กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1159

“เช่นนั้นข้าล่ะ ข้าเองก็ไม่อาจเปิดมันได้”

จอมมารเกาจมูกของนาง ยิ้มและกล่าวออกมาว่า “เด็กโง่ ข้าจะเป็นคนพาเจ้าไป ต่อให้รอยแยกแห่งห้วงมิติฉีกร่างของข้าเป็นชิ้น ๆ ข้าก็จะพาเจ้าไปให้ได้ และไม่มีวันปล่อยเจ้าไปตลอดกาล”

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างอบอุ่น เป็นรอยยิ้มที่ผ่านโลกอย่างโชกโชน

นางพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของจอมมาร ทำท่าทางออดอ้อน เช็ดน้ำตาบนร่างกายของจอมมารอย่างประจบประแจง

จอมมารก็ไม่ได้ใส่ใจ ปล่อยให้นางทำตามใจชอบไปอย่างนั้น

“หลายวันที่ผ่านมานี้ เจ้าไปอยู่ที่ไหนมา? เยี่ยเฟิงได้ทำอะไรเจ้าหรือไม่?”

“ข้าเดินทางไปยังทะเลโลหิตดินแดนแห่งความเพ้อฝัน ถึงตอนนี้ข้ายังไม่เคยได้พบกับเยี่ยเฟิง คนอื่นเองก็ไม่อาจทำอะไรข้าได้”

“เจ้าไปทะเลโลหิตดินแดนแห่งความเพ้อฝันเพื่อสิ่งใด?”

“ไม่มีอะไร เจ้าแค่บอกมาว่า เจ้าอยากจะกลับไปยังดินแดนวิญญาณเยือกแข็งหรือไม่”

“ข้าอยากกลับไป”

“อยากกลับไปยังเผ่าหยกก่อนหรือไม่?”

“ไม่อยากไป ข้ามีแค่พวกเจ้าก็เพียงพอแล้ว”

“ได้ หากเจ้าไม่อยากไปก็ไม่มีใครมาบังคับเจ้าได้ พวกเราไปหาเหวินเส่าอี๋กันเถอะ”

“เขาไม่มีทางกลับไปยังดินแดนวิญญาณเยือกแข็งพร้อมกับข้า”

“ขอแค่เจ้าต้องการ ต่อให้ต้องหามข้าก็จะหามขากลับไปให้ได้”

กู้ชูหน่วนยิ้มออกมา เดินจูงมือจอมมารเข้าไปในถ้ำ

ในถ้ำ จุดสกัดบนร่างกายของเหวินเส่าอี๋ยังคงไม่คลายออก

เขาจ้องมองไปยังมือของจอมมารที่กำลังกุมมือของกู้ชูหน่วนอยู่

กู้ชูหน่วนคิดจะปล่อยมือ แต่จอมมารกลับจับไว้แน่นขึ้น

ดูเหมือนว่าจงใจจะทำให้เหวินเส่าอี๋เห็น หรือไม่ก็ต้องการอวดอะไรบางอย่าง

กู้ชูหน่วนหมดคำจะพูด

ตอนแรกเหวินเส่าอี๋ก็ไม่อยากกลับไปกับนางอยู่แล้ว

ยิ่งเขาทำเช่นนี้ เหวินเส่าอี๋ก็ยังไม่ชอบใจนางเข้าไปใหญ่

จอมมารกล่าวออกมาว่า “เจ้ามีอยู่สองทางเลือก ข้อแรก ถูกเยี่ยเฟิงฆ่าตาย ข้อสอง กลับไปยังดินแดนวิญญาณเยือกแข็งกับข้า และอย่าได้ปรากฏตัวออกมาอีกตลอดกาล”

เหวินเส่าอี๋เบือนหน้าหนี ไม่สนใจคำพูดของเขา

“ดีมาก จิตใจเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ นอกจากพี่หญิง ข้าก็เกลียดที่จะสัมผัสร่างกายของผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ชาย เหวินเส่าอี๋ เจ้ามีเกียรติเป็นอย่างมาก”

ไม่ทันรอให้ทั้งสองคนตอบสนอง จอมมารเข้าไปคลายจุดสกัดบนร่างกายของเขา และหามเขาขึ้นมาบนไหล่

“ปล่อยข้า” เหวินเส่าอี๋ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

จอมมารยิ้มอย่างเยือกเย็น “หากพี่หญิงไม่ห่วงว่าเจ้าจะถูกเยี่ยเฟิงฆ่าตาย เจ้าคิดว่าข้าจะยอมหามเจ้าอย่างนั้นหรือ ชีวิตนี้ของข้ายังไม่เคยหามใครมาก่อนเลย”

กู้ชูหน่วนกระแอมออกมาสองสามครั้ง จากนั้นเดินตามหลังพวกเขาไป

“ข้าจะส่งพวกเจ้ากลับไปยังดินแดนวิญญาณเยือกแข็ง หลังจากนั้นจะไปตามหาเยี่ยจิ่งหาน และข้าจะกลับไปพร้อมกับเขา จากนั้นก็จะไม่กลับมาอีก”

“อย่าทำอะไรเกินตัว เยี่ยจิ่งหาน เขาจะเป็นคนตามหาเอง”

“เยี่ยเฟิงไม่ทำร้ายเขา ทิ้งเขาไว้ที่นี่ดูเหมาะสมกว่า”

“เจ้าคิดว่าด้วยความสามารถของเยี่ยเฟิง เขาจะทำอะไรข้าได้?”

“ข้าพบว่าเวลานี้เจ้าทำตัวไม่น่ารักเอาเสียเลย ก่อนหน้านี้ไม่ว่าพี่หญิงพูดอะไรเจ้าก็ล้วนเชื่อฟัง ทำตัวเหมือนเด็ก แต่เวลานี้นางยอมเจ้าถึงเพียงนี้แล้ว แต่เจ้ากลับทำตัวเหมือนชายผู้อวดดี คิดว่าตนเองเหนือกว่าผู้หญิง?”

“ข้าเป็นชายผู้ยิ่งใหญ่ แน่นอนว่าต้องปกป้องผู้หญิงของตนเองเป็นธรรมชาติ หากแม้แต่ผู้หญิงของตนเองยังไม่อาจปกป้องได้ เช่นนั้นคงเป็นชายที่ไร้ประโยชน์”

กู้ชูหน่วนขี้เกียจที่จะอธิบายในสิ่งที่เหวินเส่าอี๋พูดออกมาให้จอมมารเข้าใจ

นางแค่อยากส่งผู้ชายสองคนนี้กลับไปยังดินแดนวิญญาณเยือกแข็งให้เร็วที่สุด จากนั้นก็กลับมาตามหาเยี่ยจิ่งหานและกลับไปด้วยกัน

ส่วนรัฐเยี่ย......

กู้ชูหน่วนถอนหายใจออกมา

ยังไม่ทันถึงขอบเขตของห้วงมิติ