"เพราะข้าให้ซาลาเปาเขาไปหนึ่งลูก ปีนั้นที่เขาอายุหกขวบ ชายคนหนึ่งในกลุ่มเดียวกับเขาลอบฆ่าผู้นำกองธงดอกกล้วยไม้และถูกสับละเอียดต่อหน้าทุกคน หลังจากเก้าคนในกลุ่มของเขาถูกทุบตีอย่างโหดเหี้ยม ทั้งหมดก็ถูกโยนลงไปด้านหลังของภูเขาหิมะ"
"ฤดูหนาวปีนั้นหนาวเหน็บเจ็บปวดอย่างมาก หิมะตกหนักไม่มีทีท่าจะหยุดลง ภูเขาปกคลุมไปด้วยหิมะและไม่มีอาหารการกิน และหมาป่าหิมะก็ออกมา คนอื่นอีกแปดคนตายลงและเหลือเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น ข้าเห็นว่าเขาทั้งหนาวทั้งหิวและเจ็บปวด จึงได้แอบมอบซาลาเปาให้เขาลูกหนึ่ง หลังจากนั้น......เขาก็ปฏิบัติต่อข้าเหมือนเป็นญาติสนิทคนหนึ่ง"
"หลังจากนั้นสามีของข้าได้มีเรื่องกับหัวหน้าผู้ดูแลและถูกฆ่าตาย ลูกๆ ที่น่าสงสารของข้าต่างก็ตายลงไปทีละคนอย่างน่าพิศวงและข้าก็ประสบกับความพลิกผัน ตกงานจากการเป็นแม่ครัว แถมยังมาป่วยหนัก นั่นเป็นช่วงเวลาที่โหดร้ายและแสนทุกข์ทรมานมากที่สุดของข้า โชคดีที่เยี่ยเฟิงรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณในการให้ซาลาเปาของข้า เขาดูแลข้ามาโดยตลอด หากไม่มีเขา เกรงว่าข้าคงตายไปนานแล้ว"
"เขาเองยังกินไม่อิ่ม นอนหลับไม่สบาย แต่เขายังเหลือสิ่งที่ดีที่สุดให้กับข้า หลายปีมานี้ เขาดูแลข้าเป็นอย่างดีในทุกวิถีทางที่เป็นไปได้ เพียงเพราะข้าให้ซาลาเปากับเขาไป"
"หกเดือนก่อน ข้าไม่รู้ว่าเขาเป็นเพราะเรื่องอะไร ทำให้เขาต่อต้านผู้นำกองธงดอกกล้วยไม้เป็นครั้งแรก ผู้นำกองธงกล้วยไม้โมโหมากและควักลูกตาทั้งสองของข้าออกมา แถมยังข่มขู่เยี่ยเฟิงด้วยชีวิตของข้า ข้าเจ็บปวดอย่างมาก เจ็บปวดจนเป็นลมหมดสติไป ก่อนที่จะหมดสติก็ได้ยินเสียงระฆังวิญญาณสะบั้น ไข่มุกมังกร และยังให้เยี่ยเฟิงทำงานอะไรบางอย่างแทนเขา"
เมื่อได้ยินคำว่าไข่มุกมังกร สีหน้าของเซี่ยวอวี่เซวียนก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เร็วจนไม่มีใครสังเกตเห็น
"ฉะนั้นแล้ว ผู้นำกองธงกล้วยไม้ต้องการให้เยี่ยเฟิงไปเอาระฆังวิญญาณสะบั้นและไข่มุกมังกรมาให้เขา? ข้ารู้จักระฆังวิญญาณสะบั้น แต่ไข่มุกมังกรคืออะไรหรือ?" กู้ชูหน่วนถาม
ยายเยี่ยส่ายหน้า "ข้าก็เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาเท่านั้น ระฆังวิญญาณสะบั้น ไข่มุกมังกรอะไรนั่น ข้าไม่รู้เลยสักนิด ข้ารู้เพียงว่า ในตอนท้ายผู้นำกองธงกล้วยไม้ได้ยื่นข้อเสนอที่น่าสนใจมาหนึ่งข้อ นั่นก็คือ ขอเพียงแค่เยี่ยเฟิงสามารถหาของที่เขาต้องการได้ เขาก็จะปล่อยพวกข้าและให้พวกข้าเป็นอิสระ"
"สำหรับพวกข้าที่มีฐานะต่ำต้อย โดยเฉพาะเยี่ยเฟิง เงื่อนไขนี้นับว่าเป็นสิ่งล่อลวงที่น่าสนใจอย่างมาก"
"ฉะนั้นเยี่ยเฟิงจึงคิดทุกวิถีทางเพื่อจะได้ครอบครองระฆังวิญญาณสะบั้นจากข้าไป"
กู้ชูหน่วนลูบสัมผัสกล่องไม้มะเกลือที่อยู่ในอก
จนถึงตอนนี้นางก็ยังไม่เข้าใจว่าระฆังวิญญาณสะบั้นนี้มีประโยชน์อะไร ทำไมหลายคนจึงพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้ครอบครองมัน หรือว่าเป็นดังที่ตำนานกล่าวเอาไว้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
เป็นนางเอกที่นิสัยแย่ที่สุดตั้งแต่เคยอ่านมา...
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...