กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 645

ชายชราชุดดำยิ้มเข้ม "ทหารอารักขาที่คุ้มครองเจ้ามากมายเช่นนั้น ข้าจะไม่ป้องกันได้อย่างไรกัน"

ฝูกวงมองไปยังความว่างเปล่าที่ซึ่งไม่มีลมหายใจเลยแม้แต่น้อย โดยปกติทหารอารักขาที่คุ้มครองเจ้านายเป็นการลับนั้นไร้ซึ่งความเคลื่อนไหวใดๆแล้ว

“เจ้าเป็นใครกันแน่?” ฝูกวงกล่าวด้วยเสียงทุ้มโดยระมัดระวังอย่างสูงสุด

รูม่านตาของกู้ชูหน่วนหดตัวพร้อมกับมองไปยังชายชราชุดดำตรงหน้าอีกครั้งอย่างละเอียด

นางสามารถรับประกันได้อย่างแน่นอนว่าคนผู้นี้รู้จักนางเป็นอย่างดีและคุ้นเคยยิ่งนัก ไม่เช่นนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ระยะเวลาอันสั้นนี้จัดการกับยอดฝีมือทั้งหมดที่อยู่รอบกายนางได้อย่างสิ้นซาก

นี่......เกรงว่าจะเป็นการฆ่าสังหารที่เตรียมการเอาไว้มานานแล้วสินะ

"ข้าเป็นใครไม่สำคัญ สำคัญว่าวันนี้พวกเจ้าจะต้องตายกันหมด"

ชายชราชุดดำโบกมือมือสังหารชุดดำสิบแปดคนนั้นก็ได้พุ่งเข้าไปสังหารกู้ชูหน่วนและฝูกวงโดยพร้อมกัน แต่ละกระบวนท่าโหดเหี้ยมโดยพุ่งไปยังตำแหน่งหมายเอาชีวิตซึ่งแสดงชัดว่าต้องการจัดการพวกเขาให้ตายโดยไร้ซึ่งความปรานีใดๆ

มือสังหารร่วมมือกันอย่างพร้อมเพรียงและทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือที่คัดเลือกมาเป็นหมื่นลี้ กู้ชูหน่วนทำได้เพียงรวมพลังกับฝูกวงต่อสู้กับศัตรูเท่านั้น

“ชิ้ง...... ”

ในป่าอันมืดสนิทปรากฏเครื่องจักรสังหารขึ้น ใบมีดสีขาวแต่ละรอยราวกับสายฟ้าฟาดบนท้องฟ้าซึ่งทำให้เกิดแสงสว่างขึ้นเป็นวงกว้าง

ประกายแสงสีขาวมือสังหารทั้งสิบแปดคนดูราวกับจะรู้ว่าจุดหมานเอาชีวิตของกู้ชูหน่วนและฝูกวงอยู่ที่ใด แต่ละกระบวนท่ายับยั้งต่อกระบวนท่าของพวกเขา ต่อสู้จนกู้ชูหน่วนและคนอื่นๆไร้ซึ่งวิธีการโจมตีกลับ

“ปึงปึงปึง...... ”

“แคร๊ง...... ”

ฝูกวงนั้นเกิดเหงื่ออันเย็นแตกเต็มหน้าผาก หลายครั้งก็เกือบจะถูกมือสังหารหมายเอาชีวิต โชคดีที่กู้ชูหน่วนสามารถช่วยเขากำจัดได้ทันเวลา

เขากล่าวอย่างร้อนรนว่า “นายท่านวรยุทธ์ที่คนเหล่านี้ฝึกฝนดูเหมือนจะออกแบบมาเพื่อยับยั้งพวกเราเป็นพิเศษ หากเป็นเช่นนี้ต่อไปพวกเราจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย”

ไหนเลยที่กู้ชูหน่วนจะไม่รู้

วรยุทธ์ของตัวนางเองแม้แต่ตัวนางเองก็ยังไม่รู้ชัดแต่คนเหล่านี้กลับเข้าใจแจ่มแจ้ง ทุกกระบวนท่านั้นใช้มาตอบโต้ทั้งสิ้นโดยกดนางเอาไว้แทบตาย

ที่สำคัญที่สุดคือไม่ง่ายเลยที่จะจัดการให้พวกเขาแยกออก ขณะที่กำลังจะจัดการสังหารเส้นทางนองเลือดได้ทางหนึ่ง ทั้งสิบแปดคนนี้ก็ราวกับรวมกลุ่มกันขึ้นใช้ค่ายกลแนวตั้งและแนวนอนประสานกันเพื่อขังพวกเขาไว้ในค่ายกลอย่างแน่นหนาอีกครั้ง

การต่อสู้ในครั้งนี้ไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาเลย

กู้ชูหน่วนก็ไม่ต้องการที่จะต่อสู้เป็นเวลานาน

ต่อสู้นานไปต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

"ชิ้ง......"

เพียงแค่วอกแวกเล็กน้อยแขนของกู้ชูหน่วนก็ถูกฟันดาบหนึ่ง

ฝูกวงใช้กระบวนท่าดาบสายรุ้งและใช้พละกำลังทั้งหมดในร่างกายสะเทือนมือสังหารชุดดำออกและกล่าวอย่างขึงขังว่า “ข้าจะขวางพวกเขาไว้ นายท่านท่านไปก่อน”