กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1164

ใบหน้าของเสี่ยวลู่ดูไม่ได้ พูดออกมาอย่างขี้ขลาด “นาย นายท่าน คนตายไม่อาจฟื้นคืน ท่านได้โปรดยกโทษให้ข้าด้วย”

กู้ชูหน่วนทำการตรวจสอบครั้งแล้วครั้งเล่า นางมั่นใจว่าเยี่ยจิ่งหานยังมีลมหายใจหลงเหลืออยู่ แต่ไม่ว่าจะเป็นหัวใจหรือชีพจร เยี่ยจิ่งหานไม่มีร่องรอยของการมีชีวิตอยู่หลงเหลืออีกแล้ว

ร่างกายของเขาแข็งทื่อ แล้วจะรักษาให้หายกลับมาได้อย่างไร

แต่นางไม่เชื่อ นางพยายามสัมผัสไปบนใบหน้าของเยี่ยจิ่งหาน อยากให้ร่างที่อยู่ตรงหน้าของนางเป็นตัวปลอม ไม่ใช่เยี่ยจิ่งหานตัวจริง

แต่นางก็ได้พบกับความผิดหวังอีกครั้ง

ใบไม่ร่องรอยของการปลอบแปลงบนใบหน้าของเขาเลย

กู้ชูหน่วนฉีกเสื้อผ้าของเขาออก รอยแผลเป็นที่เหลืออยู่บนร่างกายของเขาก็เหมือนกับของเยี่ยจิ่งหานทุกประการ

กู้ชูหน่วนทรุดตัวลงอย่างรุนแรง ใบหน้าของนางซีดขาวจนน่ากลัว ปากของนางพึมพำออกมาไม่ยอมหยุด “เป็นไปไม่ได้ เสี่ยวเยี่ยเยี่ยยังไม่ตาย นี่มันเป็นไปไม่ได้......”

“นายท่าน......”

เหวินเส่าอี๋เองก็รู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย

เขาเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน

ไม่กี่วันก่อนหน้านี้อีกฝ่ายยังมีชีวิตอยู่เลย ที่เพิ่งจะผ่านไปได้ไม่กี่วัน แต่อีกฝ่ายกลับสิ้นลมหายใจอย่างน่าอนาถ

เขาต่อสู้กับเยี่ยจิ่งหานมาครึ่งชีวิต เป็นการต่อสู้ที่ยังไม่รู้ผลแพ้ชนะ และในช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาอยากจะสังหารเยี่ยจิ่งหานด้วยมือของเขาเองอยู่หลายครั้ง แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้

แต่ในวันนี้ ศพของอีกฝ่ายกลับวางกองอยู่ตรงด้านหน้าของเขา

เห็นกู้ชูหน่วนโอบกอดศพของเยี่ยจิ่งหาน มันทำให้ความรู้สึกเกลียดชังหลั่งไหลเข้าไปถึงกระดูกดำของเขา

และในตอนนั้นเอง นางก็กระอักเลือดออกมา

“กู้ชูหน่วน......”

พวกของเสี่ยวลู่คิดจะเข้ามาพยุงกู้ชูหน่วน แต่เหวินเส่าอี๋ก็เข้ามาถึงก่อนพวกนาง

กู้ชูหน่วนผลักเหวินเส่าอี๋ออกไป เงยหน้าขึ้นมามองเสี่ยวลู่ในทันที

“ซือม่อเฟยอยู่ที่ไหน เจ้าบอกว่าเอ็นข้อมือและข้อเท้าของได้รับบาดเจ็บ แล้วเวลานี้เขาไปอยู่ที่ไหน?”

“อยู่......อยู่ในรัฐเยี่ย พวกเราอยากจะช่วยจอมมารกลับมา แต่เยี่ยเฟิงวางกับดักไว้มากมาย แม้ว่ากับดักพวกนั้นจะไม่ได้สร้างขึ้นมาเพื่อเอาชีวิตของพวกเรา แต่มันก็ไม่สามารถทำให้พวกเราเข้าไปได้มากกว่านั้นได้”

กู้ชูหน่วนยกศพของเยี่ยจิ่งหานขึ้นมา วางศพของเขากลับเข้าไปในโลงไม้ จากนั้นก็สัมผัสไปบนใบหน้าที่เย็นชาและหล่อเหลาของเขาอีกครั้ง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน นางถึงปิดฝาโลงศพ สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไปอย่างแน่วแน่

“นายท่าน ท่านไปจะที่ใด?”

