กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1127

เป็นอย่างที่คิด ชีพจรของเขาอ่อนมากจนแทบสัมผัสไม่ได้ เขาได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง อวัยวะภายในอยู่ผิดตำแหน่งหลายจุด

ดูจากบาดแผลของสายพิณทั่วทั้งร่างกายของเขา ความลึกของมันเหมือนกับลึกเข้าไปจนมองเห็นกระดูก

เขาเสียเลือดไปจำนวนมาก รวมถึงพลังชีวิตของเขา

ต่อให้ไป๋เฉ่าใช้พลังวิญญาณในการยื้อชีวิตของเขาเอาไว้มันก็ไม่เกิดผล

กู้ชูหน่วนรู้สึกสึกเสียวซ่านไปทั่วศีรษะ

อาการบาดเจ็บของเยี่ยจิ่งหานนั่นรุนแรงกว่าจอมมารมาก

อาการบาดเจ็บของจอมมารนั้นเป็นเรื่องของสภาพจิตใจ แม้จะเสียโฉม แต่อย่างน้อยก็สามารถปกป้องชีวิตเอาไว้ได้

แต่เยี่ยจิ่งหาน......

เส้นลมปราณและไขกระดูกของเขาพังพินาศ สูญเสียวรยุทธ์......

หัวใจของกู้ชูหน่วนตกสู่ก้นบึ้ง นางไม่รู้ว่าทักษะทางการแพทย์ของนางสามารถช่วยชีวิตของเขาได้หรือไม่

ผู้อาวุโสหกเองก็ไม่กล้าตาของกู้ชูหน่วนโดยตรง

ตอนแรกเขาคิดจะพากู้ชูหน่วนมาดูอาการของเยี่ยจิ่งหาน จากนั้นก็จะพานางกลับไป

แต่คิดไม่ถึงว่าทันทีที่อาหน่วนเข้ามา นางก็เดินเข้าไปจับชีพจรของเยี่ยจิ่งหาน

ใครต่างรู้ดีว่าทักษะทางการแพทย์ของอาหน่วนนั้นยอดเยี่ยม เมื่อนางสัมผัสชีพจรไปแล้วก็ยากที่จะปิดบังนาง

ผู้อาวุโสหกพึมพำออกมา “อาหน่วน เยี่ยจิ่งหานโชคดีมาก เขาไม่มีทางเป็นอะไรอย่างแน่นอน สองสามวันที่ผ่านมาไป๋เฉ่าเฝ้าดูอาการของเขาอย่างใกล้ชิด มีตาเฒ่าไป๋เฉ่าคอยดูแล เยี่ยจิ่งหานไม่มีทางเป็น......”

กู้ชูหน่วนกำที่หัวใจของนางอย่างปวดร้าว

กระดูกและเส้นลมปราณแหลกสลาย......

ต่อให้ช่วยชีวิตเขาไว้ได้ แต่ในอนาคตเขาก็เป็นได้เพียงคนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง

คนที่เย่อหยิ่งอย่างเยี่ยจิ่งหาน หากต้องกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ เขาจะยอมรับมันได้อย่างไร......

ร่างกายของกู้ชูหน่วนอ่อนลง เข่าทั้งสองข้างทรุดลงพื้น ต่อให้แสร้งทำเป็นเข้มแข็งมากแค่ไหน นางก็ไม่สามารถทนต่อไปได้

“อาหน่วน......”

ดวงตาของผู้อาวุโสหกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เขาคิดจะเข้าไปพยุงกู้ชูหน่วน แต่มือที่เขายื่นออกไปกลับแข็งทื่อ

“ออกไป......”

“อาหน่วน......”

“ออกไป......”

จู่ ๆ กู้ชูหน่วนก็ตะโกนออกมาอย่างเสียสติ

ผู้อาวุโสหกเกรงว่าจะทำให้นางอารมณ์ร้อนเกินไป เวลานี้จิตวิญญาณของนางยังไม่มั่นคง เขาจึงทำได้เพียงเดินออกไปตามความปรารถนาของนาง