กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 65

“ฝ่าบาท เจ๋ออ๋องใส่ร้ายหม่อมฉันเพคะ น้ำผึ้งเพียงแค่เล็กน้อยเช่นนั้นจะดึงดูดผีเสื้อจำนวนมากเช่นนี้ได้อย่างไร? และน้ำผึ้งก็วางอยู่บนโต๊ะผีเสื้อกลับไม่มาอย่าว่าแต่ทาในภาพวาดเลยเพคะ”

"เอ่อ......นี่......" ดูเหมือนว่าจะมีเหตุผลนะ

"ผีเสื้อถูกสิ่งเร้าทำให้ลุ่มหลงถึงได้ถูกดอกไม้ปลอมดึงดูดไปเพื่อที่จะดูดน้ำหวาน"

กู้ชูหน่วนกางมือออกแสดงให้เห็นว่าบริสุทธิ์ “เจ๋ออ๋องกล่าวอยู่ตลอดว่าหม่อมฉันใช้น้ำผึ้งมาโกง เช่นนั้นเจ๋ออ๋องก็ลองอีกครั้งว่าในหมึกที่ทาด้วยน้ำผึ้งจะสามารถดึงดูดผีเสื้อมาได้หรือไม่”

“ใช่ เจ๋ออ๋อง เจ้าลองดูสิ การประลองความรู้ไม่สามารถเลอะเลือนได้” จักรพรรดิเยี่ยทรงสนพระทัยขึ้นยิ่งนัก

กู้ชูหน่วนแขวะจักรพรรดิเยี่ยเป็นหลายพันหลายหมื่นครั้งอยู่ในใจ

คนโง่เขลาผู้นั้นจะถูกเทพแห่งสงครามรังแกหนักหนาเพียงใดถึงได้ต้องการหลอกใช้นางกดเทพแห่งสงครามไว้

ทุกคนต่างเฝ้ามองเจ๋ออ๋องทาน้ำผึ้งลงในหมึกด้วยใจที่สงสัย จากนั้นก็ได้วาดดอกโบตั๋นทีละดอกๆบานสะพรั่งเพื่อดึงดูดผีเสื้อ

แต่เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าที่มานั้นจะไม่ใช่ผีเสื้อแต่เป็นผึ้งนับร้อยนับพันตัว

เนื่องจากเขาอยู่ใกล้ม้วนภาพวาดที่สุดผึ้งเหล่านั้นจึงได้ต่อยเข้า

ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนวิ่งพุ่งไปตั้งแต่เวลาใดโดยตะโกนด้วยเสียงดังว่า "ผึ้งมาแล้ว ทุกคนรีบวิ่งหนี มีผึ้งมากมายนัก"

นางกล่าวไปด้วยพร้อมเทน้ำผึ้งทั้งอ่างไปที่ตัวเขาจากนั้นก็ก้าวเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเทไปเช่นนั้นผึ้งทั้งหมดดูเหมือนจะพบทางออกและต่อยเข้าไปทางเจ๋ออ๋องเรื่อยๆทำให้เขาเจ็บปวดจนหน้าตาบูดเบี้ยว

“โอ๊ย......ข้าเจ็บปวดยิ่งนัก ไปให้พ้น ไปให้พ้น”

เจ๋ออ๋องเปลี่ยนจากความสุขุมมีระเบียบจากเดิมเป็นกลิ้งไปมาอยู่ยนพื้นอย่างไร้ความสง่างามแล้วตะโกนเสียงดังว่า “ช่วยด้วย ช่วยเร็วเข้าสิ”

ผู้ที่อยู่ใกล้กับเจ๋ออ๋องก็ถูกต่อยไปด้วย ทุกคนต่างก็แย่งกันวิ่งหนีออกจากเจ๋ออ๋อง