เมื่อใกล้จะถึงยอดเขาลูกที่สี่ เหล่าผู้ถือธงของป้อมปราการที่สี่ก็โบกธงอยู่ไกล ๆ เพื่อให้พวกเขาหยุดเพื่อตรวจสอบ
กู้ชูหน่วนตะโกนบอกทุกคนว่า "เมื่ออยู่ห่างจากป้อมปราการในระยะห้าเมตร ให้ทุกคนกลั้นหายใจ"
ทุกคนพยักหน้า
กระเช้าใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ อี้เฉินเฟยกลั้นหายใจไปพลางและปิดปากของเยี่ยเฟิงไปพลาง
ในขณะที่ตะโกนเสียงดัง กู้ชูหน่วนก็ยกมือขึ้นและโรยผงยาให้กระจายไปทางเหล่าผู้ถือธงของป้อมปราการ "ศัตรูกำลังโจมตี มีศัตรูกำลังไล่ตามพวกเรามาจากด้านหลัง"
ไม่รู้ว่าผงยานั่นปรุงอย่างไร ปริมาณยาเยอะมาก เพียงแค่สูดหายใจเข้าไปเล็กน้อย เหล่าผู้ถือธงของป้อมปราการก็ล้มลงทีละคน
กู้ชูหน่วนยกมือขึ้นและกระโดดออกจากกระเช้า นางเปิดประตูด้วยตนเองและปล่อยให้กระเช้าเดินหน้าต่อไป จากนั้นก็กระโดดกลับมา
ฉ่า......
แม้แต่อี้เฉินเฟยก็ไม่สามารถหายใจเข้าลึก ๆ ได้
นี่......
เหล่าผู้ถือธงทั้งหมดของป้อมปราการที่สี่ล้มลงแล้ว?
หากไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง เขาแทบไม่อยากจะเชื่อเลย
"แม่สาวน้อย เมื่อครู่เจ้าโรยอะไร?"
"ผงยาสลบ เป็นยาชนิดหนึ่งคล้ายกระดูกอ่อน ข้าเห็นว่าในหอคอยมีผงยาอยู่มากมาย น่าจะเป็นยาที่เอาไว้ใช้จัดการกับผู้ปรนนิบัติ ข้าจึงหยิบมาและเพิ่มผงยาสลบลงไปปริมาณมาก ภายในสามวันนี้ พวกเขาจะไม่ฟื้นขึ้นมาอย่างแน่นอน"
“จอมยุทธ์หญิง ท่านช่างเก่งกาจยิ่งนัก" เหล่าผู้รับใช้มองนางอย่างเลื่อมใส
ในขณะที่พวกเขากำลังผ่อนคลาย จู่ ๆ กระเช้าลอยฟ้าก็มีเสียงดังเอี๊ยด และพวกเขาก็หยุดอยู่กลางอากาศ เดินหน้าก็ไม่ได้ ถอยกลับก็ไม่ได้
เหล่าผู้รับใช้ต่างตื่นตระหนก และแต่ละคนก็จับขอบกระเช้าไว้แน่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์