กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 260

ฝูกวงพลิกฝ่ามือ ทันใดนั้นพุลโปร่งใสก็ดีดตัวขึ้นไปในอากาศและเป็นประกายวาบอยู่บนนั้น

พลุไร้สีไร้กลิ่น ไม่มีให้เห็นแม้แต่ช่วงเวลาที่ระเบิดออก นี่คือสัญญาณขอความช่วยเหลือระดับสูงสุดของนิกายเทพอสูร และคนของนิกายเทพอสูรที่ซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ จะรีบมาช่วยเหลือทันที

ฝูกวงหัวเราะเยาะ

ถ้าคิดจะฆ่าผู้นำนิกายของพวกเขาก็มีแต่จะต้องข้ามศพพวกเขาชาวนิกายเทพอสูรทั้งหมดเสียก่อน

“อวดดี วันนี้ข้าจะเอาชีวิตของเจ้าเป็นคนแรก”

ตูม!

พลังอันมหาศาลถูกปลดปล่อยออกมาอย่างฉับพลัน เหล่าภิกษุที่อยู่ใกล้ๆ พากันคุกเข่าลงบนพื้น บ้างก็ถูกลมพัดออกไปทันที

จิตสังหารแผ่ออกมาเป็นวงกว้างและม้วนตัวเข้าหากู้ชูหน่วน

ฝูกวงชักดาบคู่ออกมาและรวบรวมกำลังภายในเข้ากับดาบทั้งสอง เตรียมพร้อมพุ่งตรงเข้าไปกำจัดเป้าหมายด้วยกำลังภายในของเขา

กู้ชูหน่วนส่งเสียงฮึเบาๆ และยิ้มอย่างไม่แยแส นางเผชิญหน้ากับความตายและไม่คิดจะถอยกลับแม้แต่ก้าวเดียว สองมือที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกพิษรอที่จะฉวยโอกาสตอบโต้

ตูม!

จิตสังหารแห่งความตายถูกพัดพาหายไปจนสิ้นก่อนจะมาถึงตัวกู้ชูหน่วน

ไม่ไกลจากตรงนั้น เสียงทุ้มต่ำที่ฟังดูเอาแต่ใจและยากจะขัดขืนดังขึ้นมาอย่างเนิบช้า

“ใครกล้าฆ่าว่าที่เจ้าสาวของข้า”

ทุกคนเงยหน้ามองและเห็นชิงเฟิงกับเจี้ยงเสวี่ยค่อยๆ เข็นรถเข็นเข้ามา

บุรุษบนรถเข็นสวมหน้ากากผีเอาไว้ทำให้มองไม่เห็นใบหน้าที่แท้จริง มีริมฝีปากบางที่ปรากฏให้เห็นในสายตา ร่องรอยระหว่างริมฝีปากแสดงให้เห็นถึงความไม่แยแส ดวงตาเต็มไปด้วยความเฉียบแหลม เย็นชา ราวกับเป็นหลุมลึกที่ไร้ก้นบึ้ง ไม่มีใครมองออกหรือเดาได้เลยว่าแท้จริงแล้วบุรุษผู้นั้นเป็นคนแบบไหน

เขามีเรือนร่างที่งดงาม แต่งกายด้วยอาภรณ์สีม่วงซึ่งดูหรูหรา เข็มขัดหยกปีกกว้างที่อยู่รอบเอวยิ่งขับให้รูปร่างอันสมบูรณ์แบบของเขาดูโดดเด่นยิ่งขึ้น

ทั้งที่นั่งอยู่ตรงนั้น บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความโอหังยังแผ่ออกมาจากตัวเขาจนทำให้ทุกคนไม่กล้าประมาท

ราวกับว่าเขากำลังยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก สูงส่งจนคนอื่นมิอาจเข้าถึง

“เทพแห่งสงครามเยี่ยจิ่งหาน” ผู้นำกองธงกล้วยไม้ค่อยๆ พ่นคำพูดออกมาและดูแปลกใจเล็กน้อยกับการมาถึงของเขา

เยี่ยเฟิงถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก เขาเพิ่งตระหนักได้ว่าเสื้อผ้าของเขาเปียกชื้นไปทั้งหลัง

เทพแห่งสงครามอยู่นี่แล้ว

เพียงเท่านี้กู้ชูหน่วนและอัครมเหสีฉู่ก็จะปลอดภัย