กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1148

กู้ชูหน่วนเงียบและเดินตามหาด้านในหลุมฝังศพอย่างต่อเนื่อง

พื้นที่นั้นเต็มไปด้วยหลุมฝังศพ มีศพวางกองอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง มีการเหยียบกระดูกเป็นครั้งคราว และมีเสียงดังลั่นดังขึ้นมาอยู่บ่อย ๆ

ในบางครั้งก็มีสัตว์ร้ายโจมตีออกมา

หากไม่ใช่ว่าวรยุทธ์ของพวกเขาสูงส่ง เกรงว่าคงจะตายด้วยเนื้อมือของสัตว์ป่าเหล่านี้ไปตั้งนานแล้ว

ถึงกระนั้นฝูงหมาป่าก็ยังคงบุกเข้ามาโจมตีอย่างต่อเนื่อง

“นายท่าน หมาป่ากำลังรวมตัวกันมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเราควรรีบสลายตัว”

“เจ้าหนีไปก่อน ข้าจะเข้าไปค้นหาดูในส่วนลึก”

“นายท่าน คุณชายเยี่ยรักในความสะอาด เขาไม่มีทางเข้ามาอยู่ด้านในภูเขาทามาเอดะแห่งนี้เป็นแน่ พวกเขารีบหนีกันเถอะ หากท่านอยากเข้าไปตามหาคุณชายเยี่ยด้านในจริง ๆ ข้าจะสั่งให้คนเข้ามาด้านในเพื่อตามหาอีกครั้ง”

กู้ชูหน่วนฟาดฟันดาบในมือของนาง หมาป่าตัวหนึ่งล้มลงไปนอนอยู่บนพื้น

นางเป็นคนที่รู้จักนิสัยของเยี่ยจิ่งหานดีที่สุด

หากวันนี้นางหาเขาไม่พบ ไม่ว่าจะเป็นวันพรุ่งนี้หรือวันต่อไป หากคิดจะตามหาเยี่ยจิ่งหานด้านในภูเขาทามาเอดะแห่งนี้ มันก็คงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“โบร๋ว......”

เสียงคำรามอันรุนแรง ราชาแห่งหมาป่าหลายตัวยืนเรียงกันอยู่บนยอดเขาสูง จ้องมองมาที่พวกของกู้ชูหน่วนด้วยสายตาอันเฉียบคมและกระหายเลือด

ด้วยการปรากฏตัวของราชาหมาป่า หมาป่าทั้งหมดยอมจำนน พวกมันส่งเสียงหอนออกมาราวกับว่ากำลังตอบรับคำสั่งของราชาหมาป่า

หัวใจของฝูกวงเต้นไปถึงลำคอ

หมาป่าจำนวนมากขนาดนี้

เกรงว่าหมาป่าทั้งหมดบนภูเขาทามาเอดะคงมารวมตัวกันอยู่ ณ ที่แห่งนี้

มันสายเกินไปที่จะพูดแบบนี้ ราชาหมาป่ายกกรงเล็บของมันขึ้นมา พุ่งเข้าหาพวกของกู้ชูหน่วน

หมาป่าที่เหลือก็พุ่งตามเข้ามา ล้อมรอบพวกเขาไว้อย่างหนาแน่น

“นายท่าน ข้าจะเป็นคนขวางราชาหมาป่าเอาไว้เอง ท่านหนีไปก่อน”

ดวงตาของกู้ชูหน่วนเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหด หมุนเวียนลมปราณ ปลายดาบที่อ่อนนุ่มถูกแทงลงไปบนพื้น รัศมีแห่งจิตสังหารอันทรงพลังพุ่งออกมา

หมาป่าที่วิ่งเข้ามาด้านหน้าถูกโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่อาจลุกขึ้นได้

ราชาหมาป่าใช้แรงของมันตบลงมา รัศมีข่มเหงอันทรงพลัง ทำให้ลมปราณที่แผดพุ่งออกมาของกู้ชูหน่วนลดลงเหลือครึ่งหนึ่ง

กู้ชูหน่วนจ้องมองมันด้วยสายตาที่ชื่นชม

“เป็นแค่ภูเขาทามาเอดะ แต่กลับมีราชาหมาป่าในขั้นเจ็ดอยู่”

ฝูกวงตกใจจนลูกตาของเขาแทบจะหล่นลงพื้น

“ราชาหมาป่าขั้นเจ็ด......แข็งแกร่งถึงเพียงนั้นเลยงั้นหรือ......”

นายท่านเพียงคนเดียวอาจจะสู้กับราชาหมาป่าขั้นเจ็ดได้สบาย ๆ

แต่หมาป่าจำนวนมากถึงเพียงนี้ เขาเพียงคนเดียวจะไปรับมือกับพวกมันได้อย่างไร

วันนี้เกรงว่าคงจะเป็นวันที่ยากลำบาก

ในตอนที่ฝูกวงกำลังคิดว่าวันนี้จะต้องเป็นวันแห่งการนองเลือด งูขนาดใหญ่ก็ปรากฏออกมาบนอากาศ อ้าปากที่เปื้อนเลือดของมัน กัดราชาหมาป่าอย่างรุนแรง จากนั้นก็ต่อสู้กับราชาหมาป่าอย่างดุเดือด

“ฟ่อ ฟ่อ ฟ่อ......”

งูพิษหลากสีนานาชนิดปรากฏออกมาทั่วทั้งภูเขาทามาเอดะ

ทันทีที่งูพิษเหล่านี้ปรากฏตัวออกมา พวกมันแลบลิ้นและกัดไปที่หมาป่าอย่างดุเดือด

แม้ว่าหมาป่าเองก็จะดุร้าย กรงเล็บของพวกมันสามารถสังหารงูพิษได้เป็นจำนวนมาก แต่พวกมันก็ถูกงูพิษกัดเช่นกัน เพียงแค่ถูกกัดครั้งเดียวก็ไม่อาจทนพิษของพวกมันได้ ล้มลงและตายในที่สุด

หมาป่าบางส่วนหันมากัดงูพิษ แต่มันก็ต้องตายไปพร้อมกับงูพิษ เนื่องจากถูกพิษงูในร่างกายของงูพิษ

ดูที่การต่อสู้ของราชางู เหมือนว่ามันเกือบจะเอาชนะราชาหมาป่าได้

หัวใจของฝูกวงตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ตื่นขึ้นมาแล้ว

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่เพียงแค่ตื่นขึ้นมาเท่านั้น แต่พลังของมันยังก้าวไปถึงชั้นสูงสุดระดับเจ็ด อีกแค่ก้าวเดียวก็สามารถไปถึงระดับมนุษย์ได้แล้ว

กู้ชูหน่วนเองก็ยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจเช่นกัน

แต่เมื่อเห็นว่าเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เหลือหัวเพียงแปดหัว หัวใจของนางก็กลับมารู้สึกเจ็บปวดอีกครั้ง

หัวที่ขาดไปของมันนั้น ทั้งหมดก็เป็นเพราะต้องการช่วยชีวิตนาง......

“โบร๋ว......””

“ฟ่อ......”

การต่อสู้อันดุเดือดดำเนินมาเป็นระยะเวลาหนึ่งก้านธูป เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กัดราชาหมาป่าจนตาย

งูพิษเหล่านั้นก็ทยอยกันถอยกลับไป ราวกับว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยปรากฏตัวออกมาก่อน