กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 764

sprite

"ท่านว่าหล่ะ"

เสียงครูดเสียงหนึ่ง

ฮวาอิ่งดึงดาบสั้นเล่มหนึ่งออกจากร่างพร้อมรอยยิ้มมืดมนในแววตาและก้าวเดินไปทางเหวินเฉิงเทียนทีละก้าวๆ

“เจ้ามีความสามารถก็ฆ่าข้าเลยโดยตรง

"

“ฆ่าท่านโดยตรงหรือ? เช่นนั้นก็เสียเปรียบไปแล้ว ข้าฮวาอิ่งฆ่าคนไม่เคยอฃปล่อยให้คนตายอย่างง่ายดายมาก่อนเกิน ท่านก็ไม่มีข้อยกเว้นเป็นธรรมดา”

นางกล่าวแล้วก็ยกมีดสั้นขึ้นเฉือนลงไปทีละแผลๆบนเนื้อที่แขนซ้ายของเหวินเฉิงเทียน

หนึ่งชิ้น สองชิ้น สามชิ้น สิบชิ้น ร้อยชิ้น......

เลือดสดๆปลิวกระเด็น

บางส่วนกระเด็นลงบนตัวของเหวินเฉิงเทียน

บางส่วนกระเด็นลงบนพื้นและบนตอไม้

บางส่วนกระเด็นใส่ร่างของฮวาอิ่ง

ยิ่งเลือดกระเด็นมากขึ้นฮวาอิ่งก็ยิ่งหัวเราะเสียงดังลั่นอย่างบ้าคลั่ง

"อ๊า......"

เหวินเฉิงเทียนสูดลมหายใจเย็นเข้าด้วยความเจ็บปวด เขาต้องการที่จะต่อต้านแต่ผู้ที่สูญเสียวรยุทธ์และได้รับบาดเจ็บสาหัสจะเป็นคู่ต่อสู้ของยอดฝีมือขั้นสูงสุดระดับหกได้ที่ใด

เลือดเนื้อบนแขนของเขาถูกเฉือนออกทีละชิ้นๆ ความเจ็บปวดนั้นทำให้เขาเจ็บปวดมากกว่าบาดแผลนับพันนับหมื่นเป็นหมื่นพันเท่า

เสียงความเจ็บปวดกับเสียงหัวเราะปนเปกันเปรียบเทียบเท่าเสียงอันแปลกประหลาดอย่างยิ่งชนิดหนึ่ง

"ช่างสนุก ช่างสนุก ฮ่าๆๆ......"

"ฉึก......"

ร่วงหล่นลงตามหลังมีดเล่มสุดท้ายทีละแผลๆ แขนซ้ายของเหวินเฉิงเทียนถูกเฉือนออกทีละชิ้นๆจนเหลือเพียงโครงกระดูกอันสมบูรณ์เท่านั้น

เป็นโครงกระดูก โครงกระดูกที่ไม่มีเศษเนื้อติดเหลืออยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว

"ชู่ว์ๆๆ ไม่ได้สมบูรณ์แบบที่สุด มีเลือดสดๆไหลหลงเหลืออยู่บนโครงกระดูก ไม่งั้นเรามาลองดูทางขวากันเถอะ"

ไม่รอให้เหวินเฉิงเทียนกล่าวและไม่ได้รอให้เขาผ่อนคลายลง

เลือดเนื้อบนแขนข้างขวาของเขาก็ถูกเฉือนออกทีละชิ้นๆ ราวกับดีดตัวพิณดังชิ่วๆๆๆๆเช่นนั้น

“อ๊า......เจ้าฆ่าข้าเถอะ เจ้าฆ่าข้าเสียเถอะ”

ข้าจะทนฆ่าท่านได้เช่นไรหล่ะ ท่านเป็นถึงพ่อแท้ๆของลูกชายข้า หากว่าข้าฆ่าท่านลยโดยตรง ลูกชายของเราจะต้องตำหนิข้าเป็นแน่ ข้าไม่เพียงแต่จะไม่สังหารคนยังจะต้องปรนนิบัติท่านเป็นอย่างดี

สด......

กระเด็นกระดอนอย่าวงไร้ที่สิ้นสุด

เหวินเฉิงเทียนหมดสติไปหลายครั้งแล้วก็ปวดจนฟื้นขึ้นมา

เขาต้องการกัดฟันฆ่าตัวตายแต่ฮวาอิ่งไม่ให้โอกาสนี้กับเขาเลยแม้แต่น้อย

สถานที่อันห่างไกล

จู่ๆกู้ชูหน่วนก็หยุดลงกะทันหันและให้สัญญาณมือกับลูกน้องให้สงบเงียบลงก่อน

“เป็นอย่างไรบ้างท่านหัวหน้าเผ่า”

“พวกเจ้าได้ยินเสียงอะไรหรือไม่?”

