กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 874

แต่กลับไม่เหมือนกับผู้นำตระกูลซั่งกวนที่แสดงความเคารพ

เหวินเส่าอี๋ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน ราวกับต้นหลิวในเดือนมีนาคมที่แสนอบอุ่น "ตระกูลเหวินมาที่นี่เพื่อรางวัลของการชุมนุมแข่งขัน"

คำพูดของเขาละเอียดอ่อนมากและไม่ได้แบ่งแยกออกตัวเป็นสองฝั่งอย่างแท้จริง

ทุกคนต่างก็ไม่รู้ว่าเขาต้องการแสดงออกถึงอะไรกันแน่

แต่ทุกคนต่างก็ร่วมการโจมตี เชื่อว่าคงไม่มีใครกล้าที่จะช่วยเหลือนาง

ผู้นำตระกูลเหวินอายุยังน้อย คาดว่าคงไม่กล้าเป็นศัตรูกับทุกคนในนี้หรอก

"ท่านอ๋องเสวี่ย ท่านล่ะ?"

เสด็จอาเสวี่ยกล่าว "หากนางมีเวทมนตร์ชั่วร้ายจริง เช่นนั้นแล้วคงไม่มีทางมอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ให้นางได้ หากว่านาง......ช่างเถอะ เรื่องนี้พวกข้าไม่ขอยุ่งเกี่ยว"

ไม่รู้ว่าหยางโม่มาอยู่ข้างกายของเสด็จอาเสวี่ยตั้งแต่เมื่อไร เขารีบกล่าวว่า "เสด็จอา มู่หน่วนไม่ใช่ปีศาจหญิง นางได้เคยช่วยชีวิตของข้าไว้ครั้งหนึ่ง"

"นางเคยช่วยชีวิตเจ้าครั้งหนึ่ง แต่นั่นก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่นางมีเวทมนตร์คาถาชั่วร้าย เมื่อสักครู่นางก็ยังแสดงออกมาให้เจ้าเห็นแล้ว นางได้ดูดเลือดทั้งหมดในร่างกายของไป๋หลี่เจิ้นไปหมด ทวีปนี้ไม่ยอมให้คนเช่นนางดำรงอยู่ต่อไปได้"

"แต่ว่า......"

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ในฐานะที่เจ้าเป็นองค์ชายของรัฐปิง เช่นนั้นก็ควรนึกถึงประโยชน์ส่วนรวมเพื่อรัฐปิงเป็นหลัก"

เมื่อมองไปรอบๆ หรือแม้แต่บนโลกนี้ กลับไม่มีใครกล้าช่วยนางเลยสักคน

มีเพียงหลินซือหย่วน......

ชายผู้ต่ำต้อยเรี่ยดินที่มีความสามารถต่ำเหลือเกิน ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ราวกับกำลังคิดไม่ตกว่าจะช่วยนางดีหรือไม่

"เหตุใดหรือ เจ้าก็คิดอยากร่วมกับพวกเขาเพื่อฆ่าข้า น่าเสียดาย ความสามารถของเจ้าต่ำต้อยเหลือเกิน อย่าว่าแต่เจ้าจะฆ่าข้าไม่ได้

นางต้องการบอกกับเขาว่า อย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวเรื่องนี้เลย

พละกำลังความสามารถของเขาน้อยนิดเช่นนั้น ต่อให้ช่วยนางก็ถือเป็นการสละชีวิตไปอย่างเปล่าประโยชน์ เช่นนั้นก็ควรเก็บพลังกำลังเอาไว้และตั้งใจฝึกซ้อมต่อไป

ร่างกายของหลินซือหย่วนเยือกเย็น

เขาเพียงแค่ลังเลเล็กน้อยเท่านั้น แต่นางกลับดูออกอย่างนั้นหรือ?

เขาอยากจะช่วยนาง

แต่พละกำลังความสามารถของเขาไม่เพียงพอจริงๆ ไม่เช่นนั้นก็ควรรอดูสถานการณ์ก่อน จากนั้นค่อยตัดสินใจ

กู้ชูหน่วนยิ้มและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

นางรู้ว่าตัวเองไม่ได้โดดเดี่ยวเดียวดาย

หากเซี่ยวอวี่เซวียนยังอยู่ เขาจะต้องยืนข้างนางโดยไม่ลังเลอะไรทั้งสิ้น

"นำดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ออกมาเดี๋ยวนี้"

กู้ชูหน่วนจ้องมองทุกคน แม้ว่าจะถูกทุกคนโจมตีแต่ก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลยสักนิด ทำให้มีคนจำนวนไม่น้อยที่ยกย่องชื่นชมนาง

"พวกเจ้าต่างก็ต้องการดอกบัวศักดิ์สิทธิ์? แต่ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีและดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีมีเพียงแค่ดอกเดียวเท่านั้น พวกเจ้ามีกันมากมายเช่นนี้ ข้าจะให้ใครดีล่ะ?"

ทุกคนต่างมองหน้ากันไปมา แต่ไม่มีใครตอบอะไร

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะและกล่าวต่อไป "พวกเจ้าอยากได้ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์หลากสีก็ได้ เพียงแค่ฆ่ากำจัดไป๋หลี่ป้าเสีย หากไป๋หลี่ป้าตาย ข้าจะมอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ด้วยมือของข้าเอง"

"บัดซบ เจ้าต้องการให้พวกข้าฆ่าฟันกันเองอย่างนั้นหรือ?"

"เงื่อนไขของข้ามีเพียงเท่านี้ หากพวกเจ้าไม่สามารถทำตามได้ เช่นนั้นก็ขอโทษ ข้าไม่สามารถนำดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ออกมาได้"

"เจ้าไม่นำออกมา พวกข้าจะฆ่าเจ้าเสียตอนนี้"

"ต้องการดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ไม่มีให้ ต้องการชีวิตละก็ มีหนึ่งชีวิต"

คำพูดเย่อหยิ่งของกู้ชูหน่วนเช่นนี้ ทำให้คนจำนวนไม่น้อยต่างพากันโกรธเคือง

ไป๋หลี่เฉิงกล่าว "หยุดพูดจาเหลวไหลกับนาง จับนางให้ได้ก่อน หากนางยังไม่นำออกมา จากนั้นค่อยลงโทษขั้นรุนแรง"