กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 215

ผู้ถือธงสงสัยน้อยลงแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “เชิญทุกท่านลงมาตรวจร่างกายสักหน่อย”

กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า "ศัตรูกำลังไล่ตามมาแล้วยังจะต้องตรวจร่างกายอีกหรือ? เป็นไปได้ไหมว่าเจ้าสมรู้ร่วมคิดกับศัตรูและจงใจให้พวกเขาไล่ตามพวกเราทัน?"

“ปรักปรำ พวกข้าจะสมรู้ร่วมคิดกับศัตรูได้อย่างไร”

“งั้นยังไม่รีบปล่อยให้ผ่านอีก พวกเจ้าขวางพวกเขาเอาไว้ก่อน พวกข้าไปตรวจร่างกายที่ยอดเขาลูกที่สี่ก็เหมือนกัน”

"คือ......"

อี้เฉินเฟยกล่าวขึ้นในเวลาที่เหมาะสมว่า "ทำตามที่นางบอก จำไว้ หากไม่ขวางพวกเขาเอาไว้นับจากวันนี้ไปพวกเจ้าไม่ต้องประจำการอยู่ที่นี่แล้ว"

คำพูดของอี้เฉินเฟยนั้นเบาแต่พลังการยับยั้งนั้นเต็มเปี่ยมนัก

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่าปกติเจียงซวี่ใช้อำนาจและบารมีมากมาย พวกคนใช้จึงได้เกรงกลัวที่จะทำให้เขาขุ่นเคือง

ในระยะไกลก็ไม่รู้ว่าปรมาจารย์หลินได้กรงเลื่อนมาจากที่ใดซึ่งกำลังไล่ตามพวกเขามาพร้อมตะโกนอยู่ด้านหนึ่ง

"ขวางพวกเขาเอาไว้......รีบขวางพวกเขาเอาไว้"

ระยะนั้นไกลปรมาจารย์หลินพูดสิ่งใดทุกคนนั้นไม่ได้ยิน

กู้ชูหน่วนกล่าวเร่งเร้าว่า "มัวแต่ทำสิ่งใดอยู่ ปล่อยธนูยิงพวกเขาตายให้หมด อย่าได้ปล่อยให้พวกเขากระทำสำเร็จโดยเด็ดขาด แม้ว่าผู้นำกองธงจะไม่สนใจความเป็นความตายของผู้คอยปรนนิบัติเหล่านี้แต่ก็ไม่มีวันให้ผู้คอยปรนนิบัติถูกคนช่วยเหลือไปได้"

เหล่าผู้ถือธงทั้งหลายลังเลครู่หนึ่งจากนั้นก็ให้นักยิงธนูปล่อยลูกธนูในทันที

อี้เฉินเฟยเสริมประโยคหนึ่งขึ้นว่า "เปิดเส้นทาง"

“เปิดประตูออกให้พวกเขาผ่านไป”

"ขอรับ"

ประตูเปิดออกกรงเลื่อนเดินหน้าไปตามเส้นทางต่อโดยไปทางด้านยอดเขาลูกที่สี่

กู้ชูหน่วนยกมือชมผู้ถือธงและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ทำได้ดีมาก หากเจ้าสามารถฆ่าคนสารเลวพวกนั้นได้ ข้าจะให้ปรมาจารย์เจียงขึ้นเงินค่าจ้างและเลื่อนตำแหน่งให้เจ้าในภายหลัง”