กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 210

เจียงซวี่โมโหมาก

กู้ชูหน่วนไม่ได้คิดจะปล่อยเขา เพียงแค่แมวหยอกหนูล้อเขาเล่นเอง

“กรึกๆ.....”

เป็นอีกสองไหที่กรอกลงไป เจียงซวี่รู้สึกแน่นท้อง สมองมึนงงหน้ามืด

“เจ้าพูดกลับกลอกไม่รักษาคำพูด...อืม.....”

“เพล้ง....”

กู้ชูหน่วนทิ้งไหเหล้าลง กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“มีกฏที่บอกว่าข้าจะต้องรักษาคำพูดหรือ?”

“เจ้า....เจ้าแกล้งหลอกข้า”

“ใช่ ข้าแกล้งหลอกเจ้า สิ่งที่เจ้าทำกับเยี่ยเฟิง แม้จะใช้การลงโทษที่โหดร้ายที่สุดในโลกก็ไม่สามารถชดเชยได้ นอกจากนี้... ข้ากู้ชูหน่วนไม่ใช่คนที่ใจดี "

เจียงซวี่ยังอยากจะพูด กู้ชูหน่วนส่งสายตาให้อี้เฉินเฟย เขาเลยกดจุดเขาทันที แล้วเปลี่ยนชุดเขากับเยี่ยเฟิง

กู้ชูหนวนยิ้มอย่างเยือกเย็น กล่าวว่า“วางใจ หากเจ้าทำดี บางทีผู้นำกองธงกล้วยไม้อาจจะรักทะนุถนอมเจ้าก็ได้ เจ้าไม่ต้องอิจฉาเยี่ยเฟิงอีกแล้ว เจ้าต้องรู้สึกเป็นเกียรติถึงจะถูก”

เจียงซวี่พยายามกล่าวพูดออกมา แต่กลับไม่มีเสียงออกมาเลย เพียงแค่มองกู้ชูหน่วนกับอี้เฉินเฟยด้วยความอ้อนวอน

ผู้นำกองธงกล้วยไม้เป็นคนอย่างไร เขารู้ดี เขาไม่อยาก....ไม่อยากกลายเป็นคนคอยปรนนิบัติ

นึกถึงโชคชะตาหลังจากกลายเป็นคนปรนนิบัติแล้ว เจียงซวี่ถึงกับตัวสั่นเทิ้ม แต่กู้ชูหน่วนและอี้เฉินเฟยไม่แสดงความเมตตา พวกเขาเพียงแค่ช่วยนำเยี่ยเฟิงที่มึนเมามาไว้ด้านหลัง และกล่าวทิ้งประโยคไว้ว่า “ไม่ต้องกังวล ข้าสัญญาตอนที่ผู้นำกองธงกล้วยไม้โปรดปรานเจ้า พวกข้าจะเคลื่อนไหวโดยไม่รบกวนถึงเขาเด็ดขาด”

พูดจบ ทั้งสามคนเลยหลบทางด้านหลัง

ประตูหอคอยเปิดออก ได้มีผู้ถือธงเข้ามาคนหนึ่ง พอเขากวักมือ เลยมีคนยกเขาขึ้น ส่งเขาไปบนยอดสูงสุด

เจียงซวี่ขมวดคิ้วลิ่วตา อยากจะเตือนเขา แต่เขาไม่ได้สนใจสายตาของเขา เพียงแค่สั่งให้คนใช้หามเขาไป

ในหอคอยเงียบสงบกลับมา กู้ชูหน่วนยืนขึ้นและออกมา

อี้เฉยเฟยมองเจียงซวี่ที่ถูกหามเดินออกไปไกลแล้ว กล่าวอย่างลึกซึ้ง