กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 99

“กู้ชูหน่วน เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้างั้นรึ”

ท่านคือเทพแห่งสงครามซึ่งมีกองกำลังทหารที่เข้มแข็งอยู่ในมือ แค่พลิกฝ่ามือก็ควบคุมเมฆควบคุมฝนได้ ฆ่าข้าน่ะง่ายเสียยิ่งกว่าบีบมด เพียงแต่ ข้าอยากจะถามสักหน่อย ตกลงท่านอยากจะรักษาจริงๆ หรือไม่

เยี่ยจิ่งหานอยากจะบีบคอกู้ชูหน่วนให้ตายเมื่อเห็นท่าทีที่เกียจคร้านของนาง

เขาไม่รู้ว่าตนเองอารมณ์ดีขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เอาไว้ก่อน ผู้หญิงคนนี้อีกไม่นานจะต้องถูกเหยียบย่ำ

เยี่ยจิ่งหานกำมือทั้งสองข้างเบาๆ หลังจากนั้นไม่นานจึงส่งสายตาสั่งให้เจี้ยงเสวี่ยเข้ามาถอดเสื้อผ้า

เจี้ยงเสวี่ยจัดการอย่างระมัดระวังเพราะเกรงว่านายท่านจะโกรธ

หลังจากถอดเสื้อผ้าออก ร่างกายกำยำล่ำสันสีขาวดั่งข้าวสาลีก็ปรากฏให้เห็น กู้ชูหน่วนตาเป็นประกายและมองเขาอย่างเคลิบเคลิ้ม

“แหมๆๆ คราวก่อนไม่ได้มองชัดๆ ไม่รู้เลยว่าท่านมีเรือนกายที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ไม่มีไขมันส่วนเกินเลยสักนิดเดียว ให้ตาย กล้ามหน้าท้องนั่นช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน”

ชิงเฟิงและเจี้ยงเสวี่ยรู้สึกเหมือนมีม้าหมื่นตัวห้อทะยานผ่านไป

เยี่ยจิ่งหานเอ่ยลอดไรฟัน “ลากนางเอาไปทำเป็นอาหารสุนัข”

“ไม่เอาๆๆ ข้าขอคืนคำพูดเมื่อครู่นี้ ท่านใจเย็นๆ เถิด ถ้าข้าตายไปใครจะรักษาให้ท่าน ถ้าจะจับข้าไปเป็นอาหารสุนัขก็รอให้ข้ารักษาท่านให้เสร็จก่อนเถิด อีกอย่าง เมื่อครู่ข้าก็แค่ชมว่าท่านรูปร่างดี ไม่ได้ทำร้ายท่านเสียหน่อย”

"....."

เยี่ยจิ่งหานเข้าใจซึ้งถึงเหตุผลข้อนี้

ผู้หญิงคนนี้ใช้แค่ปากก็ทำให้คนโกรธจนตายได้

“ยังไม่ฝังเข็มอีก”

“ทำแล้วจ้าๆ” กู้ชูหน่วนหยิบเข็มเงินขึ้นมาและฟั่นเข็มลงไปที่จุดไป่ฮุ่ยของเขา นางค่อนข้างหนักมือและทำให้เยี่ยจิ่งหานเจ็บจนต้องขมวดคิ้ว