กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 232

ไร้ซึ่งกำลังภายในแล้วยังกล้ามาเข้ามาร่วมด้วย

นางรู้หรือไม่ว่าแท้ที่จริงแล้วชายชุดแดงผู้นั้นคือจอมมารแห่งเผ่าปีศาจ

พวกเขาสูญเสียเรี่ยวแรงไปมากเท่าใดและยังเสียสละคนมากเท่าใดถึงได้ขังเขาเอาไว้ในป่าไผ่ได้

และนี่ก็ยังเป็นช่วงเวลาสำคัญที่เขาได้สูญเสียยุทธ์และสูญเสียกำลังภายในส่วนใหญ่ไปจึงจะทำได้

กลิ่นคาวแห่งการสังหารในกายของลูกน้องของชายชุดแดงเยือกเย็นขึ้นกะทันหันและรอที่จะก้าวไปด้านหน้า

มืออันขาวของชายชุดแดงโบกเล็กน้อยเป็นการส่งสัญญาณว่าอย่าขยับ ลูกน้องนั้นถึงได้หยุดฝีเท้าลง

“น้องชาย เจ้าหน้าตาหล่อเหลา ไม่ต้องกลัวพี่สาวจะบังให้เจ้าเอง”

พรึ่บ......

คนบางส่วนตกใจเสียจนล้มลงกับพื้นไปเลย

แม้แต่ลูกน้องนักสังหารของจอมมารก็ขยับเท้าไปมาเช่นกัน และมองไปยังกู้ชูหน่วนอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา

บรรยากาศราวกับว่าเย็นลงแล้ว

กู้ชูหน่วนแตะคาง

มารผู้นี้เป็นควรมาจากไหนนะ? ทุกๆคนลักษณะอารมณ์เช่นเดียวกันทั้งนั้น?

ดูเหมือนว่าจะไร้ซึ่งกำลังภายในเคลื่อนไหวในตัวของเขา

ทุกคนคิดว่าจอมมารถูกลวนลามเช่นนี้ต้องรู้สึกโกรธเคืองเป็นแน่และตบฝ่ามือลงไปต่อหญิงผู้นั้น คิดไม่ถึงว่าจอมมารจะเงยหน้าอันเย้ายวนขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเล็กน้อยนั้นปรากฏขึ้นที่มุมปากราวกับเด็กน้อยผู้เชื่อฟัง

“ดีสิ พี่สาวช่างดีนักน่ารัก”

"พรึ่บ......"

ในฝูงชนก็มีคนสองสามคนตกใจจนล้มลงไปเสียแล้ว

ใบหน้ากลิ่นไปสังหารอันเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งนั้นกระตุกขึ้นเล็กน้อยจนแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาและหูของตนเอง

นายท่านเรียกนางว่า......พี่สาว......

แล้วยัง.....ยิ้มให้กับนาง......

เขาไม่ได้ยินผิดหรอกหรือ?

กู้ชูหน่วนยิ้มเล็กน้อยจากนั้นหยอกล้อต่อขากรรไกรล่างอันขาวบอบบางของเขาแล้วยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "น้องชายเข้าทางพี่สาวนั้นชื่นชอบนัก"

วิทยายุทธนี้คุ้มค่ากับความพยายามอันล้ำเลิศในการคิดวางแผนซุ่มโจมตีของพวกเขา

“น้องชาย พี่สาวจะพาเจ้าจากไปก่อน”

"ดีสิ"

กู้ชูหน่วนกอดเอวของเขา ได้กลิ่นหอมจางๆของดอกมั่นถัวหลัวบนร่างกายของเขาแล้วยิ้มขึ้นที่มุมปาก

นางไร้ซึ่งกำลังภายในแต่วิชาตัวเบากลับไม่เลว จึงวิ่งหนีไปท่ามกลางความวุ่นวาย

ยอดฝีมือจำนวนไม่น้อยคอยเฝ้าดูพวกเขาอยู่ตลอด

เมื่อเห็นว่าพวกเขาจะหนีไปแล้วแต่ละคนก็ทำสัญญาณมือทั้งคู่ไปทางกู้ชูหน่วน

มืออันขาวผุดผ่องของจอมมารเหน็บเส้นผมด้านหลังใบหู เมื่อเห็นฉากนี้แล้วรอยยิ้มบนใบหน้าก็เย็นชาลงเล็กน้อยจากนั้นค่อยๆยกมือขึ้น พวกยอดฝีมือเหล่านั้นก็แตกออกเป็นละอองเลือดทีละคนๆ

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเพียงแค่ในชั่วพริบตา เขานั้นยกมือขึ้นตามอำเภอใจแต่ทำให้คนเป็นสิบชีวิตจากลาโลกนี้ไปตลอดกาล

หมายเหตุ

ชุดเยียนหลอ ชุดคลุมโบราณประเภทหนึ่ง