“เสียง? ไม่มีขอรับ ใช่เสียงของอสุรกายปักษีหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่ เป็นเสียงกรีดร้อง”

ผู้คนตั้งใจฟังอย่างละเอียดแต่กลับไม่ได้ยินสิ่งใดเลย

กู้ชูหน่วนก็รู้สึกแปลกใจ

เมื่อครู่นางได้ยินอย่างชัดเจน

เสียงนั้นอยู่ไม่ไกลจากนางนัก และกรีดร้องอย่างน่าเวทนายิ่งนัก

ตามมาด้วยยังเป็นเสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งอันหนึ่ง

มีคนสร้างค่ายกลไว้เพื่อแยกเสียงออกไปหรือ?

“พวกเจ้าไปดูททางโน้น พวกเจ้าตามข้าไป”

กู้ชูหน่วนเร่งความเร็ว

ตลอดทางที่ผ่านไม่เห็นร่องรอยของฮวาอิ่งและคนอื่นๆ

ยิ่งไร้ร่องรอยนางก็ยิ่งรู้สึกว่าฮวาอิ่งอยู่ใกล้ๆ

เดินไปมาอยู่ตลอดทาง

ไม่รู้ว่าเนื่องจากการได้ยินอันแหลมคมกว่าผู้อื่นของนางหรือเปล่าทำให้นางสามารถค้นหาที่มาของเสียงได้จากความผันผวนของคลื่นลมหรือก้อนเมฆ

เข้าใกล้ทีละก้าวๆ

กู้ชูหน่วนได้เห็นเรื่องที่ทำให้นางรู้สึกชาหนังศีรษะมากที่สุดในชีวิตนี้

นั่นเป็นภาพอันโหดร้ายทารุณมากเช่นใด

ฮวาอิ่งใช้ดาบสั้นเล่มหนึ่งเฉือนเลือดเนื้อบนแขนทั้งสองข้างของเหวินเฉิงเทียนออก เฉือนจนเหลือเพียงแค่แต่โครงกระดูกก็ช่างเถอะ

ทั้งยังเฉือนขาทั้งสองข้างของเขาเป็นโครงกระดูกด้วย รวมทั้งจมูก หู ได้ถูกนางเฉือนออกจนหมด

เลือดหลั่งไหลริน ทั่วทั้งพื้นเต็มไปด้วยเลือดเนื้อ

ฉากนั้นเลือดท่วมนองและโหดเหี้ยมอำมหิต

ส่วนหญิงผู้นั้นกลับเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดทุกข์ทรมานของเหวินเฉิงเทียนโดยเพียงแค่หัวเราะด้วยท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก

ลูกน้องของกู้ชูหน่วนแต่ละคนทนไม่ไหวจึงได้ต่างอาเจียนกันออกมา

"หยุดนะ"

กู้ชูหน่วนโพล่งอย่างดุดัน นางเขย่งปลายเท้าและพุ่งทะยานไปเบื้องหน้าด้วยความเร็วอันสูงสุด

แม้ว่าเป้าหมายของการทรมานของนางคือเหวินเฉิงเทียน แต่ในเวลานี้ก็ไม่สามารถหยุดยั้งความโมโหโกรธเคืองของนางได้

การฆ่าคนก็เพียงแค่ศีรษะแตะพื้นแต่นางกับทรมานคนเช่นนี้

ดอกดาบของกู้ชูหน่วนกระพือขึ้นพร้อมด้วยปราณดาบประกายเป็นเส้นแหลมคมพุ่งไปทางฮวาอิ่ง

เมื่อฮวาอิ่งเห็นเช่นนั้นก็แว๊บร่างจากไปอย่างรวดเร็วโดยที่ไม่ได้ต่อสู้มากมายใดๆกับกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนถือดาบเอาไว้ในมือและจ้องมองไปยังโดยรอบอย่างระมัดระวัง

นางคิดว่าฮวาอิ่งจะรอโอกาสจู่โจม แต่หลังจากที่รอเป็นเวลานานบรรยากาศโดยรอบไร้ซึ่งคลื่นความเคลื่อนไหวแม่เพียงเล็กน้อย คิดว่าฮวาอิ่งได้จากไปเลยเสียแล้ว

ลูกน้องของกู้ชูหน่วนยังคงจ้องมองดัวเดิม เกรงสว่าหากไม่ระวังเพียงเล็กน้อยเจ้านายของตนจะถูกโจมตีสังหาร

