กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 583

"น้องชายของหม่อมฉันเป็นคนขี้อาย เขาชอบเจ้า แต่กลับไม่กล้าพูดออกมา คาดว่าเขาคงคิดว่าตัวเองสูงเกินไปและไม่คู่ควรกับพระองค์ ฉะนั้น......พระองค์น่าจะเข้าใจ"

จักรพรรดินีตกตะลึง

พระองค์ไม่เข้าใจ

เขาไม่รังเกียจที่พระองค์ตัวเตี้ยเช่นนี้ พระองค์ก็ขอบคุณฟ้าขอบคุณสวรรค์อย่างมากแล้ว

จะไปรังเกียจที่เขาตัวสูงได้อย่างไร

กู้ชูหน่วนขยับเข้าไปใกล้พระองค์และกระซิบ "น้องชายของหม่อมฉันขี้อาย ฉะนั้นเขาจึงแอบบอกหม่อมฉันว่า วันแต่งงานวันนั้นห้ามให้หม่อมฉันอยู่ด้วย ไม่เช่นนั้นเขาจะทำตัวไม่ถูก พระองค์ดูสิ หม่อมฉันมีน้องชายแค่เพียงคนเดียว ความหวังนี้ก็เก็บอยู่ในใจของเขามาไม่รู้กี่ปีมาแล้ว หากหม่อมฉันเข้าร่วมงานแต่งงานของเขา เช่นนั้นจะทำให้เขา......เฮ้อ......"

มุมปากของเหวินเส่าอี๋กระตุก จากนั้นจึงหลับตาลง

เขาเก็บอารมณ์โกรธเอาไว้และบอกตัวเองไม่ให้โมโห

แต่ อารมณ์โกรธของเขายังคงปะทุออกมา โดยเฉพาะเมื่อได้ยินคำพูดที่ไร้ยางอายของพระองค์

ทันใดนั้นจักรพรรดินีก็เข้าใจได้ทันที "ข้าเข้าใจแล้ว หากพูดเช่นนี้ ข้าก็ควรเคารพการตัดสินใจของคุณชายเหวิน แต่ถึงอย่างไรเจ้าก็เดินทางมาไกลและยังเป็นพี่สาวของคุณชายเหวิน......"

"ไม่เป็นไรเพคะ หม่อมฉันคิดไว้แล้ว ในเมื่อน้องชายไม่ต้องการให้หม่อมฉันมาร่วมงานแต่งงาน เช่นนั้นหม่อมฉันก็จะไม่มา ได้ยินมาว่ามีสถานที่ที่สวยงามมากในทางตอนเหนือสุดของรัฐชาววะ เช่นนั้นหม่อมฉันเดินทางไปชมความสวยงามของที่นั่นจะดีกว่า รอให้งานแต่งงานของพวกท่านทั้งสองผ่านพ้นไป หม่อมฉันค่อยไปดื่มเหล้าแสดงความยินดี"

จักรพรรดินียิ้ม "เจ้าต้องการไปยังขั้วโลกเหนือหรือ?"

"ทำไมหรือ? หรือว่าพระองค์กลัวว่าหม่อมฉันจะไปแอบขโมยหรือแอบทำอะไรที่นั่นหรือเพคะ?"

"พูดเช่นนั้นได้อย่างไร เจ้าเป็นพี่สาวของคุณชายเหวิน อีกทั้งยังส่งคุณชายเหวินเดินทางมาไกลแสนไกล ข้าควรจะขอบคุณเจ้าต่างหาก ไม่ว่าเจ้าต้องการอะไร ข้าก็จะพยายามทำตามความต้องการของเจ้าอย่างดีที่สุด เพียงแต่......"

"เพียงแต่อะไรหรือเพคะ?"

"เพียงแต่ขั้วโลกเหนือนั้นมีความอันตรายอย่างมาก หลายพันปีมานี้มีคนเข้าไปเป็นจำนวนมาก และมักไม่สามารถออกมาได้และมีเพียงคุณชายเหวินเท่านั้นที่สามารถออกมาได้"

"ฝ่าบาทบอกว่าที่นั่นอันตราย ไม่ทราบว่าที่นั่นอันตรายอย่างไรหรือเพคะ?"

