กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1155

ไป๋หรานกล่าวออกมา “พวกเจ้า จับตัวนางไป”

กู้ชูหน่วนพยายามขัดขืน

คนพวกนั้นก็เข้ามาล้อมมากขึ้น คนจำนวนมากกอดนางไว้แน่น ไม่ว่าจะสลัดอย่างไรก็สลัดไม่หลุด

หากใช้พลังขึ้นมา จากต้องทำให้พวกเขาบาดเจ็บเป็นแน่

กู้ชูหน่วนจึงทำได้เพียงปล่อยวาง ปล่อยให้พวกนางมัดนางไว้และพาตัวนางไป

คนของเผ่าน้ำแข็งขี่ม้าออกไป

นางถูกมัดไว้ด้วยเชือก และถูกพวกนางลากไปทั้งแบบนั้น

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ออกมาดี

หากคนพวกนี้รู้ว่านางคือหัวหน้าเผ่าของพวกนาง ก็คิดไม่ออกเลยว่าพวกนางจะตอบสนองออกมาอย่างไร

ผ่านโรงน้ำชาหลังหนึ่ง

กู้ชูหน่วนเห็นจักรพรรดิเยี่ยแสร้งทำเป็นคุณชายผู้ร่ำรวย นั่งดื่มชาอยู่ในโรงน้ำชา

นางเห็นเช่นนั้นก็ตะโกนออกไป “เสี่ยวเยี่ย นี่ข้าเอง รีบมาช่วยข้าเร็ว”

จักรพรรดิเยี่ยมองมาที่กู้ชูหน่วน จากนั้นก็มองไปยังถ้วยน้ำชาของเขา

เขาหันไปพูดกับเสี่ยวหลี่จือว่า “เหตุใดผู้หญิงคนนั้นถึงได้ตามหลอกหลอนข้าไม่ยอมปล่อย ขนาดออกมาแล้วยังเห็นนางไม่เลิก”

เสี่ยวหลี่จือตกใจ “นายท่าน เหมือนว่าจะเป็นนางจริง ๆ”

จักรพรรดิเยี่ย “ไม่ได้คิดไปเองอย่างนั้นหรือ?”

ไป๋หรานเตะนางจากด้านหลัง “ยังคิดจะเรียกให้คนช่วยอีกอย่างนั้นหรือ ไม่มีทาง รีบไปได้แล้ว”

กู้ชูหน่วนกัดฟันแน่น

บัดซบที่สุด

ตั้งแต่เล็กจนโต มีใครบ้างที่กล้าเตะนาง

“เยี่ยมู่ชวน เจ้าตาบอดหรือยังไง ยังไม่รีบไล่ผู้หญิงเหล่านี้ไปอีกอย่างนั้นหรือ”

จักรพรรดิเยี่ย “ดูเหมือนว่านางกำลังเรียกชื่อข้าอยู่”

เสี่ยวหลี่จือรู้สึกหวาดกลัว “ใช่ ใช่ ใช่ขอรับ......นางช่างโอหังเสียเหลือเกินที่กล้าเรียกชื่อท่านออกมาเช่นนี้”

ไป๋หรานกล่าวออกมาว่า “ผู้หญิงคนนี้เสียสติไปแล้วหรือไง นางคิดว่าหนุ่มน้อยที่อยู่ตรงนั้นคือจักรพรรดิเยี่ยหรือยังไง จักรพรรดิเยี่ยผู้สง่างามจะมาปรากฏตัวอยู่ในที่เช่นนี้ได้อย่างไร”

จักรพรรดิเยี่ย “นางก็เป็นแค่ผู้หญิงอัปลักษณ์ ผู้หญิงอัปลักษณ์ที่อวดดี แต่นางต้องการความช่วยเหลือจากผู้อื่นตั้งแต่เมื่อไหร่”

เสี่ยวหลี่จือ “พูดไปพูดมามันก็จริง แต่คิดไม่ถึงว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายคลึงกันถึงเพียงนี้ นายท่าน พวกเราออกไปจากที่นี่กันเถอะ อย่าไปสนใจเรื่องของคนอื่นเลย”

กู้ชูหน่วนโกรธเป็นอย่างมาก

จักรพรรดิน้อยพวกนี้ทำไปโดยเจตนา

จะต้องเป็นเจตนาอย่างแน่นอน

“ต่อให้มีหน้าตายที่คล้ายคลึงกันมากเพียงใด แต่ก็ไม่มีทางที่เหมือนแม้กระทั่งเสียงหรอกจริงไหม”

