กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 644

กู้ชูหน่วนและฝูกวงทั้งสองคนตามติดอย่างลับๆอยู่ตลอดทาง

เนื่องจากวิชาตัวเบาของลั่วอิ่งร้ายกาจนักและก็ระมัดระวังตัวยิ่งนักพวกเขาจึงไม่กล้าเข้าใกล้เกินไปจึงตามไม่ทันอยู่หลายครั้ง แต่โชคดีที่กู้ชูหน่วนได้วางกลิ่นหอมอย่างหนึ่งบนตัวเขานั่นคือกลิ่นหอมชวนพิศวาส

กลิ่นหอมชนิดนี้ไม่มีสีไม่มีกลิ่น นอกจากนางแล้วไม่มีผู้ใดสามารถได้กลิ่นได้ จึงได้อาศัยกลิ่นหอมฝืนทนตามหาลั่วอิ่งจนพบ

ในยามค่ำคืนในป่าอันหนาวเย็นและเงียบสงบลั่วอิ่งคุกเข่าข้างหนึ่งลงตรงหน้าชายชุดดำสวมหน้ากากผู้หนึ่งด้วยท่าทางที่เคารพนอบน้อม ที่มุมปากบังเกิดคราบเลือดออกมาพร้อมกับลมหายใจอันยุ่งเหยิงในร่างกายราวกับว่าได้รับบาดเจ็บสาหัสจากชายชุดดำ

กู้ชูหน่วนซ่อนตัวอยู่ในเงาของต้นไม้ใหญ่พร้อมกลั้นหายใจมองดูชายชุดดำด้วยความระมัดระวัง

เนื่องจากหันหลังให้กับนางนางจึงมองเห็นหน้าตาของเขาไม่ชัดเจน แต่ว่าดูจากผมอันหงอกนั้นชายผู้นี้อย่างน้อยก็มีอายุมากกว่าห้าสิบปี

ท่ามกลางความลับๆล่อๆนางได้ยินการสนทนาของพวกเขา

“ข้าน้อยไร้ความสามารถขอนายท่านโปรดลงโทษด้วย”

"พรวด......"

ชายชราชุดดำพลิกฝ่ามือซัดเข้าไปอีกหนึ่งฝ่ามือ ร่างของลั่วอิ่งราวกับใบไม้ที่ร่วงหล่นในสายลมซึ่งหล่นลงมาอย่างไร้ซึ่งเรี่ยวแรง

ฝ่ามือนี้มีพลังยิ่งนักทำให้อากาศโดยรอบบังเกิดกลิ่นไอแห่งการสังหารขึ้น

กู้ชูหน่วนอยู่ห่างไกลยังสัมผัสถึงภัยคุกคามแห่งความตายได้

นางกล้ารับประกันว่าพละกำลังของชายชราผู้นี้อย่างน้อยก็ถึงระดับหก

ยอดฝีมือระดับหกทั่วทั้งใต้หล้าพบเห็นได้น้อยนัก

จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นไม่เพียงแต่ทำให้ฝูกวงตกใจและก็ยังทำให้กู้ชูหน่วนสะดุ้งเล็กน้อย

พวกเขาแทบจะกลั้นหายใจเอาไว้ทั้งหมดและอยู่ไกลมากเช่นนั้น เขากลับ......ยังรู้สึกถึงการอยู่ของนางได้"

“พระชายาหา เจ้าคิดว่าจะสนุกไปจนถึงเวลาใดกัน”

ชื่อก็ถูกเรียกออกมาแล้วกู้ชูหน่วนจึงได้เดินออกไปอย่างเปิดเผย

นางตบๆมือแสร้งทำเป็นผ่อนคลายแล้วกล่าวว่า "ซ่อนตัวอยู่ไกลเช่นนั้นยังถูกเจ้าสังเกตเห็นได้ดูเหมือนว่าข้าต้องฝึกฝนวรยุทธ์การซ่อนลมหายใจให้มากกว่านี้เสียแล้ว"

สี่ตาประสานกัน ในที่สุดกู้ชูหน่วนก็เห็นดวงตาของชายชราชุดดำได้ชัดเจน

ดวงตาคู่นั้นเป็นเช่นไร ดุดันมากกว่างูพิษนับร้อยนับพันส่วน ดวงตาของเขาไร้ซึ่งความยินดีหรือโศกเศร้าจึงดูอารมณ์ไม่ออก แต่ลมหายใจอันเยือกเย็นนั้นกลับทำให้ผู้คนอดขนลุกขนพองขึ้นไม่ได้

คนผู้นี้เป็นเสมือนงูพิษจำศีลที่สามารถคร่าชีวิตเจ้าได้ตลอดเวลา

“สวรรค์มีทางเจ้าไม่ไป นรกไม่มีประตูเจ้ากลับบุกรุก”

“ระหว่างเรามีความแค้นต่อกันหรือ?”

กู้ชูหน่วนพยายามนึกถึงผู้ที่นางทำให้ขุ่นเคือง แต่ดูเหมือนว่าไม่มีความนึกคิดใดต่อตัวละครหมายเลขหนึ่งผู้นี้เป็นพิเศษเลย

เดิมทีนางสงสัยว่าเป็นรองหัวหน้าเผ่าซือคงแต่ลมหายใจนี้ดูเหมือนจะแตกต่างจากรองหัวหน้าเผ่าซือคง

แต่ว่าแตกต่างอันใดกันนางก็ไม่เข้าใจ แต่ลมหายใจนั้นแตกต่างกันจริงๆ