กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1042

เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างเคร่งขรึม "ข้าน่ะหรืออิจฉาเขา?"

เหวินเส่าอี๋หรี่ตาลงอย่างตักเตือน "ฝ่าบาท รสนิยมทางเพศของกระหม่อมปกตินะพ่ะย่ะค่ะ"

"ใช่ แล้วพวกเขามาหาเรื่องใส่ข้าเพื่ออะไร?"

นางรู้ดีว่ารสนิยมของเพศของพวกเขาปกติ

และรู้ด้วยว่าพวกเขาทั้งสองอาจเป็นพี่น้องกัน

เพียงแต่นางไม่เข้าใจว่าพวกเขาสองคนมาแย่งชิงหรืออิจฉาอะไรกัน?

ต่างคนต่างไม่ยอมซึ่งกันและกัน?

พวกเขาไม่รู้สึกน่าขยะแขยงบ้างหรือ?

หรือตกหลุมรักนางเข้า?

พูดเป็นเล่นไป เป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้น

เหวินเส่าอี๋ก็ไม่รู้เป็นเพราะอะไร หรือเขาต้องการทดสอบเยี่ยจิ่งหาน หรืออาจเพราะไม่ต้องการให้นางอยู่ใกล้ชิดกับเยี่ยจิ่งหานขนาดนั้น

"ในเมื่อต่างก็ไม่พูดอะไร งั้นข้าไม่อยู่กับพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ากลับออกไปได้"

"นายท่าน"

ลั่วอิ่งและชิงเฟิงต่างปรากฏตัวตรงหน้ากู้ชูหน่วนโดยไม่รอให้เยี่ยจิ่งหานและคนอื่นๆ ออกไป

เมื่อเห็นว่ามีคนอยู่ในห้องตำราหลวงมากเช่นนี้ ทำให้เขาหยุดชะงักโดยไม่กล่าวรายงานออกมาทันที

กู้ชูหน่วนกล่าว "คนกันเองทั้งนั้น ไม่จำเป็นต้องปิดบังอะไร พูดมาได้เลย"

"หญิงที่ปลอมตัวเป็นอดีตจักรพรรดินีได้แอบบุกรุกเข้าไปในวังหลวงของรัฐอี้หลังจากที่เข้าไปในรัฐอี้ได้ วรยุทธ์ของนางสูงส่งเกินไป ทำให้เราไม่กล้าเข้าไปใกล้มาก เพราะเกรงว่านางจะไหวตัวทัน"

"นางไปทำอะไรที่รัฐอี้?"

"ตอนนี้ยังไม่ทราบแน่ชัด แต่...ยอดฝีมือผู้มีวรยุทธ์สูงสุดของรัฐอี้ นอกจากจะแบ่งกำลังมาคุ้มกันหวงกุ้ยจวินแล้ว ที่เหลือต่างถูกนางเล่นงานจนสาหัส"

"จดหมายที่ข้าเขียนให้จักรพรรดิอี้ จักรพรรดิอี้ไม่ได้รับอย่างนั้นหรือ?"

"ได้รับแล้วขอรับ แต่น่าเสียดายที่ช้าไปก้าวเดียวเท่านั้น ทว่าตอนนี้เราได้วางกับดักเอาไว้ทั้งหมดแล้ว เหลือเพียงหลอกล่อให้นางเข้าไปเท่านั้นขอรับ"

"วางกับดักทั้งหมดแล้วหรือ?"

"ขอรับ"

"พรุ่งนี้เราจะออกเดินทางไปที่รัฐอี้ ออกคำสั่งออกไปให้พวกเขาเตรียมม้าให้พร้อม ข้าจะไปให้ถึงรัฐอี้ให้เร็วที่สุด"

"ขอรับ"