กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 70

ไม่นาน พระราชโองการอีกฉบับก็มาถึงจวนเสนาบดี เนื้อหาภายในพระราชโองการได้ระบุว่าคุณหนูสามจะได้รับการแต่งตั้งเป็นพระชายาหานในไม่ช้า เกรงว่าเมื่อครั้งก่อนยังไม่ได้เรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับจวนเสนาบดีมากนัก ฉะนั้นจึงได้รับอนุญาตให้เข้ามาเรียนในสำนักศึกษาต่อ หวังให้กลายเป็นพระชายาหานที่มีความรู้และได้รับการอบรมอย่างดี คุณหนูห้ากู้ชูหลานได้เข้าเรียนในสำนักศึกษาวังหลวงในฐานะสหาย

ภายใต้พระราชโองการ จวนเสนาบดีได้เกิดหายนะขึ้นอีกครา

สีหน้าของฮูหยินใหญ่ดูแย่ลง บุตรีของนางกู้ชูอวิ๋นถูกคัดเลือกเข้าสู่สำนักศึกษา นางภาคภูมิใจมาโดยตลอด บัดนี้จวนเสนาบดีได้ส่งคุณหนูทั้งสองคนเข้าไป เช่นนั้นการมีตัวตนของบุตรีนางจะไม่ตกต่ำยิ่งกว่าเดิมหรือ

อู่อี๋เหนียงและกู้ชูหลาน เบิกบานใจเป็นบ้าเป็นหลัง อู่อี๋เหนียงเชื่อยิ่งว่า การยืนข้างฮ่องเต้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง

ในจวนของซานอี๋เหนียง คุณหนูเจ็ดกู้ชูฉิงได้กวาดสิ่งของตกลงพื้นจนเกิดเสียงดังตึงตัง ปากก็ก่นด่าไม่หยุดหย่อน

“กู้ชูอวิ๋นมีความสามารถโดดเด่น ได้ถูกส่งตัวให้เข้าไปยังสำนักศึกษา ฝ่าบาทต้องการสร้างความอัปยศแก่หานอ๋อง ส่งกู้ชูหน่วนนังแพศยาผู้นั้นเข้าไปสร้างความอับอายถึงในสำนักศึกษาวังหลวง ข้ารับได้ แต่กู้ชูหลาน มีสิทธิ์อะไรได้เข้าสู่สำนักศึกษา? นางเป็นเพียงบุตรของนางสนมผู้หนึ่ง และยังเป็นบุตรนางสนมที่สูญเสียความบริสุทธิ์ไปด้วย”

“จวนเสนาบดีมีคุณหนูสี่คน บัดนี้พี่รอง พี่สาม น้องห้าล้วนไปหมดแล้ว เหลือเพียงแต่ข้าผู้เดียวที่ไม่ได้ไป ข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ใด? ท่านแม่ ข้าไม่ยอมนะเจ้าคะ”

ซานอี๋เหนียงเผยสีหน้าโหดร้าย

ไม่เพียงแค่นางไม่ยอม ตนก็ไม่ยอมด้วย

เพราะอู่อี๋เหนียงมีหน้าตาคล้ายกับคู่หมั้นคู่หมายวัยเยาว์ที่ลาจากโลกนี้ไปแล้วของนายท่าน ดังนั้นจึงได้รับการโปรดปรานจากนายท่าน หลายปีมานี้ก็มักจะข่มเหงพวกนางมาตลอด

บัดนี้กู้ชูหลานถูกคนช่วงชิงความบริสุทธิ์ไปแล้ว ยังกล้าเหยียดยามพวกนาง

“ไม่ใช่เช่นนั้นเจ้าค่ะ บ่าวยืมตำลึงเงินจากเหล่าพี่น้องในจวนส่วนหนึ่ง ไปซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้คุณหนู แม้ว่าวัสดุผ้าจะเทียบเท่าของคุณหนูห้าไม่ได้ แต่ก็เป็นเสื้อผ้าชุดใหม่ คุณหนูใส่เข้าสำนักศึกษาวังหลวงจะได้มีเกียรติเจ้าค่ะ”

“มือของเจ้าเป็นอะไร?”

กู้ชูหน่วนดึงมือของชิวเอ๋อออก กลับพบว่าฝ่ามือของนางบวมแดง ราวกับถูกบางอย่างทุบตี

ชิวเอ๋อรีบดึงมือกลับไป ซ่อนไว้ด้านหลัง และยิ้มอย่างเอียงอาย “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ ตอนทำงานบ้านไม่ทันระวังจนบาดเจ็บ”

“พูดความจริง”

สีหน้าของกู้ชูหน่วนเคร่งขรึมลง ความรู้สึกบีบเค้นแผ่ขยาย จ้องเขม็งไปยังชิงเอ๋อ ราวกับมองเห็นทุกอย่างของนางได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

ชิวเอ๋อไม่มีเหตุผลใดต้องเกรงกลัว ต่อหน้านาง แม้แต่คำโป้ปดก็ไม่กล้าเอื้อนเอ่ย

บังเอิญเจอกับสาวใช้ของอู่อี๋เหนียงเข้าพอดี นางให้บ่าวเอาเสื้อผ้าออกมา บ่าวไม่ยอม ก็เลย... ถูกลงโทษเบา ๆ

“ปัง...”

กู้ชูหน่วนโยนหมั่นโถวในมือทิ้ง ใบหน้าฉายแววโกรธเคือง หยิบกลองและฆ้องวิ่งออกไปยังลานกว้าง จากนั้นก็เคาะเสียงดังตึงๆ