กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1068

“ข้าบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าเรียกข้าว่ายายเฒ่า”

“ยายเฒ่า ยายปีศาจเฒ่า ยายแม่มดเฒ่า ยายบ้า ยายแก่สติเลอะเลือน อายุมากขนาดนี้แล้วยังหลงว่าตัวเองอายุน้อย เจ้าลองไปส่องกระจกดูว่าใบหน้าและอายุของเจ้านั้นมากแค่ไหนแล้ว”

จิตสังหารของฮวาอิ่งพลุ่งพล่านออกมา เตรียมที่จะใช้แมงมุมพิษหลากสีกับกู้ชูหน่วนเพื่อให้นางได้ลิ้มรสความเจ็บปวด แต่ไม่ทันระวังเหวินเส่าอี๋ที่ไม่รู้ว่าไปได้พลังมาจากไหน คนและพิณรวมกันเป็นหนึ่ง เร็วเหมือนสายฟ้า โจมตีเข้ามาอย่างรุนแรงเพื่อหวังจะเอาชีวิต

ช่างเป็นพลังที่แข็งแกร่งเหลือเกิน

เขาไม่ได้หมดสภาพในการต่อสู้แล้วงั้นหรือ?

เหตุใดจึงได้มีพลังที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้

หัวใจของกู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานเต้นผิดจังหวะ ทันใดนั้นลางร้ายก็ผุดขึ้นในใจของพวกเขา

กู้ชูหน่วนตะโกนออกมาไปอย่างร้อนรน “เสี่ยวหูเตี๋ย เจ้าไม่ห่วงชีวิตของตัวเองแล้วงั้นหรือ? รีบหยุดเร็ว!”

เหวินเส่าอี๋รวดเร็วมาก โครงกระดูกที่เข้ามาขวางหน้าถูกทำลายจนแหลกละเอียด ในเวลานั้นกู้ชูหน่วนไม่สามารถเข้าไปขวางได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองเหวินเส่าอี๋เอาชีวิตของตัวเองเป็นเดิมพันเพื่อจัดการกับฮวาอิ่ง

“บูม......”

หลังจากเกิดเสียงระเบิดอันดังลั่น

ฮวาอิ่งถอยไปสองสามก้าว เลือดที่กว่าหยุดไหลเนื่องจากแขนขาด เวลาได้ไหลออกมาอีกครั้งเนื่องจากการโจมตีเมื่อครู่

แม้แต่แขนขวาของนางก็ยังรู้สึกชาเล็กน้อย

ในทางกลับกัน ร่างของเหวินเส่าอี๋ล้มลงราวกับว่าวที่ร่วงหล่นอย่างอ่อนแรง

“ตุบ......”

เขาล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง กระอักเลือดออกมา ใบหน้าซีดเซียวไม่เห็นแม้แต่รอยเลือด ราวกับเซียนที่ถูกเนรเทศลงมาจากสวรรค์

การได้ยินของเขาค่อย ๆ หายไป

เขาแค่รู้สึกอย่างคลุมเครือว่า กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานทำลายค่ายกลกระดูกและมาขวางอยู่ด้านหน้าของเขา

เขารู้สึกอย่างคลุมเครือว่ากู้ชูหน่วนกำลังทะเลาะอะไรบางอย่างกับฮวาอิ่ง แต่เขาก็ไม่ได้ยินมันสักคำ

เขารู้สึกอย่างคลุมเครือว่าพิณของเขากำลังแหลกสลาย สายพิณทั้งหมดกำลังจะขาด

ดูเหมือนว่า... ยังมีเสียงและรอยยิ้มของผู้หญิงอยู่จาง ๆ

“อาจารย์ ท่านให้ข้าวาดภาพเหมือนเป็นร้อยครั้ง ตอนนี้ข้าวาดเสร็จแล้ว ท่านลองตรวจดู”