กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1043

"เราออกเดินทางกันตอนนี้เลยเถอะ"

อี้หยุนเฟยคิดจะจูงมือกู้ชูหน่วนเพื่อออกเดินทางอย่างรวดเร็ว

เยี่ยจิ่งหานและซือม่อเฟยต่างดึงแขนของกู้ชูหน่วนไปข้างหลังเพื่อไม่ให้พวกเขาสัมผัส

มีศัตรูหัวใจมากพอแล้ว พวกเขาไม่อยากแบ่งปันกับคนอื่นอีกแล้ว

กู้ชูหน่วนเกือบล้มเพราะถูกดึงแขน

นางสะบัดแขน แต่พบว่าทั้งสองจับนางแน่นมากจนนางไม่สามารถสะบัดออกได้

ทว่าเหวินเส่าอี๋กลับใช้สายตาแปลกๆ มองไปที่นาง

แววตาอันเป็นห่วงเป็นใยของอี้หยุนเฟยแวบประกายเข้ามา

นางจ้องเขม็งไปที่เยี่ยจิ่งหานและซือม่อเฟยพร้อมกับดึงแขนของตัวเองกลับ

"ข้ารู้ว่าพวกเจ้าร้อนใจ แต่รัฐปิงก็ยังมีเรื่องให้จัดการอีกจำนวนมาก อย่างเร็วที่สุดก็คือออกเดินทางพรุ่งนี้"

"เรื่องเหล่านั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของขุนนางอาวุโสก็ได้ไม่ใช่หรือ?"

"เรื่องในราชสำนักยุ่งยากและซับซ้อน ข้าเกรงว่าระยะเวลาน้อยนิดเพียงแค่นี้คงทำไม่ได้"

"เช่นนั้นเจ้าก็อนุญาตให้ข้าออกจากวังหลวง แล้วข้าจะเดินทางกลับรัฐอี้ล่วงหน้าไปก่อน"

อี้หยุนเฟยรู้ว่ามันคือเรื่องยากสำหรับนาง

เพราะรัฐปิงที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้ การมอบหมายงานส่งต่อในคืนเดียวเพื่อจะเดินทางกลับไปรัฐอี้พร้อมเขานั้น ถือว่ารวดเร็วมากแล้ว

กู้ชูหน่วนรู้ได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา

จากความสามารถของเขาแล้ว การจะออกไปจากรัฐปิงนั้นไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย แต่การที่เขาวิ่งมาถามความเห็นของนางอย่างร้อนใจเช่นนี้ นับว่าเป็นการให้เกียรตินางอย่างมากแล้ว

หากเป็นคนอื่น นางคงไม่เป็นกังวล เพราะมียอดฝีมือที่มีวรยุทธ์ระดับหกขั้นสูงสุดคอยปกป้องคุ้มครองอยู่

ทว่าครั้งนี้กลับต้องเผชิญกับผู้หญิงบ้าคลั่งที่มีวรยุทธ์ระดับเจ็ด

ทำให้นางรู้สึกกังวลใจ

"ไม่ได้ ออกเดินทางพร้อมกันพรุ่งนี้"

"ทำไม? เจ้ากลัวว่าข้าจะหนีหรือว่ากลัวว่าข้าไม่สามารถปกป้องดูแลตัวเองได้?"

"ผู้หญิงคนนั้นเจ้าเล่ห์และมีเล่ห์เหลี่ยมมาก ยากที่จะรับมือได้"