กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 692

“พอดีมีเวลาว่าง ไม่มีอะไรทำ ข้าเลยทำเพิ่มอีกหน่อย ถึงอย่างไรท่านก็ชอบกินมิใช่หรือ”

เขากลัวว่าต่อไปจะไม่มีโอกาสทำขนมเปี๊ยะดอกไม้ให้นางอีก

ขนมเปี๊ยะดอกไม้เหล่านี้เป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจะทำให้นางได้

น่าเสียดาย...ที่ขนมเปี๊ยะดอกไม้เก็บไว้ได้ไม่นาน ไม่อย่างนั้นเขาก็อยากจะทำให้มากกว่านี้ ให้นางเหลือไว้กินอีกนานๆ

“ท่านพี่เฉินเฟยนี่โง่จริงๆ ถ้าข้าอยากกินข้าก็แค่ไปหาท่าน ตอนนี้ในวงแหวนอวกาศของข้ามีของกองเต็มไปหมด แทบจะใส่อะไรลงไปไม่ได้แล้ว”

“รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ นี่ วงแหวนอวกาศนี้ข้ามอบให้ท่าน ใหญ่กว่าแหวนวงเดิมเกือบเท่าตัว”

อี้เฉินเฟยหยิบวงแหวนอวกาศสีแดงออกมาจากแขนเสื้ออย่างระมัดระวัง จากนั้นจึงสวมให้นางด้วยตัวเอง

กู้ชูหน่วนชะงักไปนิดหนึ่ง

วงแหวนอวกาศเป็นของหายาก เหตุใดเขาจึงมีมากมายขนาดนี้

นอกจากนี้พื้นที่เก็บของยังใหญ่กว่าเดิมอีกด้วย...

“ดูเหมือนท่านจะมีสมบัติติดตัวมากมาย ยังมีสมบัติอะไรอีก เอาออกมาให้หมดเลยนะ” กู้ชูหน่วนหัวเราะหึหึพลางทำท่าค้นหารอบๆ ตัวเขา

อี้เฉินเฟยไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “คนโง่ ข้ามีสมบัติล้ำค่าอะไรแล้วซ่อนให้พ้นตาท่านได้บ้าง”

วงแหวนอวกาศวงนี้เป็นของที่เขาได้มาจากผู้อาวุโสสูงสุด เป็นวงแหวนอวกาศที่ใหญ่ที่สุดในเผ่าหยกและอาจเรียกได้ว่าใหญ่ที่สุดในใต้หล้าเลยด้วยซ้ำ

เขาต้องทุ่มเทวรยุทธมากมายเพื่อให้ได้วงแหวนอวกาศวงนี้มา

แต่อี้เฉินเฟยบอกเรื่องนี้กับกู้ชูหน่วนไม่ได้

เกิดอะไรขึ้น...เหตุใดพลังชีวิตของเขาจึงหายไป ชีพจรของเขาอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนแทบจะไม่รู้สึกถึงชีพจรและการเต้นของหัวใจ

กู้ชูหน่วนรีบส่งพลังปราณของนางเข้าไปในร่างกายของอี้เฉินเฟย ทันใดความคิดที่เป็นลางร้ายก็ผุดขึ้นมา

“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้...ทำไมกัน...”

พลังทั้งหมดของอี้เฉินเฟยเหมือนถูกสูบออกไปจนเหลือแค่ร่างกายที่เหือดแห้ง เขายิ้มอย่างอ่อนแรงและเอ่ยว่า “ขะ...ขอโทษ พี่เฉินเฟยไม่...ไม่สามารถอยู่กับท่านได้อีกแล้ว”

“ท่านทำอะไรลงไป”

คำตอบที่กู้ชูหน่วนได้รับคือเลือดที่ไหลออกมาเต็มปากของอี้เฉินเฟย

ไม่ว่านางจะส่งพลังปราณให้เขามากแค่ไหน ก็ไม่ต่างอะไรกับการละลายเกลือในมหาสมุทร มันไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง

แต่นางยังดึงดันอย่างไม่ยอมแพ้ มิหนำซ้ำยิ่งส่งพลังปราณเข้าไปมากขึ้นกว่าเดิมอย่างไม่หยุดยั้ง

จอมมารกล่าวว่า “ไม่มีประโยชน์...เขาไม่มีทางรอดพ้นคืนนี้”

กู้ชูหน่วนหันขวับไปมองจอมมาร

แต่กลับเห็นว่าแววตาเหลือบฟ้าเหลือบม่วงของเขามีร่องรอยของความทนทุกข์

ท่าทางของเขาแสดงให้เห็นชัดว่าเขารู้อยู่แล้วว่าอี้เฉินเฟยจะต้องเป็นเช่นนี้

เมื่อรวมกับความผิดปกติของจอมมารในช่วงสองวันมานี้ ไม่ว่ากู้ชูหน่วนจะโง่แค่ไหนนางก็ต้องรู้ว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น

นางกอดอี้เฉินเฟยแน่นและเอ่ยปนสะอื้น “ไม่ ท่านสัญญากับข้าแล้ว ท่านสัญญาแล้วว่าจะอยู่กับข้าตลอดไป ท่านจะโกหกข้าได้อย่างไร

ตึบ