กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 181

“เจ้าเชื่อหรือไม่ว่าพรุ่งนี้ไปร่ำเรียนที่สำนักศึกษาข้าก็จะง่วงหงาวหาวนอนอีกแล้ว”

"มีวันใดที่เจ้าไม่ง่วงหงาวหาวนอน"

“พี่น้องข้าแม้ว่าจะเป็นเรื่องจริงแต่เจ้าก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวตรงไปตรงมาเช่นนี้ก็ได้” กู้ชูหน่วนโอบไหล่ของเขาแต่กลับถูกเยี่ยเฟิงแว๊บผ่านโดยดึงนางให้รักษาระยะห่างที่แน่นอน

นางก็ไม่ได้กระทำอีกเพียงแค่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ค่ำมืดแล้วยังมาที่นี่อีกเจ้ากลัวว่าตนเองจะไม่ได้ตายหรือ?”

“หลายครั้งหลายคราการมีชีวิตอยู่ยากเย็นมากกว่าการตายเสียอีก” เยี่ยเฟิงกล่าวออกมาเสียงเบาประโยคหนึ่ง ตัวอักษรบนป้ายหลุมศพทิ่มแทงดวงตาของเขา

“ใช่สิ การมีชีวิตอยู่ยากเย็นมากกว่าการตายเสมอดังเช่นที่เจ้าเป็นอยู่ในตอนนี้ หัวหน้าสำนักศึกษาอยู่ในปรโลกก็คงจะไม่เป็นสุข”

“ก่อนที่ข้าจะไปหอสะสมตำราข้าพบกับหัวหน้าสำนักศึกษาอย่างเร่งรีบ เขาบอกว่ามีสิ่งของจะให้ข้าดูและก็มีเรื่องที่สำคัญมากเรื่องหนึ่งที่จะบอกข้า ตอนนั้นมีเหล่าทูตจากหลายรัฐมีเรื่องที่จะมาหาหัวหน้าสำนักศึกษา หัวหน้าสำนักศึกษาจึงได้นัดกับข้าว่าต้องไปที่หอสะสมตำราให้ได้ในยามค่ำคืน”

ในใจกู้ชูหน่วนเต้น "เขาบอกเจ้าหรือไม่ว่าต้องการให้สิ่งของอะไรแก่เจ้าหรือว่าเป็นเรื่องสำคัญอันใด?"

เยี่ยเฟิงส่ายศีรษะ “ไม่รู้ชัด เขาแค่บอกว่าอย่าเพิ่งแพร่งพรายออกไป”

“ดังนั้นการตายของหัวหน้าสำนักศึกษาอาจจะเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เขาต้องการจะบอกเจ้า”

เยี่ยเฟิงกอดเข่าของตนและดวงตาเย็นยะเยือกนั้นก็จับจ้องอยู่ที่ป้ายหลุมศพอย่างไม่ลดละ เป็นเวลาเนิ่นนานก็มองออกที่ไม่ไกลนัก

เขาครุ่นคิดอยู่เป็นเวลานานแต่ก็นึกไม่ออกว่าหัวหน้าสำนักศึกษาจะพูดสิ่งใดกับเขา

"ผู้ที่อยู่กับข้าไม่ได้จบลงด้วยดีกันทั้งสิ้น เจ้า......อยู่ให้ห่างจากข้าหน่อยเถอะ"

“ข้าดวงแข็งทำให้ตายยาก” กู้ชูหน่วนไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยจากนั้นหยิบกล่องไม้มะเกลือออกจากอกเขาแล้วโยนให้เยี่ยเฟิงเลย

เยี่ยเฟิงเปิดออก ระฆังสีดำอันหนึ่งก็ปรากฏขึ้นอย่างน่าสนใจนัก

บางส่วนบนระฆังเป็นอักษรสัญลักษณ์ต่างๆที่ดูไม่เข้าใจและบางส่วนเป็นรูปแผนที่ภูมิประเทศ

เขาหายใจแรงขึ้น “ระฆังวิญญาณสะบั้น......เหตุใด......”

“เจ้าอยากได้ระฆังวิญญาณสะบั้นอยู่ตลอดไม่ใช่หรือ? มอบให้เจ้า......สำหรับข้าแล้วก็ไม่ได้มีประโยชน์อันใด”

ดวงตาทั้งสี่ประสานกัน คนผู้หนึ่งปรากฏรอยยิ้มในแววตาอีกผู้หนึ่งปรากฏความวุ่นวายสับสนอยู่ในแววตา