“ไปหาอาม่อ”

ผู้อาวุโสหกพูดออกมาด้วยความร้อนรน “มานี่ รวบรวมยอดฝีมือของเผ่าหยก พวกเราจะสู้กับรัฐเยี่ยไปพร้อมกับหัวหน้าเผ่า”

“ห้ามใครตามมาทั้งนั้น”

“หัวหน้าเผ่า”

“นี่คือคำสั่ง”

กู้ชูหน่วนจ้องมองพวกเขาด้วยสายตาอันเยือกเย็น แต่เมื่อเห็นท่าทางของพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะใจอ่อน แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่กล้าขัดขืนหรือตามนางไป

ทุกคนไม่กล้าตามไป แต่เหวินเส่าอี๋กลับตามไป

“เยี่ยเฟิงทำลายเผ่าเพลิงฟ้าของข้าจนสิ้นซาก ข้าจะต้องต่อสู้กับเขาจนฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะต้องตาย”

ชายหนึ่งคน หญิงหนึ่งคน ม้าแดงหนึ่งตัว ม้าขาวหนึ่งตัว พวกเขาทั้งสองมุ่งหน้าตรงไปยังรัฐเยี่ย

ระหว่างทาง ไม่มีผู้ใดสามารถขัดขวางพวกเขาได้ทั้งนั้น

ในที่สุด

พวกเขาก็เดินทางมาถึงตำหนักเฟิงเสวี่ย

ตำหนักเฟิงเสวี่ตั้งอยู่ใจกลางของรัฐเยี่ย ซึ่งเป็นสถานที่ที่เงียบสงบมากที่สุด

มีองครักษ์จำนวนมากรักษาความปลอดภัยอยู่ที่นี่ เมื่อเทียบกับพระราชวังแห่งรัฐเยี่ย มันมากมายกว่าหลายเท่า

กู้ชูหน่วนและเหวินเส่าอี๋ยืนอยู่เคียงข้างกัน จ้องมองมาที่ตำหนักเฟิงเสวี่ยด้วยสายตาที่เย็นชา

องครักษ์จำนวนมากล้อมพวกเขาเอาไว้

บนพื้นมีศพจำนวนมากนอนเกลื่อนอยู่ เลือดสดกระจายไปทั่ว

กู้ชูหน่วนใช้พลังภายในของนางเปล่งเสียงออกมา “เยี่ยเฟิง เจ้าออกมาเดี๋ยวนี้”

“ช่างสามหาวยิ่งนัก กล้าดีอย่างไรถึงมาเรียกชื่อท่านอ๋องของพวกข้าโดยตรง”

“ปัง......”

องครักษ์ผู้นั้นเพิ่งจะพูดออกมาเพียงประโยคเดียว เขาก็ถูกกู้ชูหน่วนตบด้วยฝ่ามือ กระอักเลือดออกมาพร้อมกับสิ้นลมหายใจ

“ใครกล้าเข้ามาขวางข้า จุดจบของคนผู้นั้นก็จะเป็นแบบเขา”

เหล่าองครักษ์มองหน้ากันไปมา ไม่มีใครกล้าก้าวออกไปด้านหน้า ไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียง เพียงจ้องมองไปที่กู้ชูหน่วนและเหวินเส่าอี๋ด้วยสายตาแห่งความระมัดระวังเท่านั้น

“หากเจ้ายังไม่ออกมา ข้าจะสังหารทุกคนที่อยู่ในตำหนักเฟิงเสวี่ยให้สิ้นซาก ใช้เลือดของพวกเขาในการแสดงความเคารพให้แก่เยี่ยจิ่งหานที่จากไป”

“ปัง......”

ประตูขนาดใหญ่ถูกเปิดออก เยี่ยเฟิงค่อย ๆ เดินออกมาจากด้านในเพียงลำพังภายใต้ชุดสีเขียวอ่อน

ความหล่อเหล่าปรากฏบนใบหน้าของเขา รู้ร่างของเขาสูงใหญ่ สะพายมั่วฉินไว้ด้านหลัง ก้านไม้ไผ่สีเขียวปักอยู่บนร่างกายของเขาทำให้ดีอิสระเป็นอย่างมาก เขาเหมือนกับคนที่เดินออกมาจากเทพนิยาย

แต่สำหรับกู้ชูหน่วนและเหวินเส่าอี๋แล้ว พวกเขาคงไม่มีใจที่จะชื่นชมในความงดงามของเยี่ยเฟิง