กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 189

เยี่ยเฟิงสีหน้าเปลี่ยน ร่างกายสั่นเทิ้ม กล่าวขึ้นว่า“เช่นนั้นท่านยายล่ะ ถูกจับแล้วหรือ?”

“น่าจะ....ยังนะ....”

“โว้ย....”

การเคลื่อนไหวของเยี่ยเฟิงรวดเร็วมาก ชั่วพริบตาเดียวสามารถหายไปได้

หากไม่ใช่ผู้มากฝีมือของสำนักศึกษาล้อมเขาไว้ เกรงว่าเขาจะหายไปจากระดับสายตาเลยทีเดียว

ผู้อาวุโสเฉินสะบัดมือ กล่าวขึ้นว่า“ให้เขาไปเถิด”

ผู้มีฝีมือสูงของสำนักศึกษาถอย ชั่วพริบตาเดียวเยี่ยเฟิงก็หายตัวไป

อาจารย์ฉางไม่พอใจจึงเริ่มบ่นพึมพำ

กู้ชูหน่วนสีหน้าอึมครึม กวักมือกล่าวว่า“เสี่ยวเซวียนเซวียน พวกเราไปดูที่หมู่บ้านเสี่ยวเหอกัน”

พูดจบไม่รอให้เหล่าอาจารย์ตอบตกลง ก็ได้วิ่งออกจากสำนักศึกษากันเสียแล้ว

“ไม่เคารพอาจารย์ ไม่เคารพอาจารย์เลย ผู้อาวุโส นักเรียนดื้อหัวแข็งเช่นนี้ ไม่ว่าอย่างไรจะต้องไล่ออก”

“ถึงเวลาเข้าเรียนแล้ว ทุกคนแยกย้ายกันเถิด “ผู้อาวุโสเฉินก็ไม่เสียเวลาพูดมากกับอาจารย์ฉาง ภายในใจคาดเดาอยู่ตลอดว่าเพราะเหตุใดเยี่ยเฟิงถึงได้รับบาดเจ็บหนักอย่างนั้น

หมู่บ้านเสี่ยวเหอ

ตอนที่กู้ชูหน่วนทั้งสามคนมาถึง ใต้เท้าม่อได้สั่งคนมาจับท่านยายเยี่ยแล้ว ผู้ใหญ่บ้านและอาณาประชาราษฎร์ชาวบ้านจำนวนไม่น้อยได้คุกเข่าลงอ้อนวอน แต่ทว่ากลับถูกใต้เท้าม่อถีบออก

เยี่ยเฟิงเขย่งเท้าเล็กน้อย ประคองผู้ใหญ่บ้านที่ถูกถีบไว้ และมองใต้เท้าม่อด้วยแววตาเย็นชา

ทหารองครักษ์ผู้หนึ่งตะโกนกล่าวร้องเสียงสนั่น

“คือเยี่ยเฟิง เขาคือเยี่ยเฟิง”

“อะไรนะ เจ้าคือเยี่ยเฟิงหรือ?เจ้าสังหารหัวหน้าสำนักศึกษาหรือ?ทหารจับเขาไว้”

ฉิ่งๆๆๆ.....