กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 1167

ตอนนั้นหากไม่ได้ความช่วยเหลือของนางกับหมาป่าหิมะ เยี่ยเฟิงจะหนีออกมาจากหน้าผาส่วนลึกแห่งทะเลโลหิตได้อย่างไร

หลายปีที่ผ่านมานี้ เยี่ยเฟิงตามหาและเฝ้ารอนางมาโดยตลอด

นางคิดว่าหลังจากที่ได้เจอกันครั้งนี้ พี่ชายเยี่ยเฟิงจะต้องมีความสุขเป็นอย่างมาก

แต่ตอนนี้......

คิดถึงสิ่งที่เยี่ยเฟิงเคยทุ่มเทและเสียสละให้กับนาง หัวใจของหงซิ่วลุกเป็นไฟ หันหลังและต้องการไปหากู้ชูหน่วนเพื่อทำการแก้แค้น

“เอี๊ยด......”

ประตูใหญ่ถูกเปิดออก เยี่ยเฟิงเดินออกมาจากด้านใน

ร่างกายของเขาผอมแห้ง ใบหน้าของเขาซีดขาว ดวงตาไร้ซึ่งความสดใส มีสีแดงของเลือดกองอยู่ที่ตรงขอบตา

แต่ถึงอย่างไรรูปลักษณ์และหน้าตาของเขาก็ยังคงเป็นที่น่าอิจฉาของชายในโลก

ร่างกายที่เหมือนกับเทพเซียน แม้ว่าจะผอมแห้งลงไปเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ยังเป็นที่น่าดึงดูด ทำให้คงหลงใหลได้อย่างไม่หยุดพัก

หงซิ่วพูดออกมาด้วยความดีใจ “พี่เยี่ยเฟิง”

เหล่าขุนนางและเสนาบดีต่างตื่นเต้นขึ้นมาทันใด ก้มหน้าลงกับพื้นอย่างต่อเนื่อง

“องค์ชายใหญ่ นอกจากท่านแล้ว ไม่มีผู้ใดในรัฐฉู่ที่มีสายเลือดแห่งราชวงศ์เช่นเดียวกันกับองค์ชายรอง ขอให้ท่านเห็นแก่ราษฎรของรัฐฉู่ ขึ้นครองราชย์บัลลังก์ด้วยเถิด”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ องค์ชายรองเป็นตายร้ายดีอย่างไรไม่มีใครรู้ จักรพรรดิพระองค์ก่อนยังเยาว์วัย......หากท่านยังไม่สนใจรัฐฉู่ รากฐานของรัฐฉู่ที่เพิ่งสร้างขึ้นมาได้ไม่นานก็จะล่มสลายลงอีกครั้ง และราษฎรแห่งรัฐฉู่จะต้องเผชิญกับความเดือดร้อน”

“องค์ชายใหญ่ ท่านกรุณาได้โปรดขึ้นครองราชย์บัลลังก์”

ทุกคนต่างตะโกนออกมา เสียงของพวกเขาดังกึกก้องจนได้ยินไปไกลแสนไกล

หงซิ่วพูดออกมาด้วยความเห็นชอบ “พี่เยี่ยเฟิง ข้าว่าท่านขึ้นครองราชย์บัลลังก์เสียเถิด อย่างไรเสียนี่ก็เป็นบัลลังก์ที่เสด็จพ่อและเสด็จแม่ของท่านเป็นคนทิ้งไว้ให้”

เยี่ยเฟิงหันไปมอง ด้วยใบหน้าที่งดงามราวกับเทพธิดาและคล้ายกับกู้ชูหน่วนของนางทำให้สติของเขาหลุดลอย

“พี่เยี่ยเฟิง ท่านได้ยินที่ข้าพูดหรือไม่?”

“เช่นนั้นเจ้าเป็นจักรพรรดินี ข้าอยากให้เจ้าเป็นจักรพรรดินี”

เยี่ยเฟิงเก็บสายตาของเขา เจ้ามองมาที่เหล่าข้าราชบริวาร และกล่าวออกมาอย่างชัดเจน

“เสด็จพ่อทำงานหนักเพื่อแผ่นดินและราษฎรมาทั้งชีวิต เวลานี้เสด็จพ่อได้จากไปแล้ว ในฐานะที่ข้าเป็นลูกชายของเขา ข้าจะรับหน้าที่ดูแลรัฐฉู่ต่อไป สำหรับราชย์บัลลังก์นี้ ข้าจะรับมันไว้ด้วยตัวเอง”

ทุกคนต่างดีใจและส่งเสียงร้องออกมา

“ขอฝ่าบาททรงมีอายุยืน หมื่นปี หมื่น หมื่นปี”

“พี่เยี่ยเฟิง ในที่สุดท่านก็จะได้เป็นจักรพรรดิแล้ว ซิ่วเอ๋อร์ชอบมากเลยที่ท่านจะได้เป็นจักรพรรดิ”

“ข้าเป็นเพียงจักรพรรดิชั่วคราว เมื่อลั่วอิ่งกลับมา ขอแค่เขาต้องการ ตำแหน่งจักรพรรดินี้ข้าก็พร้อมจะมอบให้เขาทุกเมื่อ”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหงซิ่วแข็งทื่อ