หม่ากงกงกล่าวด้วยความกังวลว่า “ในการประลองหมากรุกรอบต่อไป ปรมาจารย์หมากรุกได้ออกหมากรุกหลิงหลงกระดานหนึ่ง เพียงแค่มีผู้ที่อยู่ในที่นี้สามารถล้มหมากรุกหลิงหลงของปรมาจารย์หมากรุกได้จะถือว่าผู้นั้นชนะ”
กู้ชูหน่วนเกาหูไปมาแล้วกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า "ผู้ท้าดวลไม่ใช่ข้าหรือ? เหตุใดถึงได้กลายเป็นท่านผู้เฒ่าเสียหล่ะ?"
"เอ่อ......"
หม่ากงกงอยากจะตบนางให้ตื่น
หมากรุกหลิงหลงกระดานนี้ของปรมาจารย์หมากรุกไม่เคยมีผู้ใดสามารถล้มได้มาเป็นเวลาหลายสิบปีแล้ว ครั้งนี้ปรมาจารย์หมากรุกมาที่สำนักศึกษาวังหลวงคาดว่ามาแข่งหมากล้อมกับท่านอาจารย์ซั่งกวน ท่านอาจารย์ซั่งกวนไม่รับคำเชิญท่านปรมาจารย์หมากรุกจึงได้เข้าร่วมการชุมนุมแข่งขันวิชาการเพื่อดูว่ามีผู้ใดสามารถล้มได้หรือไม่
เกมหมากรุกนี้แม้ว่าท่านอาจารย์ซั่งกวนและคุณชายอี้จะเล่นพร้อมกันก็อาจจะไม่สามารถล้มมันได้ คุณหนูสามก็หยิ่งทะนงเกินไปแล้ว
ปรมาจารย์หมากรุกลูบเคราขาวโพลนของเขาและหัวเราะเสียงดัง "แม่สาวน้อยข้าไม่เอาเปรียบเจ้าหรอก เพียงแค่เจ้าสามารถรุกหมากรุกสามก้าวได้เกมนี้ก็ถือว่าเจ้าชนะ"
“ท่านผู้เฒ่า ท่านคงไม่ได้ลืมว่าท่านก็เป็นผู้พ่ายแพ้ต่อข้า เงินหนึ่งแสนตำลึงที่ท่านติดค้างข้าจะให้ข้าเมื่อใด”
ท่านผู้เฒ่าหมากรุกสำลัก หยิบเงินหนึ่งแสนตำลึงจากอ้อมอกออกมาด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นแล้วโยนให้นางอย่างไม่พอใจ "เมื่อครู่ประมาทไปหน่อย คราวนี้ข้าจะดูซิว่าเจ้าจะล้มอย่างไร"
“ท่านผู้เฒ่า ไม่ใช่ว่าท่านไม่สามารถล้มหมากรุกหลิงหลงได้ด้วยตัวเองดังนั้นจึงได้ใช้พวกเราเป็นหนูทดลองหรอกนะ”
เมื่อถูกสะกิดกลางใจใบหน้าของปรมาจารย์หมากรุกก็หมองคล้ำในทันที เขายืนกรานเสียงแข็งว่า "ไร้สาระ ข้าเป็นปรมาจารย์หมากรุกอันดับหนึ่งของใต้หล้า ในโลกนี้มีหมากรุกใดที่ข้าไม่สามารถแก้ได้ ข้าเพียงแค่ถอนหายใจว่าใต้หล้านี้กว้างใหญ่แต่กลับไร้ซึ่งคู่ต่อสู้เท่านั้นเอง"
กู้ชูหน่วนทิ้งสายตาชวนสงสัยไว้ให้เขาจนทำให้ปรมาจารย์หมากรุกเกือบจะกระโดดขึ้น
“เคารพผู้อาวุโสและรักใคร่เอ็นดูผู้อ่อนกว่าเป็นคุณธรรมดั้งเดิมของจีน ข้าก็จะไม่เอาเปรียบท่านผู้เฒ่าเช่นท่าน ผู้ท้าดวลก็ยังคงเป็นข้า พวกท่านทั้งห้าคนรุกข้า ผู้ใดสามารถเอาชนะข้าได้กระดานนี้ก็จะถือว่าผู้นั้นชนะ"
“น้ำเสียงช่างบ้าบิ่น ได้ งั้นข้าจะเดิมพันกับเจ้าอีกครั้ง หากว่าเจ้าพ่ายแพ้แล้วข้าจะให้เจ้าเป็นผู้รับใช้เก็บหมากรุกของข้าไปยี่สิบปี”
“ได้ หากว่าท่านพ่ายแพ้ ข้าก็จะไม่เอาเงินของท่าน ท่านคารวะข้าเป็นอาจารย์เถอะ ข้ายอมรู้สึกไม่เป็นธรรมเล็กน้อยเพื่อเป็นอาจารย์ของท่าน”
บ้าบอ ช่างบ้าบอยิ่งนัก
ใต้หล้านี้กลับมีผู้ที่กล้าประลองหมากรุกกับปรมาจารย์หมากรุกแล้วยังกล้าที่จะให้ปรมาจารย์หมากรุกเป็นลูกศิษย์
กู้ชูหน่วนรู้หรือไม่ว่าความเชี่ยวชาญด้านหมากรุกของปรมาจารย์หมากรุกนั้นมากเท่าใด?
ซั่งกวนฉู่มองกู้ชูหน่วนอย่างสนใจราวกับว่าจะมองนางให้ทะลุปรุโปร่ง
อี้เฉิงเฟยจับโต๊ะแน่นจนเห็นนิ้วกระดูกข้อต่อมือชัดเจนพร้อมกับความสงสัยที่ผ่านดวงตาไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...