กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1083

หนอนกู่ถูกชุบเลี้ยงมาด้วยเลือดเนื้อของมนุษย์ จำนวนของมันมีจำกัด

ส่วนแมลงพิษ พวกมันถูกเรียกออกมาตามคำสั่ง หลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ไม่มีที่สิ้นสุด

ภายใต้สถานการณ์ที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้แก่กันและกัน หนอนกู่ค่อย ๆ เสียเปรียบ ค่อย ๆ ถูกแมลงพิษกัดกินไปทีละน้อย

เช่นเดียวกันกับเจ้านายของพวกมันฮวาอิ่ง นางเองก็กำลังถูกกัดกินไปทีละน้อย

ใบหน้าของกู้ชูหน่วนเป็นสีแดง มันเกือบจะกลายเป็นสีม่วงเนื่องจากความรู้สึกที่เก็บกดไว้ภายใน

พลังของฮวาอิ่งนั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แม้จะดูดซับออกมา แต่ด้วยความแข็งแกร่งและขีดจำกัดร่างกายของนาง มันก็ไม่สามารถกักเก็บไว้ได้ทั้งหมด

นางพยายามอย่างมากเพื่ออดทนกับคลื่นพลังอันแข็งแกร่ง กล่าวออกมาอย่างเย้ยหยัน “เจ้ายังมีไพ่ตายอะไรอยู่อีก เอามันออกมาให้หมด”

“ข้าจำเป็นต้องใช้ไพ่ตายอย่างนั้นหรือ? แม้ข้าจะไม่สามารถหลุดพ้นจากมหาเวทย์ดูดพลังของเจ้าได้ แต่เจ้าเองก็ไม่สามารถดูดซับวรยุทธ์ของข้าได้เช่นกัน และอีกไม่นานร่างกายของเจ้าก็จะแหลกสลายหายไป”

“ฮึฮึฮึ ไม่รู้จริง ๆ ว่าเป็นเพราะความโง่เขลาหรือความเย่อหยิ่ง โอกาสที่ดีเช่นนี้ แต่เจ้ากลับไม่ยอมคว้ามันไว้”

เยี่ยจิ่งหานกล่าวอย่างอ่อนแรง “อาหน่วน นำวรยุทธ์ของนางเคลื่อนย้ายมาที่ร่างกายของข้า”

ตอนแรกจอมมารก็สัมผัสได้เพียงความเจ็บปวดบนร่างกาย เวลานี้เข้าก้มหน้าลง จ้องมองบาดแผลที่ถูกฮวาอิ่งฟัน ปรากฏว่ามีควันสีดำลอยออกมา

มี......มีพิษ......

ดาบนั้นของฮวาอิ่งมีพิษ

เขาเองก็อยากจะบอกกับกู้ชูหน่วนว่าให้เคลื่อนย้ายวรยุทธ์มายังร่างกายของเขา

แต่เขารู้สึกชาไปทั่วร่างกาย อย่าว่าแต่พูดออกมาเลย แค่กะพริบตาตามปกติยังทำไม่ได้

เหวินเส่าอี๋ทนเห็นร่างกายที่กำลังจะระเบิดออกของนางไม่ไหว แต่น่าเสียดายที่แค่ปกป้องตนยังลำบาก ไร้เรี่ยวแรงที่จะเคลื่อนตัวไปหานาง

กู้ชูหน่วนพ่นลมหายใจออกมาอย่างเยือกเย็น เลิกลังเล และดูดซับพลังทั้งหมดของอีกฝ่าย

สีหน้าของฮวาอิ่งเปลี่ยนไป

“เจ้าไม่หยามกันไปหน่อยหรือ? แล้วนี่เจ้ากำลังทำอะไร?”

“มีอาหารอันโอชะมาอยู่ตรงหน้า จะให้ข้าไม่กินมันได้อย่างไร?”

บูม......

พลังขั้นต้นระดับหกของกู้ชูหน่วนระเบิดออกมา

สีหน้าของฮวาอิ่งน่าเกลียดเป็นอย่างมาก

“บูม......”