"เอ่อ......ที่นั่นมีมังกรน้ำแข็งที่มีฝีมือระดับเจ็ด ระดับเจ็ดเลยเชียวนะ"

กู้ชูหน่วนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

นางคิดว่าจะรู้อะไรเพิ่มขึ้นบ้างจากปากของจักรพรรดินี

ไม่คิดเลยว่าจะไม่ได้อะไรเลย

"วางใจได้เพคะ หม่อมฉันจะไม่เข้าไปยังขั้วโลกเหนือ เพียงแค่มองทิวทัศน์จากไกลๆ เท่านั้นเพคะ"

"เอ่อ......"

"พูดตามตรง ท่านพ่อของข้าและเหวินเส่าอี๋ที่ตายไปแล้วได้มาเข้าฝันข้า บอกว่าเขาอยากไปชมทิวทัศน์ที่ขั้วโลกเหนือ ตั้งแต่ที่พ่อของเหวินเส่าอี๋จากไปก็ไม่เคยมาเข้าฝันของหม่อมฉัน แค่มีเพียงครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ฝ่าบาทคิดว่าหากหม่อมฉันไม่ไป เช่นนั้นก็เป็นอกตัญญูเกินไป เฮ้อ......หม่อมฉันควรจะทำเช่นไรดี?"

หัวใจของเหวินเส่าอี๋เต้นแรงและพูดด้วยความโกรธ "กู้ชูหน่วน......"

นางยังจะพูดจาเหลวไหลไปอีกเท่าไร?

จักรพรรดินีตกใจ "เจ้าแซ่กู้หรือ?"

"ใช่เพคะ หลังจากที่ท่านพ่อที่ตายจากไปของหม่อมฉันและเหวินเส่าอี๋ได้แต่งงานเข้าไปอยู่บ้านท่านแม่ ฉะนั้นคนหนึ่งจะใช้แซ่ของแม่และอีกคนหนึ่งใช้แซ่ของพ่อเพคะ"

"ตุ่บ......"

กู้ชูหน่วนพูดท่านพ่อที่ตายจากไปของหม่อมฉันและเหวินเส่าอี๋ ทำให้เหวินเส่าอี๋โกรธจัดและกระอักเลือดออกมา

กู้ชูหน่วนรีบเข้าไปใกล้และกดจุดบริเวณลำคอ จากนั้นร้องออกมาอย่างตกใจ "ดูสิ อาการป่วยของน้องชายหม่อมฉันกำเริบขึ้นอีกแล้ว คงอยากแต่งงานจนคลุ้มคลั่งไปแล้วหรือยังไง จะมัวชักช้ายืดเยื้อเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ต้องรีบแต่งงานแล้วเพคะ"

"ข้าขอออกคำสั่งให้รีบไปจัดเตรียมงานแต่งงาน ข้าจะแต่งงาน"

"เพคะ"

"เดี๋ยวก่อน ฝ่าบาทเพคะ เช่นนั้นฝ่าบาทอนุญาตให้หม่อมฉันไปขั้วโลกเหนือได้หรือไม่เพคะ หากฝ่าบาทไม่อนุญาต เช่นนั้นหม่อมฉันก็จะไม่มอบน้องชายให้กับฝ่าบาท ความกตัญญูรู้คุณมาเป็นอันดับแรก หม่อมฉันและน้องชายจะไม่เป็นลูกที่อกตัญญูอย่างเด็ดขาดเพคะ"

"ได้ๆ ข้าอนุญาต เรื่องที่สำคัญตอนนี้ก็คือจัดงานแต่งงานกับพระสวามีของข้า"

"ตกลงเพคะ ขอบพระทัยฝ่าบาท ยินดีกับฝ่าบาทด้วยเพคะ"

"เช่นกันๆ"

เหวินเส่าอี๋หมดคำพูด

"เช่นนั้นข้าสั่งให้คนไปส่งเจ้าที่ขั้วโลกเหนือ" "เช่นนั้นก็ดีมากเลยเพคะ"

ทั้งสองเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย

คนหนึ่งแทบอดไม่อยากจะส่งกู้ชูหน่วนไปไกลๆ เพื่อไม่ให้นางเข้ามาขัดขวาง

คนหนึ่งแทบอดไม่ที่จะไปถึงขั้วโลกเหนือในทันที เพื่อค้นหาไข่มุกมังกรเม็ดที่หก