กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 582

คนที่กู้ชูหน่วนสลัดออกไป ถ้าไม่สลบไสลไม่ได้สติก็กรีดร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด หมอหลายคนแบกกล่องยาไว้ที่หลังและรีบรักษาให้พวกนาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหนื่อยยาก

“ท่านแม่ทัพ พวกนางบาดเจ็บสาหัสเกินไปจนเกรงว่าจะไม่รอด”

“แย่แล้วท่านแม่ทัพ ผู้ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมีมกุฎราชกุมารีรวมอยู่ด้วย” ทหารคนหนึ่งรายงานอย่างร้อนใจ

แม่ทัพฮวายืนโงนเงนและเอ่ยอย่างตกใจว่า “เจ้าว่าอย่างไรนะ มกุฎราชกุมารี? มกุฎราชกุมารีมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร”

“ขะ... ข้าน้อยไม่แน่ใจ น่าจะเป็นเพราะท่านมกุฎราชกุมารีแอบลอบเข้าไปในค่ายทหารอีกแล้ว”

“เร็วเข้า เรียกหมอทุกคนมาดูอาการของท่านมกุฎราชกุมารีที่นี่ ต้องช่วยชีวิตพระองค์ให้ได้ ไม่อย่างนั้นหัวของพวกเราทุกคนได้หลุดจากบ่าเป็นแน่ พระองค์คือพระธิดาพระองค์เดียวขององค์จักรพรรดินี”

เกิดความวุ่นวายในหมู่คนแคระ หมอหลายคนตรวจชีพจรแล้วพากันส่ายหน้า เอ่ยอย่างหวาดกลัวว่า “ทะ... ท่านแม่ทัพฮวา มกุฎราชกุมารีบาดเจ็บสาหัสเกินไป กระหม่อม...กระหม่อมจนปัญญาจริงๆ”

บางคนกังวล บางคนกลัว บางคนรีบหนีไป บางคนพยายามรักษาต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ เกิดความโกลาหลไปทั่วสถานที่แห่งนี้

กู้ชูหน่วนขยับฝีเท้าคิดจะไปดูคนเจ็บ

ทว่าพวกคนแคระกลับมาล้อมนางไว้อีกครั้ง

“อย่าขยับ เจ้าทำร้ายมกุฎราชกุมารีของพวกเราจนบาดเจ็บสาหัส หากเจ้าขยับอีกนิด พวกเราจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้”

“ข้าเองก็เป็นหมอเหมือนกัน บางทีข้าอาจจะรักษาได้”

“ชะ! พวกนางซึ่งเป็นหมอที่ดีที่สุดในรัฐชาววะของเรายังรักษาไม่ได้ ชาวบ้านธรรมดาอย่างเจ้าจะไปรู้เรื่องอะไร”

“ข้อสำคัญคือหมอที่ดีที่สุดของพวกท่านรักษาชีวิตมกุฎราชกุมารีของพวกท่านไม่ได้ ดังนั้นทำไมไม่ให้ข้าลองดูล่ะ ถึงอย่างไรก็ยังดีกว่าไม่มีความหวังเลย อย่างน้อยพวกท่านก็ยังพอมีหวังบ้าง ไม่อย่างนั้นถ้ามกุฎราชกุมารีตายไป พวกท่านทุกคนจะต้องได้รับโทษอย่างยากจะหลีกเลี่ยง”

ทุกคนต่างมองไปทางแม่ทัพฮวา รอให้แม่ทัพฮวาตัดสินใจ

กู้ชูหน่วนพูดอย่างเหลืออดว่า “พวกท่านมีกันตั้งหลายคนยังกลัวข้าที่มีเพียงแค่ตัวคนเดียวอีกรึ ทุกวินาทีมีค่า หากยังไม่รีบหลีกทาง มกุฎราชกุมารีของพวกท่านจะต้องตายจริงๆ แน่”

“ให้นางลองดู” แม่ทัพฮวาโบกมือเป็นสัญญาณให้เหล่าทหารหลีกทาง จากนั้นจึงเตือนว่า “ถ้าเจ้ารักษาพระองค์ไม่ได้ ข้ารับรองว่าเจ้าจะต้องทรมานยิ่งกว่าตาย”

กู้ชูหน่วนเบ้ปากโดยไม่สนใจคำขู่ของนาง นางเดินมาหามกุฎราชกุมารีและจับชีพจรของพระองค์ จากนั้นจึงหิ้วพระองค์ขึ้นมาและลองสะบัดอยู่หลายครั้ง

ชาววะทั้งหมดตกใจจนหน้าถอดสี

“เจ้าทำอะไรน่ะ รีบวางมกุฎราชกุมารีของเราลงเดี๋ยวนี้”

“บังอาจนัก กล้าดีอย่างไรถึงได้หยาบคายต่อมกุฎราชกุมารีของพวกเรา ทุกคน ยิงนางเสีย”

แค่กๆ...

ขณะที่นักธนูกำลังจะยิงศร มกุฎราชกุมารีที่ถูกหิ้วขึ้นมาก็ไออยู่หลายครั้งก่อนจะได้สติขึ้นมา

ทุกคนสะดุ้งตกใจ

มกุฎ...มกุฎราชกุมารีฟื้นแล้ว?

ตรวจเรียบร้อยแล้ว

กู้ชูหน่วนวางพระองค์ลงและปัดมือของตัวเอง ก็แค่สำลักเท่านั้น ต้องเครียดขนาดนี้เลยหรือ?

แค่นี้ยังรักษาไม่ได้ ไม่รู้จริงๆ ว่าทักษะทางการแพทย์ของพวกนางแย่แค่ไหน

“ขอมกุฎราชกุมารีอายุยืนพันปีพันๆ ปี ทรงรู้สึกดีขึ้นหรือยังเพคะ”

มกุฎราชกุมารีมีพระชันษาประมาณสามหรือสี่ปี พระพักตร์ยังดูอ่อนเยาว์มาก เมื่อได้ยินดังนั้นจึงโบกพระหัตถ์ “ไม่เป็นไรแล้ว เมื่อครู่ข้าเพียงแค่หายใจไม่ออก เจ้าช่วยข้าไว้หรือ”

“ใช่ ดังนั้นปล่อยข้าไปได้หรือยัง”

“ไม่ได้ ทักษะทางการแพทย์ของเจ้าดีมาก เจ้าต้องอยู่ที่รัฐชาววะเป็นหมอหลวงของพวกเรา”

"....."

“เจ้าวางใจได้ ข้าไม่ได้จะให้เจ้ามาทำเปล่าๆ ข้าสามารถพิจารณาให้เจ้าแต่งงานกับพระอนุชาได้ เพื่อที่เจ้าจะได้มีอำนาจบารมีอยู่ในรัฐชาววะ ข้ารับรองว่าจะไม่มีใครรังแกเจ้าได้”

กู้ชูหน่วนแค่นหัวเราะ

นางป่วยรึ

แต่งงานกับเต้าหู้เนี่ยนะ