ชูหน่วนตาเขม็ง
หากสายตาของเขาสามารถฆ่าคนได้ เช่นนั้นไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนจะถูกฆ่าไปแล้วกี่ครั้ง
"ฝ่าบาทเพคะ น้องชายของหม่อมฉันมีบาดแผลค่อนข้างสาหัสและสมองก็ได้รับการกระทบกระเทือน เกรงว่าช่วงนี้คงไม่สามารถขยับตัวได้ แต่เรื่องนี้ไม่มีผลถึงการเข้าเรือนหอของฝ่าบาทเลย รอให้เรื่องราวเลยจุดที่จะเข้าไปแก้ไขหรือปรับเปลี่ยนได้อีก อ้อไม่ใช่สิ รอให้ถึงเวลาส่งตัวเข้าเรือนหอ หากเขาพูดอะไรที่ดูขัดแย้งหรือทำอะไรผิดแปลกไป ฝ่าบาทก็จับเขามัดเอาไว้ก็ได้แล้วเพคะ"
เมื่อพูดจบ นางก็หันไปขยิบตาใส่จักรพรรดินีและยิ้มอย่างมีความหมาย "ผู้ชายน่ะเพคะ ต้องได้รับการสั่งสอนอบรม"
เมื่อจักรพรรดินีได้ยินเข้าก็น้ำตาคลอเบ้า "พี่สาวคนนี้ช่างดีเหลือเกิน"
เมื่อกล่าวคำอำลาจบ กู้ชูหน่วนก็พาเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์จากไปโดยมีทหารองครักษ์คอยนำทาง และเหลือเพียงเหวินเส่าอี๋ที่ถูกคนรัฐชาววะล้อมเอาไว้
ก่อนจะจากไป กู้ชูหน่วนได้หันไปมองเหวินเส่าอี๋และเห็นแววตาของเขาวิตกจริตและซับซ้อน
มีทั้งผิดหวัง เสียใจ เจ็บใจและมีความหวัง......
และในขณะที่นางออกไป ความหวังนั้นก็กลับกลายเป็นความผิดหวัง......
ระหว่างทาง กู้ชูหน่วนก้มลงมองเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ที่พันเกาะข้อมือของนางไว้และพึมพำ "เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ เจ้าคิดว่าเราทำเกินไปหรือไม่?"
"เรื่องนี้น่ะหรือ......ก็มีความเกินไปอยู่เล็กน้อย แต่พวกเขาทำให้เผ่าหยกต้องทุกข์ทรมานอย่างมาก นายท่านก็แค่ลงโทษเขาเล็กน้อยเท่านั้น เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์มีความคิดเห็นที่วิเศษอย่างยิ่ง"
"พูด"
"รอให้จักรพรรดินีได้เสพเสวยเขาไปแล้ว สามารถย่างร่างกายของเขาให้เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กินได้หรือไม่ เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์คิดถึงกลิ่นกายบนเรือนร่างของเขา"
กู้ชูหน่วนกลอกตาใส่
เจ้างูซื่อบื้อ
ตอนนั้นนางเพียงพูดเล่นว่าจะให้มันกินแขนขาของเขา คิดไม่ถึงว่ามันจะยังจำได้
"หากเจ้ากล้ากินเขา ข้าจะกินเจ้าก่อนเสีย"
"นายท่าน ท่านเห็นแก่ผู้ชายดีกว่างู"
"กลับไปนอนซะ"
ทหารองครักษ์ที่นำทางกู้ชูหน่วนได้ยินที่นางพูดคุยคนเดียว จึงได้หันมาถาม "คุณหนู ไม่ทราบว่าท่านกำลังพูดอะไรหรือ......"
"ไม่มีอะไรน่ะ ที่นี่อยู่ห่างไกลจากขั้วโลกเหนือเท่าไรหรือ?"
[ใหม่] อ่านนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 583 ออนไลน์
คุณกำลังอ่าน บทที่ 583 ของนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ เยี่ยมชมเว็บไซต์ novelones.com เพื่ออ่านซีรี่ส์ กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ฉบับเต็มโดยผู้แต่ง อี้หมิง ทันที คุณสามารถอ่าน บทที่ 583 ออนไลน์ได้ฟรีหรือดาวน์โหลด PDF ฟรีลงในอุปกรณ์ของคุณ
การค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 583: