เขาไม่เต็มใจ
หากความแค้นของเผ่าเพลิงฟ้ายังไม่ถูกชำระล้าง เช่นนั้นเขาจะตายตาหลับได้อย่างไร
“ปัง......”
“พัฟ......”
เยี่ยจิ่งหานและกู้ชูหน่วนล้มลงกับพื้นอีกครั้ง
เยี่ยจิ่งหานคลายไปข้างกายของกู้ชูหน่วนด้วยความเป็นห่วง พยุงร่างกายอันไร้เรี่ยวแรงของนางขึ้นมา
“อาหน่วน......อาหน่วน......เจ้าฟื้นขึ้นมา อย่าทำให้ข้าตกใจ ข้าอยู่ไม่ได้หากไม่มีเจ้า”
ฮวาอิ่งมองขึ้นฟ้าพร้อมหัวเราะออกมาดังลั่น “ฮ่าฮ่าฮ่า......พวกเจ้าคิดจะสังหารข้าไม่ใช่หรือไง? เข้ามาสิ เข้ามาสังหารข้าเลย”
“พวกเจ้าอยากคืนชีพให้ลูกสาวของผู้หญิงสารเลวนั่นไม่ใช่หรือไง? วันนี้ข้าจะทำให้พวกเจ้าได้สมหวัง อีกไม่นานพวกเจ้าก็จะได้ไปรวมตัวกันในหลุมฝังศพ ฮ่าฮ่าฮ่า......”
“ฟ่อ......”
ร่างกายของกู้ชูหน่วนถูกห่อหุ้มด้วยพลังอันแข็งแกร่ง
ลำแสงสีดำสามดวงตกลงมาจากฟากฟ้า
สีหน้าของเยี่ยจิ่งหานเปลี่ยนไป รีบเขามาขวางอยู่ด้านหน้าของกู้ชูหน่วน
“พัฟ......”
ลำแสงโจมตีใส่ร่างกายของเขา เขาเจ็บปวดจนลมหายใจแทบจะแข็งตัว รู้สึกเหมือนกับมีงูนับหมื่นตัวกำลังกัดเขาอยู่ตลอดเวลา อวัยวะภายในของเขาปั่นป่วน และหายใจไม่ออกเป็นเวลานาน
ฮวาอิ่งหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น “วางใจ นางจะไม่ตายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มีเพียงโจมตีครบหนึ่งร้อยแปดครั้งเท่านั้น ถึงจะสามารถสังหารนางได้”
“แต่ลำแสงนี้ถูกสร้างขึ้นมาด้วยพิษที่ร้ายแรงที่สุดซึ่งประกอบด้วยการฝึกฝนทั้งสามที่ข้าเชี่ยวชาญ ตราบใดที่มันโดนลำแสง พิษจะกระจายไปทั่วร่างกายอย่างรวดเร็ว เจ็บปวดราวกับว่าตายทั้งเป็น”
“อ่า แล้วก็......อวัยวะภายในของนางจะถูกกัดกร่อน เน่าเสียจากภายในและตายในที่สุด”
เยี่ยจิ่งหานกัดฟันแน่น “เหตุใดโลกใบนี้ถึงได้มีผู้หญิงที่ชั่วช้าเช่นเจ้าอยู่”
“อ่า ข้าแตกต่างจะพวกเจ้า มันก็วิเศษไปเลยไม่ใช่หรือไง?”
เยี่ยจิ่งหานพยายามทำลายกำแพงอย่างบ้าคลั่ง แต่ลำแสงที่ส่องลงมานี้ก็เหมือนกับกำแพงเหล็กกล้า ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถทำลายมันได้
มันทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดและสับสนยิ่งกว่าเดิม
“จะเริ่มแล้วนะ ลำแสงกำลังลงมาอีกแล้ว”
ฮวาอิ่งกระดิกนิ้วของนาง
ลำแสงฟาดลงมาโครมคราม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
สนุกมากค่ะ ขอบคุณที่แปลให้อ่านนะคะ อ่านถึง 1174 แล้วรอตอนต่อไปอยู่ค่ะ...
ไม่อัพจบเหรอคะ...
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...