กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 182

“ระฆังวิญญานสะบั้นนี้มีค่าไม่น้อยเลยนะ หยกจันทร์เสี้ยวขององค์หญิงตังตังก็รวมเข้าไปอยู่ในนี้ด้วยซึ่งมีค่าเท่ากับเงินห้าสิบล้านตำลึงถ้วนเลยนะ หากเจ้าไม่รับไว้ก็ระวังว่าข้าจะเปลี่ยนใจไม่ให้เจ้านะ”

กู้ชูหน่วนยัดระฆังวิญญาณสะบั้นไว้ในมือเขา

เยี่ยเฟิงกุมระฆังวิญญาณสะบั้นราวกับว่ากุมโลกทั้งใบเอาไว้

บอกว่าไม่ตื้นตันใจนั้นเป็นการโกหก

เป็นเพราะรู้สึกตื้นตันใจดังนั้นชั่วขณะหนึ่งก็ไม่รู้ว่าจะกล่าวสิ่งใดดี

เขาต้องการระฆังวิญญาณสะบั้น

ต้องการยิ่งนัก

มีเพียงระฆังวิญญาณสะบั้นเท่านั้นที่สามารถทำให้พวกเขาเป็นอิสระ

แต่เขาเกรงว่าจะเป็นการสร้างปัญหาให้กับกู้ชูหน่วน

“อย่าได้มองข้าด้วยสายตาเช่นนี้ ช่างขนลุกยิ่งนัก”

"ขอบคุณ"

“ระฆังวิญญาณสะบั้นอันเดียวมีสิ่งใดน่าขอบคุณ หากต้องการขอบคุณจริงๆเจ้าบอกข้าทีว่าที่ใดที่สามารถหาหญ้านรกได้”

“หุบเขากลืนวิญญาณ”

กู้ชูหน่วนมือสั่น "หุบเขากลืนวิญญาณ? เจ้าบอกว่าที่หุบเขากลืนวิญญาณมีหญ้านรก?"

“ใช่ แต่หุบเขากลืนวิญญาณนั้นยากต่อการฝ่าเข้าไป ที่นั่นเป็นเขตบรรจบของเผ่าปีศาจและเผ่ามนุษย์และยังเป็นเขตบรรจบของรัฐเยี่ย รัฐฉู่ รัฐจ้าวและรัฐหวานับว่าเป็นเขตไร้การดูแลในสามแห่งซึ่งผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นั่นล้วนเป็นผู้คนที่เลวทรามชั่วช้าทั้งสิ้น"

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่ามีหญ้านรกอยู่ที่นั่น?”

“ได้ยินโดยไม่ตั้งใจ หากเจ้าต้องการไปยังหุบเขากลืนวิญญาณจริงๆทางที่ดีให้เทพแห่งสงครามไปพร้อมกับเจ้า หรือไม่ก็ให้เทพแห่งสงครามช่วยเจ้าหาหญ้านรก”