กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1153

“ก็ได้ เช่นนั้นเจ้าก็ระวังตัวให้มาก”

“เข้าใจแล้ว”

กู้ชูหน่วนหันไปพูดกับเหล่าผู้อาวุโสของเผ่าหยกว่า “พวกเจ้าไม่สามารถปกป้องดูแลจอมมารได้ หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเยี่ยจิ่งหาน พวกเจ้าก็น่าจะรู้ถึงผลที่ตามมา”

ผู้อาวุโสหวาดกลัวจากใจจริง “หัวหน้าเผ่าวางใจ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต พวกข้าก็จะปกป้องคุณชายเยี่ยไว้ให้ได้”

กู้ชูหน่วนพยักหน้า จากไปอย่างไม่เต็มใจ

หลังจากนางจากไปแล้ว เหล่าผู้อาวุโสของเผ่าหยกก็แสดงท่าทีเชิญชวน

เยี่ยจิ่งหานกล่าวออกมาว่า “ข้าไม่ได้อ่อนแอถึงเพียงนั้น ไม่ต้องการให้ใครมาปกป้อง”

เขาปรบมือ ชิงเฟิงเจี้ยงเสวี่ยและองครักษ์อีกมากมายปรากฏตัวออกมา

“นายท่าน......”

“ให้กองกำลังทั้งหมดรวมตัวกันที่เก่า”

“ขอรับ”

“ผู้อาวุโสกลับไปเถิด ข้าไปเองได้”

“แต่หัวหน้าเผ่าสั่งให้พวกเราปกป้องท่าน คุณชายเยี่ย โปรดยกโทษให้พวกข้าด้วย”

“ข้าไม่ได้โทษหรือโกรธพวกเข้า แต่หากข้าไม่คิดจะกลับไปยังเผ่าหยก ก็ไม่มีใครสามารถบังคับข้าได้ทั้งนั้น”

เยี่ยจิ่งหานก้าวออกไป เหล่าผู้อาวุโสมองหน้ากัน ทำได้เพียงเดินตามเยี่ยจิ่งหานและปกป้องอยู่ด้านหลังเขา

ด้านนอกของค่ายทหารรัฐฉู่

กู้ชูหน่วนบุกเข้ามาเพียงลำพัง

ทหารเข้ามาขวาง ว่าผู้ใดเป็นคนบุกเข้ามา

พระชายาแห่งเยี่ยจิ่งหาน กู้ชูหน่วน

ได้ยินชื่อสามพยางค์ของกู้ชูหน่วน ทหารทุกคนต่างตกตะลึง ปกปิดท่าทีอันสูงส่งของพวกเขาและโค้งตัวคำนับ

“ที่แท้ก็เป็นคุณหนูสามกู้ นายท่านของข้ากล่าวว่า ไม่ว่าจะเป็นสถานที่แห่งใดของรัฐฉู่ ขอแค่ท่านอยากไป ไม่ว่าใครก็ข้ามเข้ามาขวางทั้งนั้น ท่านเชิญเข้าไปด้านในได้เลย”

กู้ชูหน่วนไม่ได้ลงจากหลังม้า ควบม้าเข้าไปด้านในโดยตรง

ทหารในค่ายต่างมองมาที่กู้ชูหน่วนด้วยแววตาแห่งความสงสัย เดาว่านางว่าเป็นใคร เหตุใดถึงสามารถขี่ม้าเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผยได้

หลังจากนั้นไม่นาน ทหารกลุ่มหนึ่งเดินมาพร้อมกับชายหนุ่มผู้หนึ่ง

ชายหนุ่มผู้นั้นมีหน้าตาหล่อเหลา คิ้วของเขาเต็มไปด้วยความเที่ยงธรรม การเคลื่อนไหวและท่าทีของเขาเหมือนกับจักรพรรดิ

เขามองมาที่กู้ชูหน่วน ยิ้มและพูดออกมาว่า “ค่ายทหารรัฐฉู่ ยินดีต้อนรับคุณหนูสามกู้”

นางจะทำให้พวกเขาลำบากใจได้อย่างไร

ในค่าย

เยี่ยเฮาให้คนเตรียมอาหารและสุราชั้นดีเอาไว้เพื่อต้อนรับกู้ชูหน่วน จากนั้นก็สั่งให้ทุกคนออกไป เหลือเพียงคนสนิทไว้ไม่กี่คนเท่านั้น

กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองอาหารที่อยู่บนโต๊ะ อาหารเหล่านั้นไม่เลว และทั้งหมดล้วนเป็นอาหารที่นางชอบ ดูเหมือนว่าจักรพรรดิฉู่จะทำการบ้านมาเป็นอย่างดี และใช้ความพยายามอย่างมากในการสืบหาข้อมูลเหล่านี้

“ค่ายทหารนั้นเรียบง่ายแต่ป่าเถื่อน หวังว่าคุณหนูสามจะไม่ถือสา”

“ผู้มีเกียรติไม่พูดจาอ้อมค้อม เยี่ยเฟิงอยู่ที่ไหน ให้เขาออกมา”

“คุณชายเยี่ยไม่ได้อยู่ที่นี่”

“หากเขายังไม่ออกมา ข้าจะทำสงครามกับค่ายของพวกเจ้า”

แม่ทัพเฉินรู้สึกโกรธเล็กน้อย “คุณหนูสามกู้ รัฐฉู่ของพวกเราขาดแคลนอาหาร เพื่อต้อนรับท่าน พวกเราจึงเตรียมอาหารและสุราชั้นเลิศ ปกติพวกเราจะทานอะไรสักอย่างยังรู้สึกลังเล ท่าน......”

“แม่ทัพเฉิน......”

จักรพรรดิฉู่ขัดคำพูดของเขา

“คุณหนูสามกู้อย่างได้โกรธ แม่ทัพเฉินเป็นคนหยาบกระด้าง”