กู้ชูหน่วนเดินระยะสามก้าวเพียงสองก้าวมาถึงยังข้างกายเหวินเฉิงเทียน

นางต้องการช่วยเขาห้ามเลือดทายาแต่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเป็นดังตะเกียงที่ใกล้มอดตั้งนานแล้ว ไม่ว่าจะพยายามรักษาเช่นไรก็เป็นเพียงการเพิ่มพูนความเจ็บปวดให้มากขึ้นเท่านั้น

มือและขาทั้งคู่ถูกเฉือนจนเป็นโครงกระดูก จมูกและหูถูกเฉือน ร่างกายก็ถูกฟันเป็นกากบาทหลายสิบแผลซึ่งกู้ชูหน่วนมองแล้วยังทรมาน

นางถามขึ้นว่า "ต้องการให้ข้าช่วยท่านอย่างไร?"

“หากเจ้าต้องการช่วยข้าก็สังหารข้าเสีย” เหวินเฉิงเทียนขมวดคิ้วอย่างเจ็บปวดทรมาน

รสชาติการตายดีกว่ามีชีวิตอยู่ทำให้เขาไม่ต้องการรอช้าเลยแม้แต่ครู่เดียว

กู้ชูหน่วนยกดาบขึ้นและต้องการจัดการเขาด้วยดาบเดียว ไม่รู้ว่าเหตุใดในใจรู้สึกฝืนทำไม่ได้อยู่บ้าง

“ช่างเถอะ แม้ว่า......แต่การไว้ชีวิตๆหนึ่งก็ใช่ว่าจำทำไม่ได้ ข้าจะพยายามช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของท่านให้น้อยลง ท่านอดทนหน่อยนะ”

นางกล่าวพร้อมกับหยิบยาสำหรับห้ามเลือดและรักษาแผลออกมากองหนึ่งจากวงแหวนอวกาศ

เหวินเฉิงเทียนกล่าวเตือนว่า "ข้าเป็นหัวหน้าเผ่าของเผ่าเพลิงฟ้านะ"

และก็เป็นศัตรูตัวฉกาจเของเผ่าหยกด้วย

“วรยุทธ์ของท่านสูญสิ้นไปแล้ว ร่างกายก็ไร้ประโยชน์เสียแล้ว แม้ว่าท่านจะเป็นหัวหน้าเผ่าก็ไม่สามารถเป็นข่มขู่อันใดต่อเผ่าหยกได้ เผ่าหยกไม่รังเกียจที่จะเลี้ยงดูคนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน”

“เจ้าจริงใจกับเส่าอี๋กี่ส่วน?”

"อะไรนะ?"

“เส่าอี๋เป็นเด็กดีคนหนึ่ง หากว่า......ข้าสามารถแบกหน้าขอร้องเจ้าให้เห็นแก่ที่เขาช่วยเจ้าเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่าไว้ชีวิตเขาได้หรือไม่ นี่เป็นคำอ้อนวอนจากพ่อผู้ให้กำเนิดผู้หนึ่ง”

กู้ชูหน่วนไม่ได้กล่าวสิ่งใด แม้ไม่ได้รับปากแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ

โดยส่วนตัวแล้วนางจะปล่อยเหวินเส่าอี๋ไปเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

โดยส่วนรวมแล้วนางจำเป็นต้องตัดรากถอนโคน

ด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่นางได้ทำต่อเผ่าเพลิงฟ้า เหวินเส่าอี๋ไม่แก้แค้นสิน่าแปลก

“ท่านอดทนเอาไว้ ไม่นานก็จะสามารถห้ามเลือดบรรเทาความเจ็บปวดได้แล้ว”

"เปล่า......เปล่าประโยชน์ ข้าได้รับบาดเจ็บสาหัสนัก แล้วยัง......ยังธาตุไฟเข้าแทรกจนเข้าสู่ห้วงมาร แล้วยังถูก......ถูกไฟน้ำแข็งมัวเมา เปล่าประโยชน์แล้ว......"

"ไฟน้ำแข็งมัวเมา?"

นางก็สังเกตเห็นว่าเขาถูกวางยาพิษอันร้ายกาจยิ่งนัก

อัปเดต บทที่ 764 ของนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย อี้หมิง

นวนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ได้อัปเดต บทที่ 764 พร้อมรายละเอียดที่น่าสนใจมาก หาก กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นวนิยายโดย อี้หมิง ทำให้ผู้อ่านตกหลุมรักทุกคำ บทที่ 764 เป็นตอนความรักที่ผสมผสานกับการสมรู้ร่วมคิดและความตั้งใจ อ่านบทต่อไปของนิยาย กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ ที่ novelones.com วันนี้

คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 764:

กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 764

กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ โดย hinovel