"ใครกล้าแตะต้องตัวเขา ห้ามศพข้าไปก่อน"
กู้ชูหน่วนตะโกนออกมาด้วยความโกรธและรัศมีความโหดร้ายก็แผ่ออกมา
นางอายุยังน้อย แต่ความแข็งแกร่งนั้นดูทรงพลัง โดยเฉพาะสายตาคู่นั้นที่อยู่นอกผ้าคลุมหน้าซึ่งดูเย็นชาและน่าเกรงขาม
ทุกคนต่างพากันตัวสั่นไหวอย่างอธิบายไม่ถูก
ช่างดูทรงพลังแข็งแกร่งอย่างมาก
ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทักษะฝีมือทางด้านการต่อสู้เลยจริงๆ อย่างนั้นหรือ?
ทำไมพวกเขาถึงรู้สึกว่าจิตวิญญาณของพวกเขาต่างกำลังสั่นคลอน?
ไม่รู้ว่าอาจารย์ซั่งกวนปรากฏตัวออกมาตอนไหนและเสียงใสราวกับสายน้ำบริสุทธิ์ของเขาก็เปล่งออกมาช้าๆ
"ในเมื่อเยี่ยเฟิงปรากฏตัวออกมาแล้ว เช่นนั้นก็ให้เขาชี้แจงเรื่องทั้งหมดให้กระจ่าง แม้ว่าเขาจะเป็นฆาตรกร สำนักศึกษาของเราก็ต้องให้โอกาสเขาในการอธิบายออกมา"
อาจารย์ซั่งกวนมีตำแหน่งสูงในสำนักศึกษานี้ คำพูดที่เขาพูดออกมานั้น ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่มีใครกล้าหักหน้าเขา
"เจ้ามีเรื่องที่ต้องทำไม่ใช่หรือ? กลับมาทำไมล่ะ?" กู้ชูหน่วนถาม
เยี่ยเฟิงไม่สนใจสายตาของทุกคนที่กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาที่อดไม่ได้อยากกำจัดเขาไป แต่เขาพูดออกมาด้วยเสียงเรียบ "จู่ๆ ก็นึกถึงเรื่องที่สำนักศึกษาได้ เทียบดูแล้วมันง่ายกว่าเรื่องที่ข้าต้องไปจัดการมาก ข้าก็เลยมาที่นี่ก่อน"
กู้ชูหน่วนสบตากับเยี่ยเฟิงและยิ้มให้กันและกัน
คำพูดบางคำ ไม่จำเป็นต้องเอ่ยออกมา
พวกเขาสามารถคาดเดาความรู้สึกของกันและกันได้
กู้ชูหน่วนเข้าใจเป็นอย่างดี
เยี่ยเฟิงจะต้องรู้อย่างแน่นอนถึงเรื่องที่นางกำหนดระยะเวลาสามวันกับสำนักศึกษาและกลัวว่านางจะถูกคนในสำนักศึกษาเล่นงาน ดังนั้นเขาจึงยอมหันหลังกลับมาที่วำนักศึกษาหลวงนี้
"เยี่ยเฟิง เจ้าบอกว่าเจ้าไม่ได้ฆ่าหัวหน้าสำนักศึกษา เจ้ามีหลักฐานอะไรเพื่อพิสูจน์ว่าเจ้าไม่ได้เป็นคนลงมือหรือไม่?"
"ข้าไม่มีหลักฐานอะไร แต่ข้าเยี่ยเฟิง มีจิตสำนึกที่ชัดเจน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์