กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 258

คำพูดที่ฟังดูครอบงำนั้นปะปนกับความข่มขู่ ราวกับหากมีใครกล้าก้าวออกไป เช่นนั้นก็จะเป็นจุดจบของชีวิตเขาคนนั้น

เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ร่างกายของเยี่ยเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะสั่งสะท้าน

ความผิดปกติของเขาทำให้อัครมเหสีฉู่เกิดความรู้สึกสงสัย

เยี่ยเฟิงกำลังกลัวอะไร?

"บึ้ม......"

ชายที่ตกลงมาจากฟากฟ้าลงมาที่ด้านหน้าของเยี่ยเฟิงและความแข็งแกร่งของเขานั้นมหึมาจนพื้นดินสั่นสะเทือนและแตกร้าว เช่นนี้ก็สามารถเห็นได้ว่ากำลังภายในของเขานั้นมีความแข็งแกร่งมากแค่ไหน

"เสี่ยวเฟิงเอ๋อร์ เจ้าทำให้ข้าต้องหาเจ้าอยู่นานเชียว"

คนที่มานั้นเป็นชายวัยกลางคนในวัยสี่สิบของเขา เขาสูงและแข็งแกร่ง มีดวงตาที่เฉียบแหลมเหมือนนกอินทรีที่ทำให้ผู้คนสั่นเทา เขามีรูปร่างที่สูงและใหญ่กำยำกว่าคนอื่นมาก

ด้านหลังของเขายังมีผู้พิทักษ์ที่ติดตามมาด้วยอีกสี่คน และนั่นถือเป็นผู้พิทักษ์มือฉมังของเขา

แต่ละคนนั้นดูแข็งแกร่งและกำยำมีกล้ามเนื้อแน่น

"ผู้......ผู้นำกองธง"

สีหน้าที่ซีดเผือดของเยี่ยเฟิงพูดออกมาด้วยอาการปากสั่น

ปีนี้เขาอายุสิบแปดปีและเขาถูกส่งไปอยู่กับผู้นำกองธงตั้งแต่อายุห้าขวบ เขาได้รับความอัปยศอดสูมาเป็นเวลากว่าสิบสามปี สามารถกล่าวได้ว่า เขาอาศัยอยู่ในเงามืดมาเกือบตลอดชีวิตของเขา

สำหรับผู้นำกองธงกล้วยไม้แล้วนั้น เขาเกิดความหวาดกลัวขึ้นจากจิตวิญญาณภายใน

เยี่ยเฟิงอดไม่ได้ที่จะคุกเข่าลง แต่เขาก็ไม่อยากให้อัครมเหสีฉู่ต้องมารู้ว่าเขาเป็นเพียงผู้คอยปรนนิบัติที่น่ารังเกียจและต้อยต่ำ

ท่ามกลางความสับสนและวิตกกังวล ทำให้เยี่ยเฟิงไม่อาจควบคุมความคิดของเขาได้เลย

หากเขาจะคุกเข่าลงไปก็ไม่ใช่ ไม่คุกเข่าก็ไม่ถูก เขาทำได้เพียงยืนตัวแข็งเช่นนั้นและยืนมองผู้ชายคนนั้นที่ทำให้เขาหวาดกลัวถึงกระดูกดำ

อัครมเหสีฉู่เดินผ่านเยี่ยเฟิงไปและสังเกตผู้ที่เข้ามาทั้งห้าคน "พวกเจ้าคือใครกัน? มาหาเยี่ยเฟิงเพื่ออะไร?"

ดวงตาที่คมกริบของผู้นำกองธงกล้วยไม้หรี่ลงเล็กน้อยและมีลำแสงเย็นเฉียบพุ่งเข้าหาอัครมเหสีฉู่ คำพูดที่พูดออกมาทำให้ผู้ฟังไม่อาจเข้าใจความหมายที่แท้จริงได้ แต่กลับทำให้เยี่ยเฟิงราวกับถูกฟ้าผ่า