กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 259

ปล่อยให้เยี่ยเฟิงแก้ปัญหาน่ะเหรอ

ถ้าเยี่ยเฟิงเอาชนะได้ เขาจะถูกข่มเหงรังแกอย่างโหดร้ายขนาดนี้รึ

ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้มีเยี่ยเฟิงห้าคนก็ยังเอาชนะฝูกวงไม่ได้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงผู้นำกองธงกล้วยไม้เลย

กู้ชูหน่วนเริ่มปวดหัว

ยังไม่ทันที่นางจะคิดวิธีดีๆ ออก ทหารอารักขาของอัครมเหสีฉู่ก็เริ่มโจมตีผู้นำกองธงกล้วยไม้และผู้ติดตาม

แต่น่าเสียดาย แม้ว่าทหารอารักขาของอัครมเหสีฉู่จะมีวรยุทธ์ล้ำเลิศแค่ไหน แต่พวกเขาก็ยังไม่ใช่คู่มือของเหล่าจตุมหาราชาของผู้นำธงกล้วยไม้อยู่ดี

การเกิดเรื่องขึ้นที่นี่ทำให้เหล่าพระภิกษุในวัดไป๋อวิ๋นตื่นตระหนก ภิกษุในวัดไป๋อวิ๋นล้อมผู้นำกองธงกล้วยไม้และคนอื่นๆ เอาไว้ การต่อสู้กำลังจะปะทุ

กู้ชูหน่วนรู้ว่าทันทีที่การต่อสู้เริ่มขึ้น วัดไป๋อวิ๋นจะเจิ่งนองไปด้วยเลือด

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ตึงเครียด กู้ชูหน่วนจึงขี้เกียจคิดให้มากความ นางยืดตัวบิดขี้เกียจและก้าวออกมาอย่างเกียจคร้าน มือหนึ่งจับมือเล็กๆ ที่เย็นชืดของเยี่ยเฟิงไว้ ปากก็ประชดอย่างเย้ยหยัน

“ข้าก็คิดว่าพวกเจ้าเป็นใครเสียอีก ที่แท้ก็เป็นหมีใหญ่หน้าโง่ห้าตัวนี่เอง”

วืบ...

อุณหภูมิโดยรอบเย็นลงอย่างฉับพลัน ทุกคนหันขวับไปมองกู้ชูหน่วน

เยี่ยเฟิงหวาดผวายิ่งขึ้นไปอีก

เขาพยายามดึงมือออกเพราะไม่ต้องการให้ผู้นำธงกล้วยไม้เห็นว่าเขากับกู้ชูหน่วนสนิทกันแค่ไหน

แต่วันนี้ไม่รู้ว่ากู้ชูหน่วนเป็นลมบ้าหมูอะไร นางจับมือเขาแน่น ไม่ว่าดึงอย่างไรเขาก็ดึงไม่ออก

นอกจากกู้ชูหน่วน อัครมเหสีฉู่ยังเข้ามากุมมือเล็กๆ ที่เย็นเยียบของเขาอย่างไม่มีเหตุผล

เยี่ยเฟิงควรจะรู้สึกอบอุ่นเมื่อมีคนกุมมือไว้ทั้งซ้ายทั้งขวา แต่เขากลับไม่รู้สึกเลยสักนิด ทั้งยังรู้สึกเหมือนตกลงไปในโพรงน้ำแข็ง

ผู้นำกองธงกล้วยไม้มองเห็นการกระทำทั้งหมดของพวกนาง รังสีอำมหิตฉายวาบอยู่ในดวงตาคู่นั้น “เจ้าเป็นใคร”

“ข้าน่ะเหรอ ก็ไม่ใช่ใครหรอก เป็นคนรักของเยี่ยเฟิงน่ะ อืม... จะว่าเป็นคนที่หมายปองก็ได้”