อี้เฉินเฟยปลอมตัวเป็นเจียงซวี่ เขาลงจากชั้นที่เจ็ดของหอคอยไปยังชั้นที่หก ผู้มีหน้าที่เฝ้าหอคอยโค้งคำนับโดยไม่สงสัยอะไรเลย
“วันนี้ผู้นำกองธงอารมณ์ดี ให้ข้าพาคนคอยปรนนิบัติทั้งหมดในหอคอยไปรับใช้ พวกเจ้าสองคนมาไปพาคนคอยปรนนิบัติทั้งหมดในหอคอยออกมาเสีย”
อี้เฉินเฟยสั่งด้วยน้ำเสียงที่ยโสโอหัง ว่าแล้วก็โยนกุญแจออกไป
“ทะ... ทั้งหมด...”
“ทำไม เจ้าไม่เห็นด้วยกับผู้นำกองธงงั้นรึ”
“ไม่ๆ ไม่ขอรับ ข้าน้อยมิกล้า ข้าน้อยจะรีบจัดการเดี๋ยวนี้”
ผู้คุมทั้งสองนึกสงสัยอยู่ในใจ แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่อึมครึมของอี้เฉินเฟย พวกเขาก็ไม่กล้าสงสัยอะไรอีก ถึงอย่างไรก็เป็นที่รู้กันดีว่าในเผ่าปีศาจแห่งนี้ เจียงซวี่โหดเหี้ยมอำมหิตขนาดไหน
จากชั้นเจ็ดถึงชั้นสอง พวกเขาทั้งหมดผ่านมาได้อย่างปลอดภัย
กู้ชูหน่วนละเลงใบหน้าของเยี่ยเฟิงจนเปื้อนและประคองเขาที่เมามายเข้าไปรวมกับฝูงชน
ถึงจะบอกว่าประคอง แต่จริงๆ ควรเรียกว่าแบกมากกว่า ตอนนี้เยี่ยเฟิงทิ้งตัวนอนพาดอยู่บนตัวนางจนนางเหนื่อยแทบหมดแรง
ผู้ถือธงที่คอยคุมคนปรนนิบัติจำนวนมากเริ่มกระซิบกระซาบกัน
“มีคนอยู่ในหอคอยเกือบห้าสิบคนเชียวนะ ผู้นำกองธงจะเพลิดเพลินเกินไปแล้วหรือเปล่า”
“ชู่ว เราวิพากษ์วิจารณ์ท่านผู้นำกองธงได้ที่ไหนกัน อีกเดี๋ยวถ้ามีใครได้ยินเข้าได้ถูกลงโทษกันพอดี”
“เปล่า ที่ข้าหมายถึงก็คือตอนนี้มันดูผิดปกติเกินไป ด้วยนิสัยของท่านผู้นำกองธง ต่อให้จะเพลิดเพลินแค่ไหน เขาก็จะเลือกแค่ไม่กี่คนจากทั้งสามหอคอย เหตุใดคราวนี้จึงให้เลือกคนปรนนิบัติจากทั้งหอคอยเลยเล่า”
“ใครจะไปรู้ เอาน่ะ นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ข้ารับใช้อย่างเราจะจัดการอะไรได้ ทำตามที่ท่านปรมาจารย์บอกก่อน พาคนพวกนี้ไปที่ป้อมปราการกันเถอะ”
เมื่อเห็นว่าใกล้จะลงไปที่ชั้นหนึ่งของหอคอย
กู้ชูหน่วนก็รีบจ้องมองไปรอบๆ เผื่อเกิดเหตุสุดวิสัย
“หยุดอยู่ตรงนั้น พวกเจ้าลงมาทำอะไรกันมากมายขนาดนี้” ผู้ถือธงที่อยู่บริเวณหอคอยชั้นหนึ่งขวางพวกเขาไว้
อี้เฉินเฟยก้าวออกมาและมองพวกเขาอย่างเหยียดหยาม
“วันนี้ผู้นำกองธงอารมณ์ดี สั่งให้คนปรนนิบัติทุกคนในหอคอยไปปรนนิบัติ พวกเจ้ายังไม่รีบหลีกทางอีก”
“ผู้นำกองธงมีคำสั่งลงมาแล้วรึ เหตุใดพวกเราจึงยังไม่ได้รับคำสั่ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์
คือตัวเองไม่มีเงิน แต่คิดจะเอาทุกอย่างด้วยราคาสูงเสียดฟ้า แล้วก็หาคำพูดให้คนอื่นจ่ายแทน ตัวเองหาประโยชน์จากคนใกล้ตัวแต่กลับเอาใจให้คนอื่นตลอดเนี่ยนะ...
แม่นางกู้เกินเยียวยาแล้วเด้อ 555...
เยี่ยเฟิงเป็นคนดีมาก แต่เขาทนงตัวเกินไป ชีวิตที่ผู้อื่นฝ่าฟันเพื่อแย่งชิงลมหายใจเขาไว้ แต่เขาก็ดิ้นรนกลับไปหาความตายอยู่เรื่อย...
ท่านอาจารย์พูดให้คิดดีมากเลย แต่อาหน่วนจะเข้าใจไหม นางดูมั่นหน้า มั่นใจเกิตเหตุแบบไม่สนสี่สนแปดใดใดเลย...
อยากให้กลับมาอัพเดทไวๆนะคะ ขอบคุณมากค่ะ...
สรุปเรื่องนี้มีตอนจบมั้ยค่ะ...
รอตอนจบอยู่นะคะ ใจบางไม่ไหวแล้วทรมาน...
รออัพเดทอยู่นะคะ...
เมื่อไหร่จะอัพต่อค่ะ...