กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1073

ซือม่อเฟยพลิกฝ่ามือ ตั้งใจจะใช้ดอกดาตูราเพื่อทำลายลำแสง

แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ ฝ่ามือของเขากลับว่างเปล่า

ดอกดาตูราที่อยู่กับเขามาโดยตลอดนั้นไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขา

ซือม่อเฟยพยายามอีกครั้ง แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงเหมือนเดิม

“บูม......”

ลำแสงตกลงมา

ซือม่อเฟยพลิกตัวขึ้นไปอยู่บนร่างกายของกู้ชูหน่วนเพื่อปกป้อง พร้อมกับใช้พลังภายในของตนในการป้องกัน

“อึก......”

ความรุนแรงของลำแสงทำให้เขากัดฟันแน่น เจ็บปวดจนแทบจะร้องไห้ออกมา

พลังภายในของเขาไปไหน?

ดอกดาตูราของเขาอยู่ที่ไหน?

ลำแสงตกลงมาอีกครั้ง

ซือม่อเฟยท่องคาถาอย่างเงียบ ๆ โดนหวังว่าจะใช้วิชาเคลื่อนย้าย เพื่อย้ายลำแสงออกไป

“บูม......”

ลำแสงยังคงตกลงมาเช่นเดิม

ร่างกายของเขาถูกโจมตีจนไหม้เกรียม

ด้วยความงุนงงและการกระทำหลายอย่าง ทำให้เขาค่อย ๆ นึกอะไรขึ้นมาได้

วรยุทธ์ของเขาถูกทำลายไปแล้ว

เมื่อสามปีก่อน เพื่อพี่หญิงของเขา เขาได้ต่อกรกับสวรรค์และทำลายวรยุทธ์ทั้งหมดของตนเอง

หากไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขา กู้ชูหน่วนเกรงว่าเขาคงถูกหามออกไปตั้งนานแล้ว

นี่มันเวลาไหนแล้ว ทำไมยังโง่เช่นนี้

ยืนงงอยู่นั่นแหละ ไม่รู้ว่าจะงงอะไร ถูกลำแสงไปตั้งสองครั้งแล้ว ยังไม่คิดจะหลบอีกหรือไง?

นางเกรงว่าหากหลบลำแสงอีกครั้งไม่ได้ อาจจะทำให้ซือม่อเฟยโง่เขลา กู้ชูหน่วนรีบดิ้นรนตะเกียกตะกายไปด้านหน้า เพื่อต้องการหนีจากคนงี่เง่าอย่างซือม่อเฟย

ลำแสงตกลงมาอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง พุ่งลงมาด้วยความเร็วที่มากกว่าก่อนหน้านี้หลายเท่า

กู้ชูหน่วนไม่กล้าที่จะมองพวกของซือม่อเฟยที่ต้องทรมานเพราะนางอีกต่อไป และไม่กล้าลืมตาดูบาดแผลที่เกิดจากลำแสงบนร่างกายของนาง

“ตูม......”

“ปัง......”

“บูม......”

“ควับ......”

เสียงที่วุ่นวายดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดตามที่คาดเดาไว้

กู้ชูหน่วนลืมตาขึ้นอย่างสั่นเทา ฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าของนางทำให้นางคิดว่าตนเองมองผิดไป