กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 66

อี้เฉินเฟยกับซั่งกวนฉู่มองเยี่ยเฟิงอย่างละเอียดถี่ถ้วนทีละคนๆ

ชายผู้นี้นั้นเกรงว่าจะไม่ธรรมดา

“ใช้ไฟสลายผึ้ง ใช้ไฟ......” อาจารย์สวีตะโกนเสียงดังพวกองครักษ์จึงได้รีบหาคบไฟมาถึงได้ขับไล่ผึ้งทั้งหมดบนร่างกายของเจ๋ออ๋องไป

หลังจากเหตุการณ์นี้แล้วเจ๋ออ๋องก็เกือบจะเสียชีวิต

หมอหลวงแต่ละคนหิ้วหีบยามารักษาอาการให้

เซี่ยวอวี่เซวียนกลืนน้ำลาย “แม่สาวอัปลักษณ์ที่แท้เจ้าก็จงใจเทน้ำผึ้งบนตัวเขา”

“พูดจาไร้สาระ ข้านั้นหวาดกลัวจึงได้ป้องกันตนเอง”

หวาดกลัว?

นางหวาดกลัวเป็นด้วย?

แม่สุกรสามารถปีนขึ้นต้นไม้ได้แล้ว

"แม่สาวอัปลักษณ์ เหตุใดผีเสื้อถึงได้เกาะอยู่บนรูปดอกโบตั๋นของเจ้า? หรือว่าเจ้าไม่ได้ใช้น้ำผึ้งเพื่อมาโกงหรอกหรือ?

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างรื่นเริงพร้อมกล่าวอย่างเกียจคร้านว่า "เนื่องจากฝีมือการวาดของข้ายอดเยี่ยมไง"

"ข้าเชื่อเจ้ากับผีสิ" เซี่ยวอวี่เซวียนเลียนแบบน้ำเสียงของนางแล้วกล่าวอย่างโมโหและยังมีความสุขที่ได้เห็นเจ๋ออ๋องพ่ายแพ้

เนื่องจากหาไม่พบว่ารูปดอกโบตั๋นของกู้ชูหน่วนโกง ครั้งนี้จึงตัดสินว่ากู้ชูหน่วนกับเยี่ยเฟิงชนะด้วยกันและได้รับรางวัลที่หนึ่ง

กู้ชูหน่วนแสร้งทำเป็นปวดใจแล้วกล่าวอย่างไม่เป็นธรรมว่า "ท่านเจ๋ออ๋องข้าบอกแล้วว่าข้าไม่ได้โกงแต่ท่านก็ไม่เชื่อ ดูสิ ผึ้งมาประท้วงกันแล้ว"

“กู่ชูหน่วน ข้าจะสังหารเจ้าเสีย......”

เจ๋ออ๋องลุกขึ้นอย่างโกรธเคืองและต้องการที่จะบีบคอกู้ชูหน่วนให้ตาย แต่ว่าถูกผึ้งต่อยหนักเกินไปเขาเพิ่งลุกขึ้นมาก็นั่งตัวแข็งลงจนหงายล้มเท้าชี้ฟ้าไปเลย

กู้ชูหน่วนส่ายศีรษะพร้อมถอนหายใจ "ดูสิ แม้แต่สวรรค์ก็ทนดูไม่ได้"

"กู้ชูหน่วน......โอ๊ย......"