ไป๋หรานพูดออกมาด้วยความเย่อหยิ่ง “ทำใจยอมรับเสียเถอะ ไม่มีใครช่วยเจ้าได้ทั้งนั้น”

“ข้าว่าสมองของพวกเขาคงเลอะเลือนไปกันหมดแล้ว อย่างพวกเจ้าคิดว่าจะทำอะไรข้าได้อย่างนั้นหรือ”

“ยังจะอวดดี เจ้าไม่เห็นหรือไงว่าตอนนี้ใครกันแน่ที่กำลังถูกมัดอยู่”

“ต่อให้ไป๋จิ่นไม่อยู่ ฮวาฉี่หลัวก็ยังอยู่ไม่ใช่หรือไง? เหตุใดนางถึงได้สอนลูกศิษย์ที่ไร้สมองและอ่อนแออย่างพวกเจ้าออกมาได้”

“อ่อนแอเสียยิ่งกว่าผักปลา”

นางสามารถสังหารคนพวกนี้ได้ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว

“โอหัง กล้าดียังไงถึงมาว่าทูตศักดิ์สิทธิ์ฮวา”

กู้ชูหน่วนเงียบปาก รอหาโอกาสและเวลาที่เหมาะสมในการหลบหนี

“ทูตศักดิ์สิทธิ์ไป๋ เผ่าหยกรู้ว่าพวกเราอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ พวกเขาได้ส่งจดหมายมาเชิญพวกเราไปยังเผ่าหยกในฐานะแขก”

ไป๋หรานมีความสุขเป็นอย่างมาก หยิบจดหมายเชิญมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“เป็นจดหมายจากเผ่าหยกจริง ๆ พวกเขาเชิญชวนพวกเราด้วยความสัมพันธ์อันดีงาม พวกเราไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ไป พวกเราไปเผ่าหยกกันเถิด ข้าจะพาพวกเจ้าไปเปิดหูเปิดตากับโลกภายนอกเสียบ้าง”

“แต่ไหนแต่ไร เผ่าหยกไม่เคยให้คนภายนอกเข้าไปด้านใน คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเราจะมีโอกาสได้เข้าไป พวกเขาเป็นถึงเผ่าโบราณที่มีอายุมากกว่าพันปี ข้าช่างรู้สึกตื่นเต้นยิ่งนัก”

กู้ชูหน่วนพูดอย่างเกียจคร้าน “หากข้าเป็นพวกเจ้า ข้าจะไม่ไปที่นั่น”

“เพราะเหตุใด?”

“พวกเจ้าก็เป็นคนพูดเอง แต่ไหนแต่ไรเผ่าหยกไม่เคยปล่อยให้คนนอกเข้าไปด้านใน เหตุใดพวกเขาจึงเชิญพวกเจ้าเข้าไป”

“เจ้าจะไปเข้าใจอะไร ผู้อาวุโสจำนวนหนึ่งร้อยแปดท่านของเผ่าน้ำแข็งยอมพลีชีพของตนเองเพื่อขจัดคำสาปโลหิตให้แก่เผ่าหยก พวกเขากระโดดลงไปในเตากลั่นยา หัวหน้าเผ่าของพวกเราก็คือหัวหน้าเผ่าหยก เผ่าหยกเชิญพวกเราไปในฐานะแขก มีอะไรน่าแปลกอย่างนั้นหรือ?”

“ใช่ อีกอย่างได้ยินมาว่าหัวหน้าเผ่าของพวกเรากลับมาแล้ว ไม่แน่ว่าอาจเป็นเพราะหัวหน้าเผ่ารู้ว่าพวกเราอยู่ไม่ไกล ดังนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องมาเชิญพวกเราไป”

กู้ชูหน่วนหัวเราะเยาะออกมา “หัวหน้าเผ่าของพวกเจ้าก็ถูกพวกเจ้ามัดอยู่ไม่ใช่หรือไง”

“เจ้าพึมพำอะไรของเจ้า”

“ข้าบอกว่า ปกติแล้วจดหมายเชิญของเผ่าหยกจะมีดอกแมกโนเลียแนบมาด้วยหนึ่งดอก เมื่อหันหน้าเข้าหาดวงอาทิตย์ ดอกแมกโนเลียจะเปล่งประกายเจ็ดสี จดหมายที่พวกเจ้าได้มาไม่มีดอกแมกโนเลียแม้แต่ดอกเดียว ดังนั้นคงไม่ต้องพูดถึงแสงหลากสี”