“ฝ่าบาท เจ๋ออ๋องใส่ร้ายหม่อมฉันเพคะ น้ำผึ้งเพียงแค่เล็กน้อยเช่นนั้นจะดึงดูดผีเสื้อจำนวนมากเช่นนี้ได้อย่างไร? และน้ำผึ้งก็วางอยู่บนโต๊ะผีเสื้อกลับไม่มาอย่าว่าแต่ทาในภาพวาดเลยเพคะ”
"เอ่อ......นี่......" ดูเหมือนว่าจะมีเหตุผลนะ
"ผีเสื้อถูกสิ่งเร้าทำให้ลุ่มหลงถึงได้ถูกดอกไม้ปลอมดึงดูดไปเพื่อที่จะดูดน้ำหวาน"
กู้ชูหน่วนกางมือออกแสดงให้เห็นว่าบริสุทธิ์ “เจ๋ออ๋องกล่าวอยู่ตลอดว่าหม่อมฉันใช้น้ำผึ้งมาโกง เช่นนั้นเจ๋ออ๋องก็ลองอีกครั้งว่าในหมึกที่ทาด้วยน้ำผึ้งจะสามารถดึงดูดผีเสื้อมาได้หรือไม่”
“ใช่ เจ๋ออ๋อง เจ้าลองดูสิ การประลองความรู้ไม่สามารถเลอะเลือนได้” จักรพรรดิเยี่ยทรงสนพระทัยขึ้นยิ่งนัก
กู้ชูหน่วนแขวะจักรพรรดิเยี่ยเป็นหลายพันหลายหมื่นครั้งอยู่ในใจ
คนโง่เขลาผู้นั้นจะถูกเทพแห่งสงครามรังแกหนักหนาเพียงใดถึงได้ต้องการหลอกใช้นางกดเทพแห่งสงครามไว้
ทุกคนต่างเฝ้ามองเจ๋ออ๋องทาน้ำผึ้งลงในหมึกด้วยใจที่สงสัย จากนั้นก็ได้วาดดอกโบตั๋นทีละดอกๆบานสะพรั่งเพื่อดึงดูดผีเสื้อ
หลังจากรอเป็นเวลาพักใหญ่ผีเสื้อแม้แต่ตัวเดียวกลับไม่ได้มาเชยชมเลย
เจ๋ออ๋องไม่ยอมรับความพ่ายแพ้จากนั้นก็เทน้ำผึ้งจำนวนมากลงในหมึกแล้ววาดภาพดอกโบตั๋นใหม่อีกภาพหนึ่ง
กู้ชูหน่วนเห็นเช่นนี้เข้าร่างกายก็ถอยออกห่างให้ไกลจากเจ๋ออ๋อง
ถอยไปพร้อมกันกับนางก็มีเยี่ยเฟิง
กู้ชูหน่วนเลิกคิ้ว
อยู่ดีๆเยี่ยเฟิงถอยหลังด้วยเหตุใด?
หรือว่าเขาคาดเดาสิ่งใดได้?
“ดูเหมือนว่าจะไร้ความเคลื่อนไหว?” ไม่รู้ว่าใครในฝูงชนบ่นพึมพำขึ้นประโยคหนึ่ง
“ใช่หน่ะสิ รูปดอกโบตั๋นของกู้ชูหน่วนสามารถทำให้ผีเสื้อมากมายหยุดอยู่ เหตุใดบนรูปดอกไม้นับร้อยดอกของเจ๋ออ๋องไม่มีผีเสื้อเลยสักตัว? หรือว่าความเชี่ยวชาญในการวาดภาพของกู้ชูหน่วนดีเลิศเช่นนั้นจริงๆ?”
จักรพรรดิเยี่ยทรงเป็นกังวล เจ๋ออ๋องยิ่งกังวลมากกว่า
แม่สาวอัปลักษณ์ผู้นั้นทำให้เขาอับอายไปทั่ว และครั้งนี้ไม่ว่าอย่างไรเขาก็จะต้องกู้หน้าคืนมาให้ได้
เจ๋ออ๋องเปลี่ยนจากความสุขุมมีระเบียบจากเดิมเป็นกลิ้งไปมาอยู่ยนพื้นอย่างไร้ความสง่างามแล้วตะโกนเสียงดังว่า “ช่วยด้วย ช่วยเร็วเข้าสิ”
ผู้ที่อยู่ใกล้กับเจ๋ออ๋องก็ถูกต่อยไปด้วย ทุกคนต่างก็แย่งกันวิ่งหนีออกจากเจ๋ออ๋อง
พวกองครักษ์จำต้องขับไล่ผึ้งออกไป แต่ว่าผึ้งจำนวนมากเช่นนี้ใช่ว่าพวกเขาจะสามารถขับไล่ไปได้อย่างง่ายดาย องครักษ์จำนวนไม่น้อยก็ถูกต่อยจนร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นกะทันหันจนทุกคนนั้นตื่นตระหนกตกใจกัน
กู้ชูหน่วนหยิบผลไม้ออกจากที่วางเตี้ยๆของตนและกินอย่างเอร็ดอร่อย ดวงตาทั้งคู่เหล่มองพร้อมกับรอยยิ้มอันหนักหน่วงพร้อมมองดูเจ๋ออ๋องกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนพื้นด้วยดวงตาอันเย็นชา
อี้เฉินเฟยนั้นอดหัวเราะไม่ได้
สาวน้อยผู้นี้ไม่ได้เจอมาพักหนึ่งแต่กลับยิ่งอยู่ยิ่งซนเสียแล้ว
ซั่งกวนฉู่ส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น
เจ๋ออ๋องก็โกรธจนเลอะเลือนแล้ว กู้ชูหน่วนวางกับดักชัดเจนเช่นนี้แต่เขากลับดูไม